Иако не постои едногласен одговор на ова прашање, еден од најчесто цитираните извори е системот на Институтот за задгранична служба (ФСИ), кој ги рангира јазиците според тоа колку време обично е потребно говорителите на англискиот јазик да научат одреден јазик.
Системот за рангирање на ФСИ се состои од пет категории, рангирани од најлесниот до најтешкиот врз основа на тоа колку часови студирање на едно лице ќе му требаат за да постигне професионална вештина.
Првата категорија вклучува јазици за кои обично се потребни околу 24-30 недели учење, или од 600 до 750 часа настава, за да се достигне нивото S-3/R-3, што е приближно еквивалентно на нивото B2/C1. Оваа група вклучува јазици како дански, холандски, француски, италијански, норвешки, португалски, романски, шпански и шведски.
Германскиот јазик бара околу 30 недели или 750 часа и е класифициран во посебна втора категорија.
Третата категорија вклучува јазици за кои се потребни 36 недели учење, или 900 работни часови. Тоа се јазици со јазични и културни разлики во споредба со англискиот, како што се индонезиските, малезиските и свахилиските јазици.
Четвртата категорија се однесува на јазици со уште позначајни јазични и културни разлики во споредба со англискиот, за кои се потребни околу 44 недели или 1.100 часа учење.
Оваа категорија вклучува: албански, амхарски, ерменски, азербејџански/азербејџански, бенгалски, босански, бугарски, бурмански, хрватски, чешки, естонски, фински, грузиски, грчки, хебрејски, хинди, унгарски, исландски, кмерски, летонски, литвански, македонски, монголски, непалски, паштунски, персиски, полски, руски, српски, синхалски, словачки, словенечки, тагалог, тајландски, турски, украински, урду, узбекистански, виетнамски, хоса (нигерско-конго јазик), зулу.
И во последната, петта категорија, има јазици што се исклучително тешки за говорителите на англискиот јазик и бараат 88 недели, односно 2.200 часа учење. Меѓу нив се арапски, јапонски, корејски, кантонски (кинески) и мандарински (кинески). Н.М.
