Кој ќе доминира на идните европски избори во 2024 година
Загриженоста на Париз се темели на ризиците од прифаќањето на италијанската десничарска лидерка пред европските избори, истакнуваат Хана Робертс и Џорџо Леали за „Политико“
Џорџа Мелони се чини дека му дава на Емануел Макрон нова причина за загриженост, односно легитимитетот и успехот на екстремно десничарската италијанска лидерка претставуваат закана за партијата на францускиот претседател на претстојните европски избори. Тензиите меѓу двајцата лидери постојано се појавуваа откако Мелони ја презеде власта минатата година, а миграцијата беше точка на сопнување. Но, настрана од имиграциските спорови, Париз е загрижен за подемот на Мелони на европската сцена.
Шансите за екстремно десничарската италијанска премиерка да стане угледно лице на десницата во Европа претставуваат сериозен проблем за партијата на Макрон пред европските избори во 2024 година. Како што се приближува кампањата, министрите на Макрон ја нападнаа владата на Мелони, во обид да го намалат влијанието на своите крајно десничарски противници дома, како што е партијата на Марин Ле Пен, анализираат италијанските официјални лица и аналитичари. Според нив, целта е и да се спречи италијанската екстремно десничарска премиерка да се наметне како угледна лидерка на ЕУ. Легитимитетот на Мелони би можел да ја зајакне Ле Пен, или барем така се смета.
За Париз сега е поважно од кога било владата на Мелони да не биде успешна, сметаат сојузниците и аналитичарите на Мелони. Макрон и неговите сојузници се плашат дека успехот на Џорџа Мелони може да биде заразен и дополнително да ја ослаби француската влада, како што тврди Никола Прокачини, европратеник од партијата Браќа на Италија на Мелони.
– Француската влада е преплашена од идејата дека десниот центар во Франција може да се обедини и да го реализира таму она што се случи во Италија – рече тој.
Макрон и Мелони немаа лош почеток. Францускиот претседател беше првиот лидер што се сретна со Мелони по нејзиното назначување за премиерка во октомври, поради загриженоста дека се ближи крајот за славната француско-италијанска врска меѓу Макрон и Марио Драги. Но односите потоа се нарушија, откако Италијанците пренасочија брод за спасување мигранти во Франција. Оттогаш членовите на француската влада и партијата на Макрон постојано ги напаѓаат Италијанците. За возврат, Мелони ја обвини Франција дека ја исклучила Италија откако не била поканета на состанок со украинскиот претседател Володимир Зеленски. Тензиите повторно се појавија минатиот месец, кога италијанскиот министер за надворешни работи Антонио Тајани ја откажа официјалната посета на Париз бидејќи францускиот министер за внатрешни работи Жералд Дарманин рече дека Рим е „неспособен“ да се справи со миграцијата, што беше низок удар за екстремната десница, која почна тешко да ги исполнува ветувањата од изборната кампања.
Сите очи вперени во 2024 година
Во коренот на несогласувањата, вклучувајќи и за миграцијата, се и внатрешната политика и претстојните избори за Европскиот парламент. Популарноста на Мелони би можела да одигра клучна улога во стратегијата на десноцентристичката Европска народна партија (ЕПП) за претстојните избори. Евентуалниот сојуз меѓу ЕПП и партијата на Мелони би ги направил европските конзервативци уште повлијателни во Брисел, на штета на центристичката група на Макрон наречена „Обнова“.
Марк Лазар, историчар на Факултетот за политички науки во Париз, предвиде дека тензијата ќе се зголеми во пресрет на изборите за Европскиот парламент. Фердинандо Нели Ферочи, претседател на Институтот за меѓународни односи во Рим и поранешен постојан претставник на Италија во Европската Унија, смета дека за Макрон е вознемирувачки што Мелони може да стане претставителна разумна конзервативна лидерка, што може да се случи по изборите.
Иако Макрон не се изјасни против самата италијанска влада, честите испади од неговите сопартијци и министри сугерираат дека добиле зелено светло да го прават тоа. Во меѓувреме, внимавајќи да не се споредува со Ле Пен, Мелони постепено го напушта радикално антифранцускиот и антиевропски наратив што го користеше пред да ја освои власта. И покрај некои расправии со Брисел, италијанската лидерка зазеде проевропски став, застана на страната на НАТО поради руската инвазија на Украина и тврдеше дека нејзината партија не флертува со фашистичкото минато на Италија.
Иако изгледите за љубов изгледаат мали, не е сè изгубено за односот на француско-италијанските лидери. Покрај политичките ставови, Франција и Италија работат заедно на неколку прашања, вклучувајќи ја и индустриската политика, која традиционално е јаболко на раздорот меѓу двете земји. Соработката е олеснета со историскиот италијанско-француски договор потпишан од Макрон и Матарела во 2021 година, кој стапи во сила во февруари оваа година.
Знаци на привремено помирување се појавија минатиот месец, кога француската министерка за надворешни работи Катрин Колона отпатува во Рим. По средбата со Макрон на маргините на самитот на Г7 во Јапонија, Мелони рече дека нејзината француска посета сепак може да се случи до летото.
Матарела, чија задача како претседател вклучува надзор над меѓународните сојузи, има искуство во помагање за надминување на тензиите со Париз. Тој помогна во обновата на односите меѓу владата на Конте и Макрон во 2019 година со посета на француската престолнина, а потоа повторно во разговор со Макрон во ноември минатата година, во екот на спорот за бродот со мигранти.
