Во овој број на „Колибри“ ја објавуваме првата од циклусот сказни печатени неодамна под заеднички наслов „Фамилијата Ешковци“. Тоа е „Свадбата на Ежо и Ежа“, која со другите девет излегуваа паралелно како сликовници со прекрасни илустрации од ликовната уметница Ена Налбантиќ од Сараево
Од творештвото за деца на писателот Александар Кујунџиски
Среќниот Ежо ја сретна Ежа сосема случајно при една прошетка низ соседната шума и – штом ја виде – веднаш се вљуби во неа. Љубов на прв поглед!
Сите жители на шумата Иглолисна за вредниот и ведар Ежо велеа дека е роден под среќна ѕвезда. И навистина беше така.
Меѓутоа, при оваа средба Ежо на Ежа не ѝ симна ѕвезда од небото, зашто беше пролетно пладне во кое ѕвездите спиеја. (Колку се чудни небеските ѕвезди: тие спијат прекуден, а не ноќе!?)
На вториот закажан состанок Ежо ѝ подари на Ежа букетче синолички, јаглики и бели ради, и тоа беше доволно за и таа да се вљуби во него; не до уши, туку и погоре од нив: до врвот на најгорната игличка на грбот нејзин.
Во букетот на Ежо немаше црвена роза, бидејќи – како што е познато – розите имаат боцки, па тој не сакаше Ежа, опиена од љубовната замаеност да се боцне и да се повреди од острите розини трнчиња.
На третиот состанок Ежо, во придружба на своите најблиски роднини, еден од прстите на својата љубена го закити со свршенички прстен.
Ја договорија и свадбата, на која поканија мноштво гости.
Сите поканети ја прифатија поканата и го потврдија своето доаѓање, зашто знаеја дека на неа ќе биде многу весело.
Од оние што не беа поканети на свадбава на Ежо и Ежа, најнавредени и најналутени поради тоа беа лисицата Лисица Мисица, бувот Буф Уф, змијата шарка Шарка Марка и кучето скитник со уметничко име Џуки Џуки.
До последниот миг од закажаниот термин за пречек на гостите и за честитањето, за приемот и за прифаќањето на свадбените подароци и за заедничкото фотографирање со невестата Ежа и со младоженецот Ежо, никој не знаеше како ќе постапат неканетите и навредени жители на шумата Иглолисна.
Дали ќе се помират со неприсуството и ќе се повлечат или ќе дојдат ненајавени, без покани, обидувајќи се да го нарушат веселото свадбено расположение на младенците, на сватовите и на сите други присутни гости?
И, што се случи?
Бидејќи и сите тие што се сметаа себеси за онеправдани и навредени не се согласуваа меѓусебно и не се дружеа, секој од нив реши да постапи на свој начин.
Змијата шарка Шарка Марка беше најналутена. И вака си рече:
– Скар сум им на Ежо и Ежа до таа мера што сега и ако решат да ја исправат грешката и да ме поканат – нема да им одам!
Лисицата Лисица Мисица, која беше убедена дека таа требало да биде избрана и за кумица, а не да биде крајно заборавена и запоставена, ја утеши едно ново сознание. Откако разбра каква храна ќе се служи на свечената вечера – сфати дека ништо од тоа не е по нејзин вкус. Затоа уште во квечерината си ја подвитка опашката и тргна во потрага по пилешко печење. А не…
Бувот Буф Уф најде најголема забелешка на музиката, на свирачите – музичарите и на пејачот Дроздо Дроздов, па одлучи со својата хит-песна „Бууу-бууу“, стоејќи на гранките од најблиската бука, саноќ да пее и на тој начин да ги надгласува и да ги попречува свадбените музички изведби и играњето на почесното танго.
Отпосле реши уште нешто. На мобилниот телефон итно ја повика својата симпатија Буфка Уфка за заедно да им покажат како поправилно и поубаво треба да се игра тоа.
Кучето скитник Џуки Џуки цело време беше здадено во лаење. Пред сите што ќе ги сретнеше, шетајќи ваму-таму, ги олајуваше и ги озборуваше и младоженецот Ежо и невестата Ежа. Тврдеше дека тие воопшто не се успешна брачна двојка и дека нивниот брак нема да трае долго.
Веќе секој се прашува дали сите тие успеаја да им ја расипат свадбената веселба на Ежо и Ежа и да им ја заматат среќата уште на почетокот на нивното запловување во брачните води.
Свадбената веселба траеше до рани зори и – ниту змијата шарка Шарка Марка доби дополнителна гратис покана за која однапред беше решена да ја одбие; ниту некој зажали и пролеа солзи за отсуството на лисицата Лисица Мисица; ниту од трубите, зурлите и тапаните што непрестано ечеа во салата, некој воопшто ги слушна тревожните звуци на бувот Буф Уф; ниту пак во годините што следуваа се остварија предвидувањата и желбите на кучето скитник со уметничко име Џуки Џуки дека бракот на Ежо и Ежа нема да биде среќен и нема да трае долго.
Напротив. Тие не само што ги минуваа деновите сложно и безгрижно и по нивниот меден месец туку и набргу по одржаната свадба, ним, на пресреќната брачна двојка Ежо и Ежа Ешковци, им се родија не едно, не две, не три, не четири, не пет, туку шест ежиња одеднаш. Три машки и три женски новороденчиња. Малечки ежиња – големи радувања и милувања.
За авторот
Александар Кујунџиски е роден во 1946 година, во Пехчево. Работел како новинар во Информативната редакција на Радио Скопје, како и во Редакцијата за забавно-хумористична програма и во Редакцијата на емисии за деца. Од 1984 до 1990 г. бил уредник на списанието „Ловец“, а сега е самостоен уметник писател.
Како автор создава дела за деца и млади, но и за возрасни, и е еден од најплодните писатели. Пишува поезија и проза, драмски творби, раскази, сказни, бајки, брзозборки, пиеси, текстови за песнички, како и хумористично-сатирични текстови. Тој објавил два мини-романа за деца: „Мотошишарка“ и „Кој сака да биде космонаут“, а ги напишал и книгите за најмладите читатели: „Природо, љубов моја“, „Солитерски сказни“, „Театарче клопатарче“, „Нека патува добрината“, „Кралот Ал со крпен шал“, „Зборчиња-изворчиња“, „Слики од детството“, а „Сакам книга“ досега е преведена на 11 јазици.
Добитник е на голем број награди, а во 2014 г. ја освои наградата на ДПМ за најдобра книга за деца, додека во 2016 г. ја доби и наградата „13 Ноември“ за целокупното творештво за деца и за млади.
