Чудо на античкиот свет
На брегот на северен Египет се наоѓа малиот остров Фарос. Тој гледа кон Александрија, седиштето на грчката династија Птоломеј, која владеела со Египет од крајот на четвртиот век пр. н.е., па сè додека не била соборена од Римското Царство во 30 година пр. н.е. Фарос одиграл значајна улога во планот на Птоломеј за оживување на економијата на Египет. Изграден е огромен насип за да го поврзе островот со копното, создавајќи две безбедни пристаништа за медитеранските трговски бродови. Околу 270 година пр. н.е., Птоломеј II го ангажирал книдискиот архитект Сострат да го изгради првиот светилник во светот на источниот крај на островот. Неговата намена била двојна – да ги води бродовите кон пристаништето Александрија, но и да биде колосален симбол на престижот на обновената египетска монархија.
Римјаните први изградиле мрежа од светилници
Светилникот во Фарос подоцна бил споменат како едно од седумте чуда на античкиот свет. Тоа е масивна структура, висока 350 стапки, изградена во три дела: најнискиот, на голема камена платформа, бил квадратен; средниот бил осмоаголен; а највисокиот – тркалезен. Огнот се чувал близу до самиот врв што можело да се види од растојание од повеќе од 30 милји. Морнарите почнале да го нарекуваат „Фарос“, а името влезе во голем број јазици како генерички збор за светилник.
Сепак, ефикасните Римјани се првите што изградиле мрежа од светилници. Првиот од нив бил изграден во 50 година од н.е. во Остија, римско пристаниште, по наредба на императорот Клавдиј.
До околу 400 година од н.е., постоела мрежа од околу 30 светилници низ целата Римска Империја. Во најголемите од нив, бродовите биле водени од големи метални огледала. Со падот на империјата, исчезнале и вештините и организацијата потребни за одржување на светилниците. Многу од нив пропаднале, додека некои биле претворени во воени набљудувачки места.
Поморското патување било многу опасно
Арапите и Индијците го презеле проблемот со поморската безбедност од Римјаните и, според кинескиот географ Ча Тан, тие изградиле синџир светилници по должината на брегот на Индиски Океан уште во 800 година од н.е. И покрај нивниот традиционален презир кон навигацијата, дури и Кинезите изградиле неколку светилници во пристаништата каде што имало многу странски бродови.
Поморското патување во средновековна Северна Европа било многу опасно. Повеќето од крајбрежните светла што капетаните можеле да ги видат биле запалени од пирати со надеж дека ќе ги намамат бродовите на карпите. Кралот Ричард Лавовско Срце, самиот бродоломник по враќањето од светата земја во 1190 година, вовел строги казни за пиратите, особено за оние што работеле како кормилари и земале мито за да заринкаат.
Дури и овие закани не помогнале. Единствената мерка што се покажала како успешна била обновата на самите светилници во 12 век. Тие користеле големи огледала за да фрлат светлина врз морето, а биле изградени од страна на вратените крстоносци, копирајќи ја арапската практика.
