Дворецот „Кастело ди Самеѕано“ што се наоѓа во срцето на Тоскана има вкупно 365 соби, една за секој ден од годината и секоја е сосема поинаква
На околу 30 километри јужно од Фиренца, во срцето на Тоскана, се наоѓа екстравагантен дворец со единствена убавина и интригирачка историја, кој денес, за жал, е целосно напуштен. „Кастело ди Самеѕано“ се наоѓа во општината Реџо, недалеку од Фиренца. Изграден е на врвот на еден рид, среде парк што се протега на 187 хектари. „Кастело ди Самеѕано“ е најрепрезентативниот пример за ориентализам во Италија, но и во цела Европа. Замокот е изграден во 1605 година од благородно семејство со шпански корени, Хименез де Арагон. До 19 век се користел како ловечка резиденција и го чувал изгледот на традиционалната тосканска вила. Последниот наследник, маркизот Фердинандо Панчијатичи Ксименес де Арагон, е одговорен за сегашниот изглед на замокот.
Фердинандо бил истакната фигура во културниот, социјалниот и политичкиот живот на Фиренца во 19 век. Својот живот го посвети на грандиозниот проект за редизајн на палатата, кој траел од 1853 до 1889 година. На почетокот на 19 век, Европа беше преплавена со уметничкото движење ориентализам, инспирирано од културата на Исток, што на Фердинанд очигледно многу му се допаднало. Благодарение на дарежливите финансиски средства, љубовта кон уметноста и безграничната имагинација, беше создадено ремек-дело на архитектурата, уникатно во Европа.
Фердинандо ја смени постојната структура на палатата додавајќи нови простории, кула, мавритански лакови, фонтани, базени…
„Кастело ди Самеѕано“ има вкупно 365 соби, една за секој ден од годината и секоја е сосема поинаква. Ова беше постигнато со мноштво украсни архитектонски елементи како релјефи, украси, керамички плочки, мозаици, сводови и витражи. Секоја од собите има свое име, така што можете да прошетате низ Просторијата на паунот украсена со живописни бои и геометриски шари, Белата соба со марокански мозаик на подот, Салата на огледалата, Коридорот на сталактити или Салата на љубовниците.
Голем број натписи на латински, италијански и шпански јазик можат да се најдат во „Кастело ди Самеѕано“. Една од нив е латинската фраза „Non plus ultra“ што значи „не повеќе од ова“. Овој израз потекнува од грчката митологија кога ги предупредувал истражувачите за „работ на светот“, кој тогаш се сметал за рамна плоча.
Се претпоставува дека Фердинандо сакал да нагласи дека неговата палата е, фигуративно, место од друга планета. Паркот околу зградата е еден од најголемите во Тоскана. Фердинандо засадил повеќе од сто егзотични растителни видови, меѓу кои се издвојуваат џиновските црвени дрвја донесени од Калифорнија. Повеќето од растенијата повеќе не постојат, но црвените дрвја преживеале и денес формираат една од најголемите групи црвени дрвја во Италија, со 57 единки над 35 метри.
Огромната површина на паркот е украсена со фонтани, базени, детали од теракота, мост и вештачка пештера со статуа на Венера. Фердинандо бил домаќин на италијанскиот крал Умберто Први во неговата прекрасна зграда во 1878 година, а „Кастело ди Самеѕано“ претходно го посетил Наполеон Бонапарта во 1796 година.
По смртта на Фердинанд, започнува мрачниот период на „Кастел ди Самеѕано“. По Втората светска војна, палатата беше претворена во луксузен хотел со спа и терен за голф, кој се затвори во 1990 година.
Шарениот ентериер бил искористен и за снимање холивудски филмови, како што се „Приказни над приказни“ со Селма Хајек и Винсент Касел. И покрај својата единствена убавина, палатата веќе е напуштена долго време, а посетите денес не се дозволени.
Постои желба за реновирање, но проблемот, како и обично, е создаден од бирократија и правни несогласувања. Сопственик е всушност „Самеѕано Палас“, британско-италијанска компанија, која прогласи банкрот во 2015 година, а тој процес заврши во 2019 година, кога компанијата ја врати сопственоста на замокот. Сепак, ниту регионалните ниту државните институции не иницираа значајни активности што би се фокусирале на заштитата на ова обележје.
Во периодот од 2012 до 2016 година, „Кастело ди Самеѕано“ беше отворен за јавноста. Во меѓувреме, се појави движењето „Спаси го Самеѕано“, кое се залага граѓаните и институциите да бидат посветени на зачувувањето на палатата и нејзино отворање за јавноста.
