Фото: Пиксабеј

Повеќе од два милиона животни загинаа оваа зима во Монголија, изјави владин претставник, додека земјата се бори со екстремен студ и снег. Екстремно ниските температури од декември до март не се новина во источноазиската земја, кои во некои области можат да паднат и до минус 50 степени Целзиусови. Но оваа зима беше поостра од вообичаеното, со температури под нормалата и многу обилен снег, се вели во неодамнешниот извештај на Обединетите нации.

Гантулга Батсаихан од Министерството за земјоделство изјави дека 2,1 милиони говеда загинале од глад и исцрпеност. Монголија имала 64,7 милиони домашни животни на крајот на 2023 година, вклучувајќи овци, кози, коњи и крави, според официјалната статистика. Овие екстремни временски услови, кои во Монголија се нарекуваат „зуд“, обично доведуваат до смрт на огромен број домашни животни. Обединетите нации соопштија дека климатските промени ги зголемуваат зачестеноста и интензитетот на сушите. Монголија се соочи со шест суши во изминатата деценија, вклучувајќи и една во зимата 2022/2023 година, кога умреле 4,4 милиони говеда. Годинашниот глад беше влошен од летната суша што ги спречи животните да соберат храна што ќе им помогне да ја преживеат суровата зима.

Дури 70 проценти од земјата се соочува со „суша“ или слични услови, според ОН. Во истиот период лани таа бројка изнесувала 17 проценти. Добитокот тешко доаѓа до тревата под мразот што го оневозможува пасењето и принудува многу сточари да позајмуваат пари за да купат храна. Најсмртоносната забележана епидемија се случила во зимата 2010/2011 година, кога умреле повеќе од 10 милиони животни, што тогаш било четвртина од вкупниот добиток во земјата. Снегот оваа година ја влоши ситуацијата за сточарите, ги зароби во постудените региони и ги оневозможи да купат сточна храна и сено за нивните животни во околните градови.

Монголија е една од најретко населените земји во светот, а околу една третина од нејзиното население од 3,3 милиони луѓе живеат номадски начин на живот. Владата вети дека ќе помогне и започна кампања за испорака на сено до сточарите во обид да спречи натамошно губење на клучните суровини, како што се месото и кашмирот, некои од главните извозни производи во земјата.