Игор Алексов, режисер на филмот „Лена и Владимир“
„Лена и Владимир“ е дебитантскиот игран филм на режисерот Игор Алексов. Филмот раскажува за љубовта, а главните улоги ги толкуваат Тони Наумовски и Сара Климоска. Филмската бајка е снимена во паркот во Сарај, по сценарио на Александар Русјаков. Работен е како македонско-српска копродукција, со мнозински домашен удел. Покрај „Мајнд продукција“, во неговото создавање беше вклучена и „Дрим фектори Македонија“, како и српската продуцентска куќа „Терирем“.
„Лена и Владимир“ е вашиот прв долгометражен филм, кој се појави по сите пролонгирања. Што особено ве радува кога го гледате крајниот производ?
– Гледајќи го крајниот производ на екранот, ми носи огромно чувство на радост и исполнетост. Тоа е кулминација на долгогодишна напорна работа, посветеност и соработка од сите вклучени во процесот. Кога ја гледам финалната верзија, ми буди низа емоции и спомени. Размислувам за патувањето на кое тргнавме, од почетната идеја до фазите на кастингот, продукцијата и постпродукцијата. Се сеќавам на долгите часови на снимањето, на предизвиците со кои се соочивме и на моментите на креативна инспирација што го обликуваа филмот. Исполнет сум со благодарност за талентираната актерска екипа и другата екипа, кои ги вложија своите срца во проектот, оживувајќи ги ликовите и приказната со нивните изведби и техничка експертиза. Нивната посветеност и страст се видливи во секој кадар.
Сценариото е приспособено по расказ на Русјаков. Како потекна идејата за снимање на филмот?
– Со Александар Русјаков се познаваме одамна, ги имам прочитано сите негови дела, а и моите претходни два кратки филма се направени по негови сценарија. Кога првпат го прочитав сценариото, веднаш ме пленија суровоста и емотивната длабочина на ликовите и нивните патувања. Почувствував силна желба да ја оживеам на екранот. Наративот на Русјаков брилијантно ги истражува темите на траумата, откупувањето и трансформативната моќ на љубовта. Ме погоди начинот на кој тој навлегува во внатрешните светови на Лена и Владимир, откривајќи ги нивната болка и ранливост. Приказната претставува можност да се навлезе во сложените човечки емоции и универзалните борби со кои сите се соочуваме во нашите животи.
Низ Сара Климоска и Тони Наумовски се претставени и горливи проблеми од современото македонско општество…
– Преку ликовите како Сара Климоска и Тони Наумовски, „Лена и Владимир“ има цел да ги претстави и расветли горливите проблеми на современото македонско општество. Приказната што сакавме да ја раскажеме беше онаа што го истражуваше темниот дел од општествените прашања, како што се злоупотребата, напуштањето и експлоатацијата на ранливи поединци.
Преку прикажувањето на борбите на Лена и Владимир, сакавме да отвориме светоглед што ја разоткрива суровата реалност со која се соочуваат луѓето во нашето општество. Имавме цел да поттикнеме разговори и да ја подигнеме свеста за овие прашања.
Може да се каже дека вие ја откривте Сара Климоска, како падна одлуката таа да ја игра Лена?
– Одлуката Сара Климоска да го игра ликот на Лена во „Лена и Владимир“ дојде по ригорозен кастинг. Бевме во потрага по талентирана актерка што може автентично да ги прикаже сложеноста и емоционалната длабочина на ликот на Лена. За време на кастингот, Сара Климоска се истакна меѓу многуте талентирани актери. Нејзината аудиција беше исклучителна, покажувајќи вистинско разбирање за ликот и способност да пренесе ранливост, сила и издржливост.
Велите дека кастингот е половина филм, колку е тешко да се совпаднат ликовите со актерите?
– Кастингот е навистина клучен аспект од процесот на снимање филмови, бидејќи актерите избрани да ги портретираат ликовите играат значајна улога во оживувањето на приказната. Процесот не е толку само за усогласување на веќе постојните ликови со актери, туку за пронаоѓање актери што се подготвени и способни целосно да се нурнат во нивните улоги, отелотворувајќи ги ликовите во секој аспект. Одличниот актер не игра само улога – тој ја живее.
Филмот е снимен во Сарај, како ја најдовте оваа урбана џунгла?
– Прво бевме во потрага за локацијата околу Скопје и подалеку, но продуцентот ни кажа дека нема да имаме за трошење многу време за патување и дека мора локацијата да ја најдеме во градот. Отворивме Гугл ерт, знаевме каде може да си ги бараме шансите и одбравме и посетивме две можни локации (во близината на кампот Треска и паркот во Сарај), и двете беа погодни, но паркот во Сарај беше подобар од логистички причини и се одлучивме за него.
Од 2018 година приказната почна да се одмотува, за сега да е готова. Со какви предизвици се соочивте за време на снимањето?
– За време на снимањето на „Лена и Владимир“ се соочивме со голем број предизвици, како што е вообичаено во секоја филмска продукција. Некои од клучните предизвици беа: оживувањето на визуелниот стил и естетиката на филмот бараа тесна соработка со кинематограферот, сценографот, костимографот, дизајнерот на маска и другите креативни оддели. Урамнотежувањето на визуелните елементи со емотивната длабочина на приказната беше постојан предизвик, бидејќи имавме цел да создадеме кохерентно и резонантно филмско искуство. Како и многу независни филмови, „Лена и Владимир“ се соочи со буџетски ограничувања. Тоа значеше внимателна распределба на ресурсите, креативно решавање проблеми и наоѓање иновативни начини за постигнување на посакуваните резултати во рамките на нашите ограничувања. Како и со секое снимање на отворено, се соочивме со променливи временски услови. Силно невреме го опустоши нашиот сет, предизвикувајќи голема штета за која беа потребни значителни средства – наменети за постпродукција – за поправка. Овој неуспех беше еден од најтемните моменти во нашата продукција, бидејќи се соочивме со многу реална можност проектот да биде загрозен.
Каде сѐ пропатува филмот и каде се следните проекции?
– Филмот премиерно се прикажа на интернационалниот фестивал за филмска камера „Браќа Манаки“ во Битола, а потоа имавме скопска премиера во „Синеплекс“. Потоа одеше во кината „Милениум“ и „Синеплекс“ и во Кинотеката во Скопје, а се прикажуваше и низ други градови во Македонија. Се надеваме во блиска иднина да се појави на некој од светските фестивали и да има кинодистрибуција во некоја странска држава.
