За некои луѓе процесот на слабеење не е само физички предизвик туку и постојана битка со самите себе. Без разлика на исхраната, вежбањето и различните методи, вишокот на килограми изгледа како непремостлива пречка. Новото истражување, сепак, дава објаснување зошто оваа постојана борба е реалност за дел од луѓето.
Научниците неодамна открија ген за дебелина, кој може да биде клучен фактор за одредување колку некој е склон кон дебелеење. Овој генетски фактор е веројатна причина зошто некои луѓе се повеќе предиспонирани за дебелина, што ги прави обидите за губење тежина уште попредизвикувачки. Експертите од Универзитетот во Кембриџ велат дека мутацијата на генот наречен ДЕННД1B ја намалува способноста на некои луѓе да се спротивстават на храната. Истата генска мутација е пронајдена и кај лабрадор-ретриверите, што може да објасни зошто оваа раса е особено подложна на дебелина.
Според експертите, оваа мутација може да биде поврзана и со развојот на астма во детството, како и со нарушувања на имунолошкиот систем. Овој ген влијае како прекинувач што го регулира одговорот на мозокот на храната.
Кучињата се добар модел за човечка дебелина, делумно затоа што тие развиваат дебелина под слични влијанија од околината како луѓето, како што се ограничена физичка активност и прекумерно внесување храна. Научниците ја процениле „алчноста“ на секое куче, испитувајќи колку често тие ги „молат“ за храна своите сопственици и дали се крајно пребирливи за храна. Потоа, истражувачите зеле примероци од плунка од кучињата и скенирале маркери низ целиот нивен сет на ДНК за да најдат генетски варијации. Идентификувани се повеќе гени поврзани со прекумерната тежина кај кучињата, но истражувачите открија ретка и штетна мутација во генот ДЕННД1Б, кој имаше најсилна генетска поврзаност со дебелината кај кучињата, што влијаеше на нивниот БЦС-резултат и тежина.
