Необичната суша што ја погоди јужна Шпанија летово донесе на виделина извонредно археолошко откритие – мегалитски споменик стар околу 7.000 години се појави од длабочините на заборавот во близината на покраината Хуелва, скриен под вода и тиња. Климатските екстреми, кои често носат уништување, овој пат дозволија дел од минатото да ја види светлината на денот, менувајќи го нашето разбирање за праисториска Европа. Се верува дека оваа импресивна камена структура, која се состои од вкупно 526 камени столба, високи помеѓу еден и три метри, е изградена од заедници што го населувале Пиринејскиот Полуостров во античко време.
Нивната способност да обликуваат огромни камења и прецизно да ги распоредуваат во сложени формации сугерира дека поседувале неверојатно количество знаење – не само во областа на архитектурата и астрономијата туку и во животот во заедницата. Овие древни градители користеле огромни камења за да создадат нешта што можеби биле церемонијални или астрономски структури, усогласувајќи ги со природни елементи или небесни настани, слично на нивните подоцнежни колеги во други делови од светот. Се проценува дека шпанските камени остатоци датираат дури два милениума пред да бидат изградени египетските пирамиди или британскиот Стоунхенџ. Ова дополнително ги предизвикува утврдените временски рамки за развој на цивилизациите и ја истакнува софистицираноста на раните пиринејски општества, кои, дури и без пишани записи, оставиле силен белег во каменот.
Во поширок контекст, ова откритие не е само фасцинантна археолошка приказна туку и потсетник за тоа колку е богато и сè уште недоволно истражено праисториското наследство на Европа.
