Кинеската нова година е одредена со месечево-сончевиот календар, кој се базира на прецизни астрономски набљудувања на должината на сончевата година и фазите на Месечината. Се верува дека нејзиното потекло датира од династијата Шанг од 1400 пр. н.е.
Секоја година се состои од 12 лунарни месеци, наизменично помеѓу 29 и 30 дена секој, со 12 целосни лунарни циклуси, кои се еднакви и траат помеѓу 353 и 355 дена вкупно. Меѓутоа, бидејќи сончевата година е долга 365,25 дена, приближно на секои три години се додава интеркаларен месец. Доказите сугерираат дека кинеските астрономи го развиле метонскиот циклус од 235 месеци на секои 19 години, најмалку еден век пред Античка Грција.
Годината исто така е поделена на 24 метеоролошки точки, по две месечно врз основа на сончевата година. Меѓутоа, кога лунарниот месец не ги содржи двете точки, се вметнува дополнителниот месец, кој обично се нарекува исто како и претходниот месец.
