Меѓународен тим од научници лоцира повеќе од 1.000 контејнери за нуклеарен отпад фрлени во Северен Атлантик пред неколку децении, а вкупно најмалку 200.000 контејнери биле фрлени во овие океански води до 1993 година, изјави портпарол на францускиот истражувачки центар ЦНРС.
Кон средината на јуни научниците отпловија од пристаништето Брест со бродот „Л’Атланте“ за да го пребараат западниот Атлантик и, за време на четиринеделна експедиција, да пронајдат локации со нуклеарен отпад и да го утврдат нивното влијание врз екосистемот.
Различни земји фрлале нуклеарен отпад во овие води помеѓу 1950 и 1990 година. Длабочината на морето и оддалеченоста од копното и човековата активност се сметале за идеални услови за отстранување индустриски и лабораториски отпад во атлантската област каде што морското дно, ако воопшто, изгледало геолошки стабилно.
Депонијата е забранета од 1993 година
Фрлањето нуклеарен отпад во море беше забрането во 1993 година, но дотогаш најмалку 200.000 контејнери со отпад беа фрлени во водите на Северен Атлантик, на длабочина помеѓу 3.000 и 5.000 метри.
Точната локација сè уште е непозната, не е познато во каква состојба се контејнерите, ниту дали биле само расфрлани наоколу или фрлени на куп. Тимот од 21 член ја пребарува областа, за која се верува дека крие половина од отпадот, а целта на истражувачите е да ги мапираат контејнерите и да земат примероци од водата, морското дно и морската фауна.
Во оваа задача им помага автономното подводно возило UlyX со 3Д-камера и сонарен систем.
Патрик Шардон, раководител на проектот за мониторинг на локациите за нуклеарен отпад во океанот (NODSSUM), верува дека радиоактивноста од поголемиот дел од отпадот ќе исчезне по 400 години.
– Резервоарите се дизајнирани да издржат притисок на таа длабочина, но не можат целосно да спречат зрачење што можеби истекувало во меѓувреме – рече Шардон. Р.С.
