Сè повеќе луѓе не сакаат и не можат да го замислат животот без своите мобилни телефони. Двајца експерти од институтот „Антон Прокш“ во Виена, една од водечките клиники за лекување зависности во Европа, гледаат паралели меѓу зависноста од мобилни телефони и зависноста од дрога.
– Главниот критериум за правење паралела е губењето на контролата, како и зголемувањето на толеранцијата. Ова е случај со мобилните телефони и, на пример, со нелегалните дроги – рече клиничкиот психолог Оливер Шајбенбоген.
Заедно со Роланд Мадер, Шајбенбоген се посвети на темата за зависноста од мобилни телефони во својата нова книга „Секогаш вклучен“. Како и со зависноста од дрога, мотото за зависноста од мобилен телефон е: „Лек или отров. Дозата прави разлика“. Значи, прекумерната употреба едноставно нè учи да заборавиме на реалниот живот. Адолесцентите се особено погодени. Сепак, на многу возрасни им е тешко да ги остават своите телефони. Ова е научен феномен наречен номофобија – страв од останување без телефон. Експертите препорачуваат привремено откажување од телефонот. Ова исто така го поттикнува учењето социјални вештини. Емпатијата, на пример, се учи само во директен контакт со друго лице. Ако постојано гледате во вашиот телефон и комуницирате преку социјалните медиуми, заборавате како да комуницирате со вистински луѓе.
Родителите треба да го ограничат користењето на телефонот од страна на своите деца во секој случај. Исто така, луѓето се многу покреативни без телефон. На децата треба да им се даде временско ограничување за користење на телефоните за да се намали ризикот од зависност.
– Препорачуваме на бебињата воопшто да не им се дава мобилен телефон, до петгодишна возраст, половина час на ден, до десетгодишна возраст, еден час на ден. И тоа е доволно тешко за следење – вели Мадер.
И покрај сето ова, важно е да не се демонизира мобилниот уред, туку да се научат децата на здрав однос со нивниот паметен телефон.
