Кога Ричард Вагнер ги поставил темелите на монументалниот оперски циклус „Прстенот на Нибелунг“ во средината на 19 век, тешко можел да претпостави какво културно влијание ќе има ова дело врз другите форми на креативност, па дури и на деветтата уметност. Токму во тој циклус се случи адаптација на стрип.
Автор на стрипот „Прстенот на Нибелунг“, кој опфаќа четири импресивни опери „Рајнско злато“, „Валкирија“, „Зигфрид“ и „Самрак“, е светски познатиот карикатурист Филип Крег Расел, кој успеал да создаде визуелно и наративно дело достојно за мјузикл на познатиот германски композитор.
Трансформација на музички спектакл во визуелен наратив
Ова дело на Вагнер е едно од најамбициозните дела во историјата на класичната музика. Поради својата напорна природа, и музички и театарски, релативно ретко се изведува на оперските сцени. Неговото влијание, сепак, не запре само во светот на класичната музика. Со сложената митолошка структура, мноштвото ликови и заплети, „Прстенот на Нибелунг“ со текот на времето се претвори во универзален културен симбол, препознаен дури и од оние што не ги слушале оперите на Вагнер.
Токму на раскрсницата помеѓу музиката, митологијата и поп-културата, на сцена стапува Филип Крег Расел, мајстор чиј опус веќе вклучува адаптации на големи оперски наслови, како што се „Волшебната флејта“ на Моцарт и „Саломе“ на Штраус, а исто така е познат по неговата серија „Бајки“ и графичките новели и адаптации „Сендмен“, „Керолин“ и „Гревјвјард бук“.
Митологија, херои и поп-култура
Како и делото на Вагнер, адаптацијата на стрипот на Расел се заснова на елементи од германската и нордиската митологија, како и на викиншките епови, а неговите ликови, без разлика дали се богови, херои или разни злобни суштества, стануваат архетипови на човечки доблести и слабости, од алчност, гордост, гнев и тага, до храброст, лојалност и љубов.
Во светот на суперхеројските стрипови, Раселовата реинтерпретација на ликовите од „Прстенот на Нибелунг“ добива нова димензија. Хероите, негативците, боговите и луѓето се претставени динамично, автентично и оригинално. Расел нѐ потсетува дека митолошките херои како Один, Локи, Валкири или Зигфрид не мора секогаш да се прикажуваат преку призмата на „темните времиња“.
Адаптацијата на Расел ја истакнува важноста на операта на Вагнер не само како монументално уметничко дело туку и како нешто длабоко вкоренето во поп-културата. Сликите на валкириите, боговите и бојните полиња обликувани од самиот Вагнер се препознатливи денес во филм, видеоигри и други форми, вклучувајќи стрипови.
Од музички до визуелни симболи
На ова стрип-издание на „Прстенот на Нибелунг“ особена вредност му даваат додатоците со скици и цртежи на авторот, кои сведочат за самиот творечки процес. Расел, на пример, објаснува како превел одредени музички секвенци од оперите на Вагнер во визуелна форма, стремејќи се да користи едноставни и лесно читливи симболи за да ги оживее идеите на композиторот, често изразени преку лајтмотиви и музички описи.
– Помислете на Дарт Вејдер и препознатливата музика што го придружува неговиот влез, иста во сите три филма „Војна на ѕвездите“. Не само луѓето (рајнските девојки, Зигфрид и Брунхилда) туку и предметите (меч, копје, прстен), па дури и идеите (љубов, моќ и избор) имаат свое мото. Со испреплетување и развивање на овие музички идеи, Вагнер можеше да ги коментира настаните на сцената или дури да укаже на тоа што мисли одреден лик – вели Филип Крег Расел во последниот дел од изданието.
Еден пример наведен од авторот е дилемата како визуелно да се претстави размислувањето на врховниот бог Один (Вотан), кој се прашува како да ги заштити боговите од уништување и одеднаш добива идеја за меч и херој што ќе го замисли самиот да води судбоносни битки на негово место. Вагнер, како што наведува Филип Крег Расел, на овој момент му пристапува многу суптилно, преку музика, со помош на седум ноти, давајќи ѝ до знаење на публиката дека штотуку се случило нешто значајно.
