Во „Л’опинион“, уредикот Николас Бејту го споредува Емануел Макрон со Нерон што го запали Рим… И карикатуристот Месје Как го скицира Макрон како плука во рацете пред да притисне детонатор што ќе го разнесе Собранието…
Францускиот печат за одлуката на Макрон за распуштање на Собранието
На веб-страницата „Поинт“ ја прочитавме молитвата за Европа, на која се присети стар италијански активист, прогресивен и христијанин, Енрико Лета. „Ле монд“ ни кажува дека распуштањето се родило на вечера. „Фигаро“ го осудува претседателот Макрон, кој би ја ставил на коцка и иднината на земјата.
Кажете ни за вечера…
Онаму каде што можеби ќе биде решена судбината на Франција, ни раскажува „Ле монд“, кој ја сместува околу 20 мај во париски ресторан, вечера на која би се собрале претседателот Макрон и некои од неговите блиски пријатели, кои меѓусебно се нарекуваат мускетари, „Ле монд“ особено ги наведува советникот за меморија Бруно-Роже Петит и поранешниот сенатор на Саркози, Пјер Шарон…
И токму на оваа вечера се роди идејата за распуштање на Собранието во предвечерието на европските избори. Распуштање што ќе го направи Емануел Макрон, повторно, господар на часовниците…
И читајќи го овој стар израз на политичкиот речник во Франција, „господарот на часовниците“, читајќи ги во весник заткулисните игри од добро информирани и блиски до претседателот, овие изопачени зборови го оставаат стариот новинар-читател да сонува…
… Бидејќи весниците од сите тенденции се барем скептични и често груби за шефот на француската држава, а човек се прашува кој сè уште верува – освен мускетарите – во стариот наратив за претседателската моќ…
Емануел Макрон ги заситува насловните страници на весниците, неговото лице тврдо, изнемоштено, неговите очи чудно вперени во снимките од неговата телевизиска интервенција минатата ноќ… „Шрат либр“ и „Ле дофине“ сè уште му ги позајмуваат атрибутите на Јупитер со наслов „гром од ведро небо“, но оваа почит е реткост.
„Лес екхо“, „Ле телеграм“, „Ница-Матин“, ДНА се со наслови за „покерски потег“, „Миди либр“ и „Либерасион“ „екстремен облог“. Насловите на „Ла прованс“ за „ризичниот облог“, „Л’хуманите“ за „лудиот облог“…
А едиторијалите се уште поостри од насловните страници. „Прованс“ зборува за „руски рулет“, „Ница-Матин“ евоцира „камикаѕе-операција“, истиот збор, камикаѕе, придружен со придавката „неодговорен камикаѕе“ се враќа на страниците на „Либерасион“.
Во „Л’опинион“, либерален и слободен весник, уредникот Николас Бејту го споредува Емануел Макрон со Нерон што го запали Рим – повикување на прекарот што Бернадет Ширак му го дала на Доминик де Вилпен откако тој му предложил на нејзиниот сопруг идеја да се распушти Собранието во 1997… И карикатуристот Месје Как го скицира Макрон како плука во рацете пред да притисне детонатор што ќе го разнесе Собранието, под екстатичните очи на Марин Ле Пен.
Но најинтересниот од едиторијалите е оној на Алексис Брезе, уредникот на „Фигаро“, големиот десничарски весник, чиј тон е умерен, но насловот е страшен, „Коцките се фрлени“. Затоа што претседателот, вели Брезе, „ја игра својата и иднината на Франција на фрлање на коцката“. И Брезе се прашува како Емануел Макрон, ако неговиот табор биде поразен на законодавните избори, ќе може да се спротивстави на повиците за негова оставка… Затоа што директорот на „Фигаро“ размислува, а уште повеќе би нашол логика во победата на РН во Собранието.
„Прогресијата на Националниот собир не е случајност: тој го одразува гневот што доаѓа од далеку, кој сега ја зафаќа цела Европа и кој во суштина е поттикнат од двојната грижа: ризиците што ги носи неконтролираната имиграција, закана за рамнотежата на нашите општества, заканата што политичкиот ислам ја претставува за иднината на нашата цивилизација. Емануел Макрон може да звучи токсин, да звучи потсетник – уште еднаш! – добри „републиканци“ против лоши „екстремисти“, тешко дека оваа вознемиреност ќе исчезне до јуни“.
И така, „Фигаро“ ја разоткрива дијагнозата нашироко споделена со РН, која триумфираше вчера. Ова не е ни најмал доказ за промените во државата…
И печатот ги опишува овие промени…
А весниците, секој на своја територија, ја исцртуваат сложувалката на вчерашната Франција обоена во ликот на РН.
„Журнал ди Центар“ е во Сен-Солж во Ниевр и, што читаме, таму е пријатно, добро е да се живее таму, никогаш ни најмал конфликт, сè уште има продавници, природата е во близина. Но, и покрај среќата, во Сен-Солж, учество од 50 отсто, 44 отсто гласаа за листата Бардела… Затоа што пријатното село би било еден од симболите на незадоволството на рурална Франција… „Што го исцрпува народот и луѓето се чувствуваат напуштени. Зашто, ако се нема возачка и автомобил, тука не може ништо да се направи. Нема јавен превоз. Телефонот не работи, а камоли интернетот“.
Во „Прованс“ прочитавме дека Националниот собир го скршил стаклениот таван бидејќи е во водство во Екс. Во „Јон републикан“ прочитавме дека РН пропуштил само седум општини со 44 отсто за да биде водечка во целиот департман.
Во „Телеграм“ прочитавме дека Бретања доживува земјотрес бидејќи за првпат екстремната десница излегува на врвот на европските избори.
Во ДНА прочитавме дека РН се протега надвор од селата каде што често надминува 50 отсто за да се насели во градовите, така РН води во Колмар, Хагенау, Саверне Селестат…
И повторно прочитавме во „Ле монд“ дека минатата година пратениците на РН, Жан-Филип Танги и Себастиен Шену, процениле – врз основа на анкета на ИФОП – дека е можно апсолутно мнозинство во Собранието за нивната партија.
Франција ја гледаат и од Европа…
А во германскиот „Шпигел“, кој насловува „Што прави Макрон“, ја наоѓаме идејата за француски претседател што би бил играч, но смел играч, прочитавме во една статија со извор од Елисејската палата, каде што се вели за весникот дека „дрскоста и желбата да се прават работите поинаку се ДНК на макронизмот“.
Но за сето тоа „Шпигел“ е загрижен за храбриот Французин и се прашува дали неговото распуштање нема да се претвори во катастрофа како гласањето за доверба што канцеларот Шредер го побара од Бундестагот во 2005 година…
Во Италија, „Кориерер де ла Сера“ ја охрабрува премиерката Мелони да се осмели да биде лидерка во Брисел… Така, доаѓајќи од екстремната десница, направете движење или дури и сојуз со ЕПП и претседателката на комисијата Урсула фон дер Лејен, за да добие на влијание… Така се води политика.
Дајте ни посветеност на Европа на духот, Европа способна за етничко и екуменско помирување
На веб-страницата на неделникот „Поинт“ ќе прочитаме молитва, која во 2005 година ја напишал италијанскиот кардинал Карло Марија Мартини, во чест на Европа, а на која нѐ потсетува друг Италијанец, Енрико Лета, кој управувал со својата земја, и ја објаснува за весникот неговата европска, прогресивна христијанска определба…
„Татко на човештвото, господару на историјата, погледнете го овој континент на кој испративте филозофи, законодавци и мудреци. Погледнете ги овие народи евангелизирани од Петар и Павле, од пророците, монасите и светителите. Погледнете ги овие региони облеани во крвта на мачениците и допрени од гласовите на реформаторите. Погледнете ги луѓето обединети со повеќе врски и поделени од омраза и војна. Дајте ни посветеност на Европа на духот, Европа способна за етничко и екуменско помирување, подготвена да пречека странци, со почитување на секое достоинство“. Политиките на Емануел Макрон се далеку од тоа.
