Покрај воздржувањето од лоши дела и мисли, има и други грешки што луѓето ги прават за време на постот. А секако тоа не значи само воздржување од храна. Најлошо е да не се почитува постот. Црквата пропишува одредени периоди во кои постот е задолжителен, но и свештеникот може да определи посебни пости или да ослободи некого од пост. Намерното прекинување на постот, а особено приготвувањето посни гозби со мрсна храна, се смета за сериозен прекршок.
Ги издвојуваме деветте најчести грешки за време на постот:
1. Фокусирање само на храна
Многу луѓе постот го гледаат само како промена во исхраната, заборавајќи дека неговата суштина е духовна – молитва, покајание и приближување кон Бога. Постот вклучува воздржување не само од одредена храна туку и од лоши мисли, зборови и дела.
2. Правење компромиси во исхраната
Некои луѓе се обидуваат да ги „заобиколат“ правилата на постот со приготвување јадења што се технички посни, но се премногу луксузни (на пр. специјалитети од морска храна, вегански десерти преполни со шеќер). Поентата на постот се скромност и воздржување, а не само избегнување месо и млечни производи. Ако постот се претвори во гозба, се губи суштината на постот. Скромноста и едноставноста во исхраната се дел од духовниот пат.
3. Прејадување со брза храна
Иако некој не јаде месо, млеко или јајца, тој може да консумира премногу мрсна храна за да ја победи целта на апстиненцијата. Целта на постот е умереност, а не замена на еден вид храна со друг без контрола на количеството. Целта на постот е да се зауздат страстите и да се воздржува од претерување во јадењето и пиењето. Прејадувањето е грев, дури и ако се јаде исклучиво посна храна.
4. Занемарување на молитвата и на духовниот живот
Постот без молитва и духовен раст станува само диета. Човек треба да се труди повеќе да се моли, да го чита Светото писмо, да присуствува на црковните служби и да прави добри дела.
5. Осудување на другите
Некои луѓе кога постат почнуваат да ги критикуваат оние што не постат или не постат „правилно“. Ова е духовна замка – постот треба да води кон смирение, а не до чувство на супериорност. Секој треба да се погледне себеси и својот однос со Бога. Гревот на гордоста е особено опасен – оние што се гледаат себеси како подобри од другите само затоа што постат треба да се молат за понизност. За време на постот особено треба да се избегнуваат омраза, завист, озборување, алчност, непријателство и гнев.
6. Механичко почитување на правилата
Суштината на постот не е само да се почитуваат правилата туку да се вложи искрен напор да се промени личноста однатре. Ако постот се сфаќа како товар, а не како можност за духовен раст, тогаш нешто не е во ред.
7. Игнорирање на телесните слабости
Некои луѓе постат иако нивната здравствена состојба не го дозволува тоа. Црквата не бара од болните, трудниците, децата и постарите да постат на ист начин како и здравите возрасни. Поважни се намерата и трудот, а не строгоста без разбирање.
8. Заборавање на покајанието и на исповедта
Постот е време кога човекот треба да се испита себеси, да се покае за своите гревови и да се исповеда. Многу луѓе постат само физички, но не работат на својот карактер и на односот со Бога.
9. Размислување за постот како обврска, а не можност
Ако некој пости само затоа што „мора“ и чувствува дека нешто му се наметнува, ја пропушта суштината на постот. Постот е можност за духовна обнова, а не товар.
