По препорака од Надежда Чачинович и нејзиниот „Водич низ светската книжевност за интелигентна жена. Корисен и за интелигентни мажи“, напишан со намера да го разбуди читателското љубопитство и да овозможи нов и свеж пристап кон класичните и современите врвни дела од светската книжевност. Опфатени се триесетина автори (од Џејн Остин, Шарлота Бронте, Олдос Хасли, Гистав Флобер, Толстој, Стендал до Вирџинија Вулф, Силвија Плат и Џејмс Џојс), кои на различен начин ги обработувале проблемите на родот и женската еманципација, машко-женските односи и стереотипи
Надежда Чачинович (Будимпешта, 1947) е современа професорка по филозофија на Филозофскиот факултет при Универзитетот во Загреб, социолог, компаративистка, феминистка, авторка и преведувачка на дела и учебници по филозофија, со словенечки етнички корени. Се школувала во Цирих, Берн, Белград, Мурска Собота, Љубљана, Бон и во Франкфурт. Студирала филозофија, компаративна книжевност, историја на уметноста и лингвистика, а докторат по филозофија одбранила во Загреб. Била на студиски престои во Берлин, Париз, Мастрихт и во Копенхаген. Предава естетика, филозофија на културата и филозофија на родот. Беше претседателка на хрватскиот ПЕН-центар, а сега е една од неговите потпретседатели. Членка е на Хрватското друштво на писателите.
„Љубовникот“ од Маргерит Дирас, оваа не многу голема автобиографска книга на француската писателка, е приказна за сосема посебниот однос на петнаесетгодишна ученичка и десетина години постар син од имотно кинеско семејство пред Втората светска војна во тогашната француска Индокина. Читајќи, ние сме соочени со односите во семејството на писателката, со нејзината самохрана мајка, која настојува да ја одржи положбата во општеството и да му ја обезбеди сигурноста на најстариот и очигледно сосема лош син, додека истовремено ги запоставува помладиот син и ќерката. Девојката наскоро ја открива страста, но своите чувства не сака да ги смета за љубов. Покрај тоа, нејзиниот љубовник, кој е странец, за нејзиното семејство е прифатлив единствено како извор на пари, а пак неговиот татко не сака да се согласи на венчавка со несоодветна избраничка.
Но ова не е само едноставна приказна за љубовта и неразбирањето на средината или за љубовта и парите. Тоа е приказна за двосмисленоста, која е неразделна од љубовта и во најдобрите околности: во љубовта се на дело и моќта, завладувањето на другиот, предавањето и повлекувањето. Не знаеме што сака другиот, за не знаеме ни што сакаме самите. Понекогаш е полесно да се тврди дека сѐ предаваме од интерес отколку од длабока и страсна желба. Интерес во облик на лимузина на љубовникот.
Префинетоста на пристапот на Маргерит Дирас можеби е најјасна во улогата на облеката. Никогаш не сум читала интелигентен текст за тоа како облеката го отвора патот во збунувачкиот свет на љубовта и сексуалноста. Младата девојка носи розов машки шешир и златни чевли со лесен летен фустан, во кој тргнува на училиште. Тие предмети ја преобразуваат. Не само со својата впечатливост и со начинот на кој ѝ прилегаат туку и поради тоа што станува предмет на набљудување. Носејќи ја облеката, таа однатре се менува, облеката веќе не е ниту наметната ниту случајна. Не се работи за нагласување на половите ознаки или за несомнено корисното прикривање на недостатоците: пред сè, за нешто слично на загатка. Покана на оној или на онаа што ќе има решение.
Маргерит Дирас (родена Донадје, 1914 – 1996) е француска писателка, авторка на драми, есеистка, филмска сценаристка и режисерка. Напишала дваесетина романи, низа драми и снимила петнаесетина филмови. Во книжевноста постигнува голем успех со романите што му припаѓаат на правецот нов роман во француската книжевност, особено со автобиографскиот „Љубовникот“, кој ѝ ја донесува и највисоката книжевна награда во Франција, „Гонкурова“, но и носи и светска слава. Иако различни, нејзините романи во извесна смисла претставуваат парадигма на развојот на француската книжевност во 20 век, од традиционални до неореалистични со автобиографски елементи. Нејзините најдобри дела имаат препознатлива индивидуалност и колоритност, стремејќи се кон откривање на „плотта на зборовите“. По нејзино сценарио е снимен филмот „Хирошимо, љубов моја“. Носителка е на наградата „сребрена мечка“ на Берлинскиот филмски фестивал.
(Превод од хрватски јазик и кратки белешки за авторите: Весна Ацевска)
