Благодарение на истражувањата објавени во списанијата „Нејчр“ и „Еарт систем сајенс дата“, НАСА дојде до нови сознанија за намалувањето на нивото на морскиот мраз на Антарктикот.
Новото истражување на Антарктикот, вклучувајќи ја и првата мапа на сантата што се намалува, детално објаснува како се менува нивото на морскиот мраз. Најголемата неизвесност во предвидувањето на порастот на глобалното ниво на морето е како губењето на мразот на Антарктикот ќе се забрза со загревањето на климата.
Две студии објавени во август од истражувачи од лабораторијата за млазен погон на НАСА во Јужна Калифорнија откриваат неочекувани нови податоци за тоа како ледената покривка на Антарктикот ја губи масата во последните децении.
Во студијата објавена во списанието „Нејчр“ станува збор за тоа како топењето на мразот, односно одвојувањето на мразот од фронтот на глечерот, го променило брегот на Антарктикот во последните 25 години.
Истражувачите откриле дека работ на ледената покривка ги отфрла сантите побрзо отколку што мразот може да се замени. Ова изненадувачко откритие ги удвојува претходните процени за загубата на мраз од пловечките ледени полици на Антарктикот од 1997 година. Губењето на мразот поради одвојувањето на глечерите ги ослабна ледените полици и им овозможи на глечерите на Антарктикот да течат побрзо во океанот, забрзувајќи ја стапката на глобално зголемување на нивото на морето.
Другата студија, објавена во „Еарт систем сајенс дата“, покажува до невидени детали како намалувањето на мразот на Антарктикот, додека се топи водата на океанот, се проширил од надворешните рабови на континентот до неговата внатрешност, речиси двојно зголемувајќи се во западните делови на ледената покривка во минатото. Во комбинација, комплементарните извештаи даваат досега најцелосен приказ за тоа како се менува нивото на мразот.
Повеќето глечери на Антарктикот се влеваат во океанот, каде што завршуваат во пловечки ледени полици со дебелина до три километри и со дијаметар од 800 километри. Ледените полици дејствуваат како потпори на глечерот, спречувајќи го мразот едноставно да се лизне во океанот. Кога ледените полици се стабилни, тие имаат природен циклус на распаѓање и дополнување што ја одржува нивната големина мошне константна на долг рок.
Но во последните децении, затоплувањето на океанот ги дестабилизира ледените полици на Антарктикот така што ги топи одоздола, правејќи ги потенки и послаби. Сателитските висиномери го мерат процесот на разредување со снимање на променливата висина на мразот, но до овие студии немаше сеопфатна процена за тоа како климатските промени би можеле да влијаат на континентот.
