Многу е тешко да се реконструираат миграциите на античките луѓе од Африка во Европа и Азија. Најдобриот доказ што го имаме се состои од ретки наоди на коски и камени артефакти, кои тешко се датираат. Две неодамнешни студии ја поврзаа човечката миграција со таканареченото генетско тесно грло (период кога населението нагло се намалува, проследено со постепено закрепнување)
Античките луѓе речиси изумреле пред 900.000 години, но сепак успеале да избегнат катастрофа
Пред околу 900.000 години, луѓето речиси исчезнале. Според резултатите од геномската студија објавена минатата година, предците на современиот човек се сведени на популација од едвај 1.300 индивидуи, што нѐ доведе до самиот раб на уништување. Сега, новото истражување покажа дека во тоа време се случила масовна миграција на луѓе од Африка, пишува „Сајанс алерт“.
Многу е тешко да се реконструираат миграциите на античките луѓе од Африка во Европа и Азија. Најдобриот доказ што го имаме се состои од ретки наоди на коски и камени артефакти, кои тешко се датираат. Две неодамнешни студии ја поврзаа човечката миграција со таканареченото генетско тесно грло (период кога населението нагло се намалува, проследено со постепено закрепнување).
Тесното грло и разликата од 200.000 години
Една студија што го анализираше човечкиот геном покажа дека тесно грло пред околу 900.000 години предизвикало губење на генетската разновидност, а друга, објавена неколку недели подоцна, по проучувањето на археолошките локалитети во Евроазија, го датира тесното грло од пред 1,1 милион години.
Поради 200.000-годишната разлика во датирањето на тесното грло беше тешко да се одреди кој климатски настан предизвика или придонесе за привремено опаѓање на бројот на луѓе. Затоа, геолозите Џовани Мутони од Универзитетот во Милано и Денис Кент од Универзитетот „Колумбија“ се обидоа попрецизно да утврдат кога започнал падот на населението.
Прво, тие повторно ги анализираа записите за раните населби на хоминиди низ Евроазија и пронајдоа кластер на локации што со сигурност може да се датираат пред 900.000 години. Тие ги споредија своите наоди со записите за морски седименти, во кои доказите за климатските промени се зачувани преку изотопи на кислород.
Голема суша и пад на нивото на океаните
Односот на кислородот во слоевите на седиментот покажува дали климата во моментот на таложење на минералите била потопла или поладна. Геномските податоци и датирањето на локациите на хоминидите покажаа дека тесното грло и миграцијата се случиле во исто време.
За време на транзицијата во средниот плеистоцен, глобалното ниво на океаните паднало, а Африка и делови од Азија доживеале суши. Хоминидите што живееле во Африка во тоа време се соочиле со тешки услови за живот и со недостиг од храна и вода. За среќа, со падот на нивото на морето, копнените патишта до Евроазија станале попристапни, а древните луѓе тргнале во потрага по подобри области, што ги спасило.
– Веруваме дека сушите за време на фазата на морскиот изотоп 22, што предизвика ширење на саваните и сушните зони низ поголемиот дел од континентална Африка, ги поттикнале раните хомопопулации во Африка да се приспособат или да мигрираат за да избегнат истребување – пишуваат научниците.
Истражувањето насловено „Тесното грло на популацијата на хоминидите се совпадна со миграцијата од Африка за време на транзицијата на ледената доба во раниот плеистоцен“ беше објавено во списанието на Националната академија на науките.
