Бунтовна Франција (ЛФИ), составен дел од Новиот народен фронт (ННФ), кој доби најмногу седишта во Националното собрание, се заканува дека ќе поведе постапка за отповикување на Емануел Макрон, обвинет за „институционален удар против демократијата“ поради неговото одбивање „да го земе предвид“ резултатот од парламентарните избори во јули
Дел од Новиот народен фронт (ННФ) ќе поведе постапка за „отповикување на францускиот претседател“
Во текстот објавен во неделникот „Ла трибун ди Диманш“, потпишан особено од Жан-Лук Меланшон и Матилд Пано, претседателот на француската република, Емануел Макрон, е политички обвинет за „институционален пуч“ поради неговото одбивање „да го земе предвид“ резултатот од јулските парламентарни избори.
Бунтовна Франција (ЛФИ), составен дел од Новиот народен фронт (ННФ), кој доби најмногу седишта во Националното собрание, се заканува дека ќе поведе постапка за отповикување на Емануел Макрон, обвинет за „институционален удар против демократијата“ поради неговото одбивање „да го земе предвид“ резултатот од парламентарните избори во јули.
– На оваа трибина ѝ даваме конкретна улога како свечено предупредување – пишуваат копотписниците, вклучувајќи ги и лидерот на бунтовниците, Жан-Лук Меланшон, партискиот координатор Мануел Бомпар и шефицата на парламентарната група на ЛФИ, Матилд Пано. Емануел Макрон „мора да знае дека ќе се употребат сите уставни средства за негово разрешување наместо да се потчини на неговиот лош потег против основното правило на демократијата: во Франција единствен господар е народниот глас“, инсистираат тие.
Консултации на политичките сили
Додека Емануел Макрон треба да се консултира со политичките сили в петок (23 август), со цел да формира влада, речиси месец и половина по изборите, бунтовниците (ЛФИ) го предупредуваат претседателот, кој „би бил на прагот да назначи шеф на влада без да го земе предвид политичкиот резултат“ на овие парламентарни избори, кои ја ставија левицата обединета во рамките на Новиот народен фронт (193 пратеници) во водство, но далеку од апсолутното мнозинство (289 пратеници).
На 23 јули, претседателот на Републиката ја отфрли можноста за назначување на претставникот на ННФ, Луси Кастес во Матињон, тврдејќи дека таа нема да успее да собере доволна база во Собранието за управување. Оттогаш особено циркулираат имињата на претседателот на републиканците на регионот Горна Франција, Ксавиер Бертранд, па дури и на поранешниот социјалистички премиер Бернар Казнев.
– Одлуката на шефот на државата може да се опише како институционален удар против демократијата – истакнуваат бунтовниците (ЛФИ).
Затоа тие се повикуваат на членот 68 од Уставот на Франција, кој му дозволува на парламентот да го разреши претседателот поради „неисполнување на неговите должности очигледно некомпатибилни со извршувањето на неговиот мандат“.
– Очигледно е дека одбивањето да се земат предвид резултатите од парламентарните избори и одлуката да се игнорираат претставуваат осудувачко неисполнување на основните барања на претседателскиот мандат – тврдат потписниците на трибината.
Сепак, таквата постапка мора да надмине неколку пречки. Прв чекор: убедување на Собранието и Сенатот да се конституираат како „Висок суд“. Што вклучува предложена резолуција, која мора последователно да биде потврдена од Бирото на Собранието (ННФ има најмалку 12 гласа од 22), потоа предлогот треба да биде усвоен во Правната комисија, и на крајот од Собранието со мнозинство од две третини. Слична постапка потоа мора да се спроведе во Сенатот.
Втора фаза: откако ќе се конституира Високиот суд, тој има еден месец да одлучи, со тајно гласање, за разрешување, повторно со двотретинско мнозинство.
– Доколку се користи ова средство за акција против пучот на Макрон, очигледно ќе треба внимателно да му се објасни на нашиот народ и методично да се организира неговата употреба – тврдат бунтовниците.
Луси Кастес во Матињон го поттикнува Тондлиер
Ако ЛФИ, со 72 пратеници, може теоретски да ја поднесе својата предложена резолуција сама (потребна е 1/10 од 577 пратеници за тоа), радикалната левичарска партија вели дека сака да дејствува на „што е можно повеќе колективна основа“.
– Затоа веруваме дека зависи од партиските лидери на нашата коалиција и од претседателствата на нашите парламентарни групи да дебатираат за тоа и да ја донесат својата соодветна одлука – велат бунтовниците.
Во оваа перспектива, шефицата на екологистите, Марин Тонделие, интервјуирана од „Ла трибун“, вели: „Не се осмелувам да замислам дека Емануел Макрон нема да ја назначи Луси Кастес. Во секој случај, мојата и енергијата на екологистите првенствено се користат за да се осигуриме дека тоа е така“.
Франција во политички хаос предизвикан од Макрон
По изненадувањето на предвремените парламентарни избори, кои очигледно го забавија напливот на Националниот собир (РН), Франција бара парламентарно мнозинство. Главоболка за сојузот на левицата, кој е кревок и покрај првото место и макронистите, кои се во пад.
– Неизвесностите остануваат повеќе од кога било. Ниту Новиот народен фронт (околу 190 места), ниту претседателскиот камп (околу 160 места), ниту РН и нејзините сојузници (повеќе од 140 места) не можат сами да стигнат до 289 пратеници неопходни за апсолутно мнозинство.
– Три недели пред Олимписките игри во Париз, премиерот во заминување Габриел Атал поднесе оставка. Емануел Макрон побара од него да остане на функцијата за да ја „обезбеди стабилноста на земјата“.
– На левата страна, лидерите на Новиот народен фронт уште еднаш се предизвикани да ги надминат своите разлики, во срцето на сојузот толку широк, колку што е хетероген, почнувајќи од Жан-Лук Меланшон до Рафаел Глуксман; од антифа Рафаел Арно до поранешниот претседател Франсоа Оланд, избран во Корез, успеаја да се согласат околу името на Луси Кастес.
– За Националниот собир на Марин Ле Пен, сепак, времето е горчливо, со резултат далеку под проекциите меѓу двата круга, на кои партијата на лепенистите беше на првото место.
Во продолжение се личностите што засега се во игра за нов француски премиер, освен ако Макрон, како што пишуваат медиумите, не „извлече зајак“ од неговиот
шешир в петокДодека Емануел Макрон треба да ги прими претседателите на парламентарните групи и партиските лидери на 23 август, неколку личности веќе се разгледуваат за пристап до Матињон-седиштето на премиерот
Имиња што најчесто се спомнуваат за нов премиер
Олимписките игри завршија, политиката постепено ги враќа своите права. Повеќе од еден месец по вториот круг од законодавните избори, Емануел Макрон в петок на 23 август треба да ги прими претседателите на пратеничките групи и лидерите на партиите претставени во парламентот на „низа размени“. Именувањето на премиерот треба да се случи „како продолжување на овие консултации и нивните заклучоци“, се вели во соопштението на Елисејската палата од петокот. Додека зад сцената дискусиите продолжуваат, француските медиуми како десноориентираниот „Фигаро“ се навраќаат на имињата што кружат со најголемо инсистирање да го наследат шефот на Владата во оставка, Габриел Атал.
1. Луси Кастес
Луси Кастес „едвај чека да започне соживот“, рече таа во интервју за „Ла Марсејез“ овој петок. Ентузијазам што не го дели Емануел Макрон, кој веќе го отфрли кандидатот за Матињон на Новиот народен фронт. Предложена од обединетата левица на 23 јули, 37-годишната висока државна службеничка виде дека нејзиното име е избришано во процесот од страна на шефот на државата во вестите на Франс 2. „Лажно е да се каже дека Новиот народен фронт ќе има мнозинство, што и да е“, одлучи тој, елиминирајќи ја, без да ја именува, опцијата Луси Кастес. „Прашањето не е име. Прашањето е какво мнозинство може да се појави во Собранието“, додаде тој, додека ННФ има само релативно мнозинство.
Директорката за финансии и набавки во Градското собрание на Париз и портпаролка на јавниот колектив „Нашите услуги“, Луси Кастес, заврши, по две недели тешки преговори, со постигнување консензус во рамките на Новиот народен фронт благодарение на нејзиниот профил од граѓанското општество. Но, економистката, досега непозната за пошироката јавност, сè уште се бори да отелотвори обединувачка фигура на левицата. Сакајќи да ги поштеди од чувствителноста на секоја од четирите партии што ја сочинуваат ННФ, таа одби да го сподели својот став за нуклеарната енергија, па дури и да реагира на контроверзните коментари на одредени избрани претставници на ЛФИ за приемот на израелската делегација на Олимписките игри. Ново негодување имаше кога Луси Кастес му посочи на „Ле Паризиен“ дека зголемувањето на минималната плата на 1.600 евра, водечка мерка на левицата, останува „хоризонт“. Пред да се врати два дена подоцна на своите коментари на Х: „Минималната плата од 1.600 евра е обврска за кампањата и ние ќе го направиме тоа“.
2. Бернар Казнев
Седум години и три месеци по заминувањето од Матињон, дали Бернар Казнев би можел да се врати на улицата Варен број 57? Кратковечниот премиер на Франсоа Оланд (пет месеци и девет дена) би можел да одговара на композитниот портрет направен од владината портпаролка Приска Тевенот. Минатиот понеделник, министерот во оставка изјави дека следниот премиер треба „да може да формира коалиција со републиканските сили, кои се движат од социјалдемократијата до историската ЛР“.
Со своето социјалистичко минато, 61-годишниот политичар има корист од симпатиите на левото крило на макронијата. Неколку дена пред парламентарните избори, тој го поддржа пратеникот во заминување Шарант Оливие Фалорни (МоДем), осудувајќи го за „ксенофобијата на РН“ и „надреалистичкиот тим на Новиот народен фронт“, „сè уште под хегемонија на ЛФИ и сега се прошири на троцкистите на НПА“. Позиција на „ни, ни“, драга на голем дел од таборот на Макрон. Предизвикот за поранешниот министер за внатрешни работи ќе биде да се соберат за својата кауза барем некои од 66-те пратеници на социјалистите, кои сакаат да раскинат со наследството на Холанд, како и со 47-те републикански пратеници.
3. Валери Пекрес
По десничарскиот пресврт на неговиот втор петгодишен мандат, дали Емануел Макрон ќе биде во искушение да ги даде клучевите на Матињон на фигура од републиканците? Ако неговиот табор веќе се шпекулира за имињата на неколку десничарски личности, сега напредува нова хипотеза. Онаа на Валери Пекрес.
Еден ден по церемонијата на затворањето на Олимписките игри, претседателот на регионот Ил-де-Франс го поздрави „извонреден спортски и народен успех“. Пред да се нагласи „исклучителната мобилизација“ на „јавните актери“. Неколку дена претходно таа упати комплименти до поранешниот министер за транспорт, Клеман Бо, „кој нема врска со тоа“ за ефикасноста на транспортната мрежа за време на Игрите. Знакот за зближување меѓу регионалниот шеф на републиканците (ЛР) и макронијата? Во секој случај, сигналите за добро разбирање меѓу двата табора продолжија да се множат во последните денови. Исто така, Емануел Макрон беше воодушевен од неговата соработка со Валери Пекрес како дел од Олимпијадата во текстот за „Л’екип“: „Пред три години, градоначалникот на Париз, претседателот на регионот Ил-де-Франс и јас се натпреварувавме еден против друг за претседателските избори. А сепак работевме заедно и им благодарам за тоа“. И ако Валери Пекресе може да смета на бранот на постолимписката популарност и на нејзиното искуство како поранешна министерка, поранешната претседателска кандидатка сè уште страда од лошите резултати од нејзините 4,78 отсто во 2022 година. Нејзиното назначување дополнително може да го налути левото крило на макронијата.
4. Ксавиер Бертранд
Градоначалник, пратеник, министер и регионален претседател. Во речиси триесет години политички живот, Ксавиер Бертранд ги има поминато речиси сите мандати. Ако сè уште сонува за претседателска судбина, идејата да биде назначен за премиер не го одложува поранешниот осигурител, кој е активен зад сцената неколку недели. Големите маневри започнаа само 48 часа по вториот круг од парламентарните избори. Актуелниот претседател на регионалниот совет „От де Франс“ (Горна Франција) повика на формирање влада на кохабитација со десничарскиот премиер за да го блокира патот на Матињон на левицата. Хипотеза што има корист од одредена поддршка во десното крило на макронијата.
– Тој е политичар со голема компетентност, кој може многу да ѝ служи на Франција – тврдеше третиот човек во владата, Жералд Дарманин, на почетокот на август. Ентузијазам споделен во „Фигаро“ од страна на идната поранешна министерка Аурор Берже, пофалувајќи го неговото „солидно искуство од Владата, парламентот и компромисот“.
Сепак, 59-годишникот се чини дека не може да добие апсолутно мнозинство во Националното собрание. И покрај неговите врски со десницата, Ксавиер Бертранд ќе има многу да направи за да ги собере 47-те гласа на пратениците на групата републиканска десница предводена од Лоран Вокие. Вториот – кој одржува озлогласено ладни односи со Ксавиер Бертранд – продолжи да ја зачувува својата независност во Собранието.
– Ниту места, ниту коалиција – изјави поранешниот претседател на Оверњ-Рона-Алпи, без да ја крие својата желба да ја обнови десницата на оваа линија на автономија до претседателските избори во 2027 година. Па и ако блокот на Вокие се приклучи кон вака десното мнозинство, на Собранието ќе му недостигаат речиси 80 гласа за да добие апсолутно мнозинство.
Тони Гламчевски, дописник на „Нова Македонија“ од Стразбур
