Глобалниот институт „Мекинзи“ направи предвидување за насоките на идните светски економски движења
Ковид-19. Војна во Европа. Инфлација. Геополитичка неизвесност. Глобалните економски лидери имаа многу предизвици за справување во последните неколку години и тие сега тешко можат да направат претпоставка со поголема веројатност на случување за тоа каква ќе биде економската глобална иднина. Глобалниот институт „Мекинзи“, пак, направи обид да направи такво нешто и во својата анализа вели дека економскиот, банкарскиот и инвестицискиот пејзаж на следната деценија, најверојатно, ќе изгледаат многу поразлично од блиското минато…
Економски гледано, 21 век беше невообичаен. „Глобалниот биланс на состојба“ е сметководство на целата светска економија – сумирајќи ги средствата и обврските на домаќинствата, корпорациите, владите и финансиските институции. Пред 2000 година, билансот на состојба растеше во тандем со БДП. Оттогаш, средствата на билансот на состојба се зголемија многу побрзо од БДП, бидејќи средствата како капитал и недвижен имот создадоа хартиено богатство од 160 трилиони долари. Всушност, презаситеноста од заштеди не можеше да најде продуктивни излези во реалната економија, па инвестициите беа ниски. Тоа придонесе за бавен раст, ниска глобална инфлација и намалување на каматните стапки.
Овие трендови сега можеби бледнеат. Барањата за инвестиции се зголемуваат. Напредокот кон нето нула емисии, на пример, ќе бара инкрементални инвестиции проценети на два процентни поена од глобалниот БДП за остатокот од оваа деценија. Потоа, тука се наведените заложби за нова инфраструктура, посилни синџири на снабдување и одбрана.
Но што е следно? И што можеме да направиме? За да одговори на тие прашања, Анализирајќи, глобалниот институт „Мекинзи“ дојде до четири различни веродостојни сценарија за тоа како би се развивала глобалната економија до 2030 година.
Сценарио #1: Враќање на економијата на нивото од 2000 до 2020 година
Гледајќи само на Соединетите Американски Држави, во ова сценарио, нестабилноста се намалува, а економијата се враќа приближно онаму каде што беше од 2000 до 2020 година: високи заштеди, слаби инвестиции, не премногу тесен пазар на трудот и ниска инфлација и каматни стапки. Продуктивноста и растот на производството се слаби. Богатството продолжува да расте, но на сметка на реалниот економски аутпут и поголемата нееднаквост. Билансот на состојба се проширува во однос на БДП и останува ранлив на нарушување.
Сценарио #2: Назад во 1970-тите
Во ова сценарио, има нешто слично на стагфлацијата на САД. Инфлацијата и краткорочните каматни стапки се задржуваат на околу 4 отсто, намалувајќи ја реалната вредност на средствата вклучувајќи ги капиталот и недвижен имот. Централните банки треба да ја балансираат борбата против инфлацијата со поддршката на финансиската стабилност. Потрошувачката е силна, но растот е неимпресивен. Корпоративните приходи растат бавно, а недостигот од ценовна стабилност значи висок ризик од нестабилност на пазарот. Вистинското богатство на домаќинствата опаѓа. Во однос на БДП, глобалниот биланс на состојба се враќа кон историските просеци.
Сценарио # 3: Силно стегање на фискалната и на монетарната политика за да се намали инфлацијата
Помислете на Јапонија откако пукна балонот со недвижности/капитал, кога нејзината вкупна нето-вредност во однос на БДП се намали за 20 отсто од 1990 до 2000 година. Позната како „изгубена деценија“, ова во суштина беше 10-годишна епизода на стагнација и рецесија, кои влијаат на богатството, приходите и финансиската стабилност. Во ова сценарио, фискалната и монетарната политика силно се затегнуваат за да се намали инфлацијата. Цените на средствата се намалуваат како одговор, ставајќи ги финансиските институции под притисок. Долготрајното раздолжување го намалува растот бидејќи потрошувачите го плаќаат долгот наместо да трошат.
Сценарио #4: Забрзување на продуктивноста
Ова е единственото сценарио што предвидува долгорочен раст и на приходите и на богатството! Поголеми реални инвестиции и распоредување на дигиталните и новите технологии како што се генеративните ВИ (вештачка интелигенција) за да се подигне продуктивноста. Брзиот раст на БДП со широка основа го зголемува богатството на домаќинствата.
Инфлацијата паѓа додека реалните каматни стапки се зголемуваат до околу 1 процент во просек, поддржувајќи ја продуктивната распределба на капиталот и подобрувајќи го здравјето на глобалниот биланс. Во оваа силна и стабилна економија, депозитите се намалуваат во реални услови и централните банки го враќаат назад квантитативното затегнување.
Овие четири различни сценарија имаат едно нешто заедничко: големи последици од реалниот свет. Разликата во богатството на домаќинствата помеѓу сценаријата за „ресетирање на билансот“ и „висока продуктивност“ изнесува 48 трилиони долари само во САД до 2030 година, според нашите процени. А разликата во растот на БДП е 1,7 процентен поен.
За да планираат толку широк опсег на можности, бизнисите треба да го надминат следењето на краткорочните индикатори, како што се одлуките за каматните стапки или месечните бројки за инфлација. Наместо тоа, тие ќе сакаат да планираат долгорочни структурни промени што ќе ја обликуваат вашата индустрија. Дали се исполнуваат нето нула обврски? Дали се менуваат трговските политики? Кои фактори на внатрешната политика се најважни?
Бидејќи иднината е неизвесна (и може да биде полоша), фирмите треба да го зајакнат управувањето со ризикот. Активностите би можеле да вклучуваат зајакнување на акционерските бафери, зајакнување на билансите и претворање во макроризик. Конечно, дури и додека ја зајакнуваат издржливоста, бизнисите треба да бараат нови можности за раст, што може да бара развивање нови деловни модели и способности.
Во последниве години, глобалната економија претрпи шок по шок. Без сомнение, на многу луѓе не би им пречело враќањето на релативната смиреност од, на пример, 2019 година. Но факт е дека тоа не може да се претпостави.
Се разбира, деловните лидери и креаторите на политики треба да се стремат да го постигнат најдоброто сценарио, „забрзување на продуктивноста“!!!
Јан Мишке е партнер со глобалниот институт „Мекинзи“, со седиште во Цирих. Свен Смит е постар партнер во Амстердам и глобален лидер на глобалниот институт „Мекинзи“. Оливија Вајт е постара партнерка во канцеларијата на „Мекинзи енд компани“ во Сан Франциско и директор на глобалниот институт „Мекинзи“.
