Изворот на протеини создадени од бактерии од јаглерод диоксид, вода и обновлива енергија е поефикасен од фотосинтезата што ја користат растенијата.
Хемосинтезата е претворање на јаглеродните соединенија и други молекули во органски соединенија. Во оваа биохемиска реакција, метанот или неоргански соединенија како што се водород сулфид или водороден гас се оксидираат да дејствуваат како извор на енергија. Спротивно на тоа, изворот на енергија за фотосинтеза користи енергија од сончевата светлина за да го засили процесот.
Како и да е, во црнилото на длабокиот океан, водородните бактерии што живеат околу хидротермалните отвори ја одбиваат сончевата енергија. Тука, делови од минерална течност протекува од отворите на океанот, на температура до 400 степени Целзиусови. Овие бактерии користат процес познат како хемосинтеза – процес спротивен на фотосинтезата.
Во 1960-тите години, истражувачите Џон Фостер и Џон Личфилд работеа на проект на НАСА за системи за поддршка на вселенскиот живот во меморијалниот институт „Бател“ во Колумбос, Охајо.
Финската стартап-компанија „Солар фудс“ нашла начин да произведе храна богата со протеини, наречена „солеин“, користејќи хемосинтеза. Ваквата храна се прави со електролиза на водата за ослободување меурчиња од јаглерод диоксид и водород. Бактериите се хранат со јаглерод диоксид и водород и го произведуваат „солеин“, кој потоа се суши за да се направи прашок. Исушениот „солеин“ содржи 50 отсто протеини и изгледа и има вкус сличен на брашното од пченица.
