Малку е веројатно дека Цахал, името по кое сѐ уште е позната израелската армија, размислувал за ваков тип на напад. Секако, постоеше генерален план што да се направи ако палестинските борци се пробијат од Газа во Израел, но тие веројатно никогаш не го очекуваа ова ниво на сложеност, импровизација и иновација
Анализа
Израелските сили ја вратија територијата до границата со Појасот Газа, соопшти израелската армија. Борците на Хамас на теренот не дадоа никаков значителен отпор на распоредувањето на израелската армија, но речиси сигурно тоа никогаш не било нивна намера, вели во кратката анализа Зоран Кусовац за англиската верзија на Ал џезира.
Навистина, се чини дека основната воена цел на операцијата на Хамас во саботата беше да им ја покаже на Израелците, Арапите и на светот својата способност да нападне повеќе локации преку границата со Газа и да заземе значителна територија во серија координирани блицкригови. Хамас ја постигна оваа цел брзо и ефикасно преку вешто користење на изненадување и тактичка иновација и на тој начин ја постигна секундарната воена цел за тестирање на тактиката и опремата на израелската војска, исто така со невиден успех.
Чекор предалеку?
Крвавите сцени од голем број воени и цивилни локации што Хамас ги изненади неколку часа по почетокот на операцијата во мугрите се силен показател дека операцијата немала исклучиво воени цели. Заробувањето на непријателските борци и користењето воени заробеници како договор за пазарење за идните преговори е воена практика стара колку и самиот човечки конфликт. Но, борците на Хамас дивееја без преседан дури и во однос на претходните израелско-палестински конфликти, ширејќи страв со нашироко објавеното неселектирано убивање стотици цивили и затвореници. На крајот, тие со себе вратија во Појасот Газа сè уште непознат број затвореници и заложници, за кои се верува дека се повеќе од 100, меѓу кои и странски државјани.
Израелската војска реагираше брзо, предвидливо и на најлесниот можен начин: воздушно бомбардирање на цели во Газа. Што погодиле и според која логика ги избрале нападите е предмет на идни длабински анализи, но може слободно да се претпостави дека вистинската цел на бомбардирањето била да се покаже сила, да им се покаже на шокираните Израелци дека нивната војска не е нокаутирана и дека силно возвраќа.
Невидениот степен на стратегиско изненадување и измама постигнат од палестинската страна укажува на внимателно планирање, така што тешко дека Хамас неподготвено се соочи со очекуваното израелско бомбардирање. Поголемиот дел од воената опрема веројатно бил преместен и скриен долго пред израелските воздушни напади. Големото понижување што го претрпеа израелското разузнавање и војска во саботата длабоко и болно одекна кај одбранбениот естаблишмент на земјата. Оперативните земјотреси со таква јачина се ретки во модерното војување.
Темпото е побавно од очекуваното
По таквиот драстичен неуспех да го предвидат нападот и да се подготват за него, израелската војска и разузнавачките служби мораа да ја разгледаат можноста за длабоко нарушување на безбедноста и да претпостават дека нивните оперативни планови се компромитирани. Главните штабови на сите светски сили се подготвуваат во мирнодопски услови: изведување вежби, правење планови засновани на различни сценарија со цел да се предвидат сите можни варијанти на дејствата на непријателот и да се најдат најдобрите и најефикасни начини за нивно спротивставување.
Малку е веројатно дека Цахал, името по кое сѐ уште е позната израелската армија, размислувал за ваков тип на напад. Секако, постоеше генерален план што да се направи ако палестинските борци се пробијат од Газа во Израел, но тие веројатно никогаш не го очекуваа ова ниво на сложеност, импровизација и иновација. Во нормални околности, генералите веднаш го избираат најсоодветниот план и го активираат; единиците добиваат првични наредби и можат брзо да се движат, приспособувајќи го воениот план на ситуацијата на теренот. Не и овој пат. Поради можноста Хамас некако да го шпионирал Израел, постојните планови за реакција мораа да се третираат како компромитирани и да бидат отфрлени, а за многу кратко време требаше да се направат нови планови, што беше огромна задача.
Тоа го објаснува релативно бавниот одговор на израелските копнени сили, на кои им беа потребни речиси три дена да стигнат до границата со Газа. Добро опремена, целосно механизирана армија како онаа на Израел, сигурно може да заземе неколку стотици квадратни километри лесна рамна земја преземена од Хамас во својата офанзива за неколку часа, најмногу за еден ден. Како тогаш израелските тенкови „меркава“ не беа на разделните огради на Газа во саботата или најдоцна во неделата? Очигледно е дека не можеа да сметаат на напредните оперативни бази најблиску до границата бидејќи беа прегазени и Хамас ги уништи или зароби тенковите и оклопните транспортери што требаше да бидат првите сили за брза реакција.
Но, Израел сигурно има многу резерви и војници, па зарем тие не би можеле побрзо да бидат распоредени во толку мала земја? Тоа би можело, доколку не мора да смета на можноста да биде принудена да ги користи своите војници и опрема на друго место, како на северните (како што се случува сега) или на источните граници.
