До 2100 година, Европа ќе изгуби 117 милиони луѓе. И тоа без да се земе предвид растот на просечната возраст која моментално е 44,5 години и секоја година се зголемува за околу 3 месеци. До 2050 година просечната возраст во Европа ќе надмине 50 години.
Катастрофалните стапки на наталитет веќе ја зафатија Европа и просечната стапка на наталитет во регионот е околу 1,5 дете по жена. За споредба, во Африка просечната стапка на наталитет е 4,3, а во Азија 2,8.
Сликата е најтажна во јужна Европа, каде Шпанија достигна 1,19 раѓања, Италија 1,24 и Португалија 1,28. Со стапка на наталитет од околу 1,79 за 2023 година, Бугарија е над европскиот просек и еден од лидерите на континентот. Франција, долго демографски шампион, има само 1,83 раѓања по жена.
Научниците и политичарите сè уште дебатираат за вистинската причина за демографската катастрофа во Европа. Според некои, факторите се чисто економски. Цената на становите порасна за околу 120% од 2000 година и веќе првиот стан се купува на возраст од 34 години. Сега се проценува дека за издржување на едно семејство се потребни две примања, што ја отежнува ситуацијата на идните родители.
Други сметаат дека главната причина се социјалните фактори. Европа е во средината на најдраматичната културна револуција во нејзината историја – браковите се намалени за 40%, а просечната возраст за раѓање на прво дете е веќе 31 година. Една четвртина од жените одлучуваат да немаат деца. Во исто време, религијата има се помалку влијание врз населението.
Без оглед на причината, некои земји презедоа драстични мерки за справување со кризата. Унгарија претстави огромен план за помош на младите семејства со доживотни даночни ослободувања за мајки со повеќе од 4 деца, бесплатни инвитро процедури, поддршка за домување и олеснување на долгот за секое родено дете. Но, наталитетот дури и падна во 2023 година во однос на претходната година и трендот е да продолжи да паѓа. И Полска се обиде да го реши проблемот со давање пари на семејствата – околу 500 злоти за секое дете месечно. Германија плаќа 219 евра месечно и го зголеми породилното отсуство.
Ништо не помага. До 2050 година, една третина од луѓето во Европа ќе бидат над 65 години, а работната сила ќе се намали за 35 милиони. Како ќе издржат пензиските системи не е јасно. Според грубите статистики, за секој пензионер се потребни околу 2,5 работници, а за само 25 години на секој пензионер во Европа ќе има само 1,5 работници.
Многумина веќе алармираат дека Европа се соочува со најголемата демографска криза во историјата. Засега, сепак, се чини дека апсолутно ништо не може да го спречи тоа што се случува.
