Навидум мирните пространства на морето кријат многу повеќе отколку што можеме да замислиме – не само кога станува збор за длабочините на океаните туку и за длабочините на комуникацијата. Китовите, а особено грбавите китови, со децении ги фасцинираат научниците со своите сложени звуци, социјалното однесување и способноста за користење алатки. Сепак, најновото истражување отиде чекор понатаму – китовите сега се сметаат за клучен модел за разбирање како би можела да изгледа можната комуникација со вонземска интелигенција.
Истражувачите од Универзитетот во Калифорнија и неколку партнерски институции веруваат дека проучувањето на меурчињата што ги испуштаат китовите би можело да помогне во подготовката за можен контакт со вонземски суштества. Кружните формации на воздушни меурчиња, познати како „прстени со меурчиња“, се познати како дел од ловот на китови или социјалното однесување, како што е парењето, но исто така е забележано дека китовите повремено ги ослободуваат во присуство на луѓе, намерно и мирно, како да испраќаат порака. Тие не се обидуваат да ловат, не се агресивни – тие само се чини дека сакаат да комуницираат. Во овие моменти, китот плива до брод или нуркач, застанува, ослободува совршен прстен од воздушни меурчиња, потоа останува во близина и ја следи реакцијата. Овој необичен чин – кој е повторен многупати и документиран во различни случаи – претставува потенцијална примитивна форма на симболична комуникација за научниците.
Авторите на студијата го опишаа ова однесување кај грбавите китови и рекоа дека тоа дава увид во формите на нечовечка интелигенција, што би можело да има важни импликации за потрагата по вонземски живот.
– Клучно е да се претпостави дека вонземската интелигенција, доколку постои, би сакала да воспостави контакт со човечкиот вид – рече Лоренс Дојл, научник и еден од авторите на студијата.
Оваа претпоставка е поткрепена од еволуцијата на љубопитното однесување кај грбавите китови. Дојл и неговите колеги анализираа 12 такви ситуации во кои беа вклучени вкупно 11 кита и 39 воздушни прстени, за кои веруваат дека би можеле да претставуваат форма на игра или обид за комуникација.
Но интересниот дел е како да препознаеме порака кога не зборуваме ист јазик? Како да препознаеме дали е игра, куриозитет или нешто посложено? Ова се прашањата со кои се соочуваат астробиолозите кога анализираат потенцијални сигнали од вселената. Меурчињата од китови стануваат метафора – и многу конкретна платформа – за развој на методи за откривање и толкување интелигентни пораки од вонземска цивилизација. Еден од експериментите вклучуваше репродукција на звуците што китовите ги користат за комуникација – таканаречени контактни повици. Научниците ги пуштаа овие звуци користејќи подводни звучници во присуство на познат кит од Алјаска.
Реакцијата беше речиси кинематографска: китот одговараше речиси секогаш, имитирајќи ги ритамот и времетраењето на звукот, како да се обидува да води разговор. Во една таква средба беа снимени 36 одговори на 38 пренесени „пораки“, за помалку од половина час. Научниците сега ги анализираат овие интеракции користејќи алатки од информациската теорија и статистиката, обидувајќи се да ги декодираат шемите и значењата.
