И покрај економското забавување за време на пандемијата, глечерите продолжуваат да се топат со рекордна брзина, нивото на морето е највисоко во историјата, а концентрациите на јаглерод диоксид, метан и азотен оксид во атмосферата на Земјата никогаш не биле толку густи, покажува најновото истражување.
– Многу сум загрижен. Мислам дека е важно што е можно повеќе луѓе да ги видат овие податоци. Мојот заклучок е дека, и покрај предупредувањата, сѐ уште не го менуваме начинот на живот. Бизнисот, како и обично, веќе не може да биде мото на Западот – вели Вилијам J. Рипл, професор по екологија на Државниот универзитет во Орегон и коавтор на спроведеното истражување.
Температурите на копното и морето достигнаа рекордно највисоко ниво во 2020 година, а киселоста на океанот беше на највисоко ниво во последните седум години. Познато е дека комбинацијата на киселост и топлина ги избелува коралните гребени. Исто така, постојат стравувања дека наскоро би можело да се постигне „пресвртница“, зад која тешко може да се промени тековниот пустош на морскиот екосистем.
Она што најмногу ги загрижи научниците и што беше истакнато во трудот е колку намалувањето на потрошувачката на енергија и намалувањето на штетните активности што се случија за време на пандемијата, всушност, имаа мало позитивно влијание врз запирањето на климатските промени.
Огромните промени во однесувањето на луѓето, манифестирани со намалена потрошувачка на енергија, имаа само минимален ефект врз благосостојбата на планетата. Во оваа фаза треба да размислуваме за големи трансформациски промени, а ние сѐ уште сме во ерата на фосилни горива – објаснува Рипл.
Потрошувачката на енергија од фосилни горива опадна за време на пандемијата, но се очекува глобалната потрошувачка на енергија од јаглен да достигне бројки дури и повисоки отколку пред 2020 година.
Како и да е, некои истражувачки резултати даваат трошка надеж. Се очекува потрошувачката на ветер и сончева енергија да се зголеми за една третина оваа година. Вредноста на глобалните субвенции за фосилни горива падна за повеќе од 40 проценти во 2020 година во споредба со претходната година. Сепак, авторите заклучуваат дека размерот на климатските акции во моментов не е доволен за да ги сврти клучните трендови на загриженост.
– Политиките за борба против климатската криза треба да ја решат нивната основна причина – прекумерната експлоатација на планетата – заклучува Рипл.
Со оглед на заложбата на Европската Унија да ги зголеми климатските амбиции според Парискиот договор, лидерите на ЕУ во декември 2020 година ја потврдија обврзувачката цел за домашно нето-намалување на емисиите на стакленички гасови од најмалку 55 отсто до 2030 година во споредба со 1990 година, значително зголемување од претходната цел на ЕУ за намалување на емисиите за 40 отсто до 2030 година.
Во април 2021 година, Советот и Парламентот постигнаа привремена спогодба за европската регулатива за климата, која се обидува да обезбеди правна основа за целта за намалување на емисиите до 2030 година. Министрите на ЕУ го усвоија овој договор во јуни 2021 година.
Со оглед на важноста на независните научни совети и врз основа на предлогот на Парламентот, ќе се формира европски научно-советодавен комитет за климатски промени, кој ќе го следи напредокот и ќе процени дали европската политика е во согласност со овие цели.
