Крајот на Земјата е извесен – како и фактот дека нашата генерација нема да го доживее тоа. Па, ако таква катаклизма се наоѓа пред нашите очи, како ќе изгледаат тие идни суштества што ќе мора да го гледаат распадот на нашата сакана планета? Научниците се обидуваат да дадат едноставен одговор на ова фасцинантно и сложно прашање, а науката не дава само една едноставна прогноза, бидејќи еволуцијата зависи од точниот облик на „уништување“ и брзината на промените.
Главниот научен консензус е дека во наредните неколку илјади или милиони години еволуцијата ќе биде водена од технологијата, а не од природниот избор. Сепак, ако претпоставиме дека Земјата радикално се менува поради екстремни климатски промени (глобално затоплување, недостиг од ресурси) – а не дека е уништена за пет милијарди години – еволуциските промени би можеле да бидат многу изненадувачки. Ако глобалното затоплување стане доминантен фактор, преживувањето ќе зависи од способноста на телото да ја регулира топлината и да ја зачува водата.
Така, идните суштества би имале поголемо тело, потесно лице што олеснува ослободување топлина, потемна кожа (хиперпигментација) заради заштита од поинтензивно УВ-зрачење, а ќе има и промена на бубрезите – поефикасни бубрези за минимизирање на губењето вода. Тие ќе имаат помала сила и поголем мозок бидејќи преживувањето на современиот човек се потпира главно на интелигенција и соработка. Ќе има и намалување на забите и на вилицата. Се потпираме на приготвувањето храна и преработена храна, па силната вилица и големите заби ја губат еволуциската предност. Може да се случи и мало зголемување на мозокот. Иако мозокот бара многу енергија, способноста за решавање проблеми и технолошките иновации се клучни за преживување во тешки услови.
Наместо бавната природна селекција, идната еволуција на човекот ќе биде забрзана или дури пренасочена благодарение на нашата способност да ги контролираме околината и сопствената биологија. Луѓето би можеле свесно да ги менуваат своите гени за да станат отпорни на болести, загадување или топлина. Наместо биолошка еволуција, адаптацијата на уништена планета може да вклучува напредни биолошки протези, внатрешни сензори или компјутерски интерфејси, кои ги надоместуваат недостатоците на човечкото тело. Оние што се во можност, едноставно ќе мигрираат во контролирани средини, подземни засолништа или вселенски колонии, создавајќи подвидови што се приспособени на вештачки услови, а не на Земјата.
