По децениската истрага, предводена од форензичарот Хозе Антонио Лоренте од Универзитетот во Гранада во Шпанија, се излезе со тврдење дека Колумбо можеби нема италијанско потекло и дека всушност е роден некаде во Шпанија од родители со еврејско потекло
На 22 февруари 1498 година, во своите 40-ти, Кристофер Колумбо писмено наредил дека неговиот имот во италијанскиот пристаништен град Џенова ќе биде задржан за неговото семејство бидејќи, како што кажал, „од него дојдов и во него сум роден“. Иако повеќето историчари сметаат дека документот е запис за родното место на познатиот истражувач, некои се сомневаат во неговата автентичност и се прашуваат дали има и нешто повеќе во приказната.
По децениската истрага, предводена од форензичарот Хозе Антонио Лоренте од Универзитетот во Гранада во Шпанија, се излезе со тврдење дека Колумбо можеби нема италијанско потекло и дека всушност е роден некаде во Шпанија од родители со еврејско потекло.
Откритието беше објавено како дел од специјалната програма емитувана во Шпанија за да го прослави доаѓањето на Колумбо во Новиот Свет на 12 октомври 1492 година.
Имено, некои веруваат дека сега мистеријата стара неколку века околу националноста на Кристофер Колумбо изгледа дека е решена од страна на научниците, според нов документарен филм. Користејќи ДНК-анализа, научниците утврдиле дека морепловецот од 15 век бил Евреин од Шпанија. Документарниот филм беше емитуван на шпанската национална телевизија, по повод годишнината од неговото пристигнување во Новиот Свет. Истражувачите, предводени од форензичкиот експерт Мигел Лоренте, тестираа примероци од останките погребани во катедралата во Севилја, каде што се верува дека е погребан Колумбо. Тимот ги спореди примероците со негови познати роднини и наследници. Потеклото на Колумбо долго е спорно и многу историчари се противеа на традиционалната теорија дека бил од Џенова, денешна Италија. Има и теории дека бил Грк, Баскиец и Португалец.
Истражувањето на националноста беше компликувано поради голем број фактори, но Лоренте тврди дека резултатите се речиси апсолутно доверливи.
Колумбо починал на 55 години во шпанскиот град Валјадолид во 1506 година, но негова желба била да биде погребан на островот Хиспаниола, каде што денеска се наоѓаат Хаити и Доминиканската Република. Неговите останки биле однесени таму во 1542 година, потоа преместени во Куба во 1795 година и се верува дека во 1898 година биле донесени во Севилја.
Важно е да се има на ум дека на науката презентирана во медиумите треба да се гледа со претпазливост, особено кога нема рецензирана публикација за критичко испитување.
– За жал, од научна гледна точка, не можеме навистина да оцениме што има во документот бидејќи авторите на документарецот не понудија никакви податоци од анализата – изјави поранешниот директор на шпанскиот Национален институт за токсикологија и форензички науки, Антонио Алонсо, во шпанскиот информативен сервис „Ел паис“.
Како и да е, историските документи сѐ повеќе се оспоруваат – и се зајакнуваат – со форензички анализи на биолошките записи, што ја зголемува можноста дека ДНК-та на Колумбо потенцијално може да даде увид во неговата семејна историја.
Врз основа на толкувањата на записите напишани кога бил возрасен, човекот познат низ поголемиот дел од западниот свет по англиското име Кристофер Колумбо е роден некаде помеѓу крајот на август и крајот на октомври во 1451 година во Џенова, раздвижениот главен град на северозападниот дел на Италија, во регионот на Лигурија. Дури подоцна во животот, како млад човек во своите дваесетти, тој отпатувал западно во Лисабон, Португалија, во потрага по богати патрони, кои би можеле да го финансираат неговиот смел обид да направи „краток пат“ кон исток, тргнувајќи во сосема друга насока.
Сега, се чини дека неговите гени може да обезбедат нова линија на докази.
Лоренте и неговиот тим истражувачи во телевизиската специјална програма тврдат дека нивната анализа на Y-хромозомот и митохондријалната ДНК земени од посмртните останки на синот на Колумбо, Фердинанд, и братот Диего, е компатибилна со шпанско или сефардско еврејско наследство.
Ова не ја исклучува категорично Џенова, се разбира, ниту пак одредува некое место во Европа како место на раѓање на истражувачот. Навистина, Евреите биле протерани од Шпанија на крајот на 15 век, токму кога Колумбо го направил своето значајно патување.
Но секоја заслуга за наодите на Лоренте би го направила италијанското потекло на Колумбо малку потешко да се поддржи, поставувајќи прашања за тоа како некој од сефардско еврејско наследство ќе се роди во Џенова во 1450-тите. За наодите да станат широко усвоени, резултатите ќе треба внимателно да се испитаат, ако не и убедливо детално да се реплицираат.
Дури и тогаш, има повеќе во приказната на поединецот отколку генетиката – оставајќи го отворен случајот за тоа како поединец од прогонувано малцинство навистина го претставувал копјето на шпанската експанзија.
Засега, приказната за Колумбо останува да ѝ го привлекува вниманието на јавноста.
