Од светското кино
Критичарите го опишуваат „Коленото на Ахед“ како неверојатно брилијантен приказ на израелската траума. Или како вџашувачка, интелектуално крвава израелска драма.
Филмот на режисерот Надав Лапид започнува со некои изразито оригинални секвенци за неговиот протагонист, кој всушност е режисер, но тоне во мачен монолог. Тешкиот, смел четврти филм на Надав Лапид агресивно ја испитува моралната должност на режисерот во лични и политички тешки времиња.
Централниот лик во филмот е успешен филмски режисер, кој го игра Авшалом Полак, кој одлично помина на Берлинскиот филмски фестивал. Во филмот тој развива проект со младата палестинска активистка Ахед Тамими, кој станува вирален откако му удира шлаканица на израелски војник пред новинарските камери, по што е затворена.
Режисерот сака да го земе како почетна точка лутиот твит на еден Израелец дека Тамими треба да биде застрелана во колено и се чини дека режисерот работи на слики од колена, повеќе како видеоуметник отколку како филмски режисер, фокусирајќи се на кревкоста и ранливоста на човечките тела, наспроти државната суровост.
Режисерот во филмот ја прифаќа поканата да присуствува на специјалната проекција спонзорирана од Владата, во мала библиотека во оддалечената пустинска долина на Арава, јужно од сливот на Мртво Море. Домаќинка на проекцијата е една млада жена, која исто така е негова обожавателка. Па „Коленото на Ахед“ е збогатено и со флерт.
На почетокот, филмот се чини многу современ, самиот режисер е обземен од сопствениот сомнеж, од сопствените сеќавања, можеби од сопствената уметност. Но тогаш стигнуваме до фаза кога главниот лик има силен монолог за да објасни сè и на моменти станува досаден. Сепак, разочарувачкиот крај не може да ги избрише процутите на брилијантност, пишуваат критичарите.
„Коленото на Ахед“ ја имаше својата премиера на Канскиот филмски фестивал, каде што Надав Лапид беше награден од жирито. Филмот имаше номинации на неколку филмски фестивали, најмногу на „Авордс оф д Израел филм академи“.
Филмот е во продукција на Франција, Израел, Германија. Сценариото е на Наим Лапид и на Надав Лапид.
