За време на владеењето на Дилма Русеф од 2011 до 2016 година, Бразил за жал почна да стагнира и економски и социјално. Економскиот раст забави и беше 2,6 отсто под просекот во Латинска Америка, што резултираше со губење на фискалната дисциплина, недостиг од економски напредок, отпуштања, рецесија и општо незадоволство. Нацијата беше длабоко потресена од обемни корупциски скандали, во кои беа вклучени највисоките функционери на бразилската економска и политичка елита. Како резултат на тоа, Русеф беше отповикана од парламентот во 2016 година, а нејзиниот наследник Мишел Темер ја доживеа речиси истата судбина.
Нацијата е длабоко поделена помеѓу левицата и десницата. Дури и поранешниот претседател Лула да Силва заврши зад решетки, што покажува дека корупциските скандали се користат како политичко оружје. Темер беше заменет на функцијата претседател во 2019 година од контроверзниот десничарски лидер Жаир Болсонаро, кој спроведе прозападни политики (сеча на шумите од Амазон, неолиберални економски политики, блиски односи со САД и Израел), но и националистички политики што се стремат да го направат Бразил моќен. Како резултат на тоа, тој никогаш не се сврте против Русија и Кина како што очекуваа многумина, а односите со САД се оладија по доаѓањето на администрацијата на Бајден.
Нови надежи
Поради насобраните проблеми, главно поради лошото управување со кризата со коронавирусот, Лула да Силва се врати на власт во 2023 година откако претходно беше ослободен од сите обвиненија за корупција. Враќањето на Лула му овозможи на Бразил недвосмислено да се врати на патеките на мултиполарноста и покрај левитирањата меѓу големите сили (САД, Русија, Кина), додека Бразилија гради свој статус во меѓународната заедница. Бразил сака и може да биде главен претставник на Латинска Америка и Глобалниот Југ.
На наједноставен начин, тој може да ја постигне оваа цел со собирање на земјите од Латинска Америка во политички и економски блокови независни од САД. Во пракса, тоа се Унијата на јужноамерикански нации (УНАСУР), Заедницата на латиноамерикански и карипски држави (ЦЕЛАК) и Јужниот заеднички пазар (Меркосур), кои се алтернатива на Организацијата на американски држави (ОАС) доминирана од САД.
Секако, тука е и неопходниот БРИКС, кој напредува секоја година, а најважните процеси што ги носи со себе се дедоларизацијата, т.е. трговијата со национални валути (на пр. во бразилскиот реал) и експанзијата, која ќе вклучи шест нови членки следната година. Процесите што ги носи БРИКС се исклучително во корист на Бразил, што може да се види во силните односи со Кина и другите членки.
Поради својот грандиозен потенцијал и скромни резултати, Бразил, донекаде иронично, отсекогаш бил класифициран како „земја на иднината“, а таа иднина конечно треба да се случи во тековниот век. Огромната територија и население, моќната економија (десетта по големина во светот), изобилството природни ресурси, демократскиот политички систем и развиената национална свест и национален идентитет укажуваат дека Бразил има потенцијал да стане суперсила во 21 век…
Автор на анализата/фељтонот што ќе го проследиме во неколку продолженија е Матеј Шериќ, аналитичар во „Актуалитика“ и во „Геополитика“. Во денешното издание го објавуваме третото продолжение
продолжува
