Ја изведовме операцијата со минимално инвазивен метод, операција преку дупчиња, т.е. направивме лапароскопска радикална цистектомија, лимфаденектомија, изолирање на тенкоцревната вијуга за деривација на урината и реанастомоза на цревата, сето ова преку дупчиња од пет до 10 милиметри. Предноста е во тоа што пациентот нема рана, вели д-р Крстаноски
ИНТЕРВЈУ: Д-Р ЗОРАН КРСТАНОСКИ, УРОЛОГ
Угледниот уролог д-р Зоран Крстаноски, со асистенција на неговиот колега, хирургот и уролог д-р Александар Мицковски, неодамна во првата приватна општа болница „Ре-медика“ изведе операција каква што досега не е направена во Македонија, но и во земјите во регионот. Д-р Крстаноски, кој e шеф на познатото Уролошкото одделение во Словењ Градец и претседател на Здружението на урологија во Словенија, во ова интервју зборува за спецификите на операцијата, која за првпат е изведена во нашата држава.
За каква операција станува збор?
Опериравме пациент на 69-годишна возраст, кој беше со докажан рак на мочниот меур. Според патохистолошкиот наод и направените сликовни дијагностички процедури (компјутерска томографија на градниот кош, абдоменот и на малата карлица), беше поставена индикација за радикална цистектомија со инконтинентна деривација на урината по Брикер.
За каков карцином стануваше збор и како се дијагностицира?
Туморите на мочниот меур потекнуваат најчесто во преодниот епител. Инциденца на годишно ниво е 151.000 нови случаи, т.е. годишно на 100.000 луѓе заболуваат девет машки и 2,2 женски. Или според инциденцата, кај машките е на четврто место од сите карциноми со 6 отсто инциденца, а кај жените е на 10 место со инциденца од 2 отсто. Во Западна Европа има 151.000 новооткриени пациенти со овој рак. За среќа, 75 отсто од новооткриените случаи имаат површински рак, т.е. рак што не ја зафаќа мускулатурата на мочниот меур и со тоа не може да даде метастази.
Која е причината за појава на овој карцином?
На прво место е пушењето (чадот од цигарите содржи ароматични амини и полициклични ароматични хидрокарбонати што се излачуваат преку бубрезите). Потоа се јавува кај луѓе што работат во хемиска индустрија без заштита. Може да заболат и луѓе што пијат хлорирана вода (поради трихалометани), потоа поради присуството на арсен во водата за пиење, изложеноста на зрачење, а причинител може да биде и паразитот шистозомијада (кој го има во северна Африка), а може да се појави и кај пациенти што добиваат хемотерапија (Cyclophosphamid).
Кои се најчести симптоми што би укажале на оваа болест?
Најчест знак е крвава урина, и тоа безболна. Многу е важно пациентите да не го занемаруваат овој знак бидејќи многу често се случува еднаш да измократ крвава урина, а потоа неколку месеци да имаат бистра урина.
Како го дијагностициравте туморот кај пациентот?
Пациентот имал крвава урина, му направиле ултразвук на уринарниот тракт каде што бил виден туморот, а потоа му направивме цистоскопија, каде што туморот го докажавме и визуелно. По протокол следуваше операција, трансуретална ресекција на туморот, значи ендоскопска операција, каде што го изресециравме. Потоа се чекаше ПХ-резултатот, кој покажа дека станува збор за мускулно инвазивен тумор на мочниот меур (значи тумор што може да даде метастази). Според насоките на Европската уролошка асоцијација, во ваков случај мочниот меур треба да се отстрани во рок од осум до 12 недели од поставувањето на дијагнозата.
Во што е посебноста на операцијата што ја направивте?
Операцијата радикална цистектомија со деривација на урината рутински се изведува на класичен начин (со сечење) и тоа не е ништо погрешно ако квалитетно се прави. Ние ја изведовме операцијата со минимално инвазивен метод, операција преку дупчиња, т.е. направивме лапароскопска радикална цистектомија, лимфаденектомија, изолирање на тенкоцревната вијуга за деривација на урината и реанастомоза на цревата, сето ова преку дупчиња од пет до 10 милиметри. Предноста е во тоа што пациентот нема рана. Многу подобро ги гледате сите структури и со тоа има помалку крвавење или воопшто нема. Цревата не ги малтретирате во текот на операцијата и по операцијата перисталтиката се воспоставува многу побрзо. Постоперативно пациентот има помалку болка, свежо изгледа. Веќе наредниот ден речиси самостојно се движи. Во западниот свет, тренд е на ваков начин да се оперираат пациенти со вакви дијагнози, но, повторувам, воопшто не е погрешно ако квалитетно се изведува класичниот начин на операција. Операцијата траеше 5,5 часа, но треба да се има предвид дека ваков тип операција првпат направивме овде. Инаку, во мојот матичен центар времетраењето на ваква операција е околу четири часа.
Овој метод е речиси бескрвен. По операцијата, пациентите речиси немаат болки. Детенцето веќе следниот ден од операцијата стануваше и си играше, а вториот ден по операцијата си замина дома, без дрен и катетер, само со четири мали ранички на кожата, вели д-р Мицковски
ИНТЕРВЈУ: Д-Р АЛЕКСАНДАР МИЦКОВСКИ, ХИРУРГ УРОЛОГ ВО ПРВАТА ПРИВАТНА ОПШТА БОЛНИЦА „РЕ-МЕДИКА“
Првпат изведовме операција на поинаков начин кај двегодишно детенце со проблем во бубрегот
Д-р Зоран Крстаноски и д-р Александар Мицковски во првата приватна општа болница „Ре-медика“ за првпат изведоа операција на двегодишно детенце, кое уште додека било во стомакот на мајката имало хидронефроза, односно проширување на каналниот систем на левиот бубрег. За посебноста на начинот на кој е изведена операцијата, како и за предноста на методот што го примениле, зборуваме со д-р Мицковски во ова интервју.
Како настанало проширувањето на каналниот систем на бубрегот кај детенцето?
Тоа се обично вродени аномалии на почетниот дел од уретерот. Најчести причини се вкрстувачки крвни садови од долниот пол на бубрегот што го притискаат уретерот, стенози на ПУ-сегментот (пиелоуретеричен), висок припој, отсуство на ганглион во ПУ-сегментот, и со тоа нема перисталтички бран за да оди урината надолу. Како и да е, кај детенцето состојбата се следела. Што е најважно, немало чести инфекции на бубрегот, кои се главна причина за намалување на работата на бубрегот, т.е. негова атрофија. Ако не се оперираше, со текот на времето поради заостанувањето на урината во бубрегот, последователно со тоа ќе растеше интрареналниот притисок внатре во бубрегот и ќе се намалеше паренхимот (ткивото што произведува урина) и бубрегот ќе станеше како вреќа, т.е. ќе престанеше да работи.
Што е она што го работевте, во што се разликува операцијата што ја изведовте со д-р Крстаноски?
Детенцето го опериравме со минимално инвазивен метод т.е. лапароскопска ПУ-пластика. Преку четири дупчиња од 5 милиметри, стигнавме до стеноза на ПУ-сегментот. Стенозата ја отстранивме (екцидиравме) и потоа одново со широка анастомоза го поврзавме пиелонот на бубрегот со почетниот дел на уретерот. Инаку, овие операции се изведуваат на класичен начин со сечење.
Која е предноста на овој оперативен метод?
Во текот на операцијата сѐ гледате совршено со зголемување (поради оптиката). Овој метод е речиси бескрвен. По операцијата, пациентите речиси немаат болки. Детенцето веќе следниот ден од операцијата стануваше и си играше, а вториот ден по операцијата си замина дома, без дрен и катетер, само со четири мали ранички на кожата.
