Според пресметките на експертите, кои со информации излегоа во медиумите, Русија во 2020 година стана трет најголем снабдувач на нафта на САД, надминувајќи ја Саудиска Арабија. И покрај тоа што се најголем светски производител, САД се свртуваат кон руската сурова нафта. Така, Америка прави нешто што никогаш не го напушта – го штити својот национален интерес, интересот на националната економија, на своите граѓани, презема потези за општата американска благосостојба и се грижи за стопанството и граѓаните да можат непречено да уживаат во перформансите што администрацијата се обидува долгорочно да им ги обезбедува, заради своја национална благосостојба и просперитета
И покрај санкциите за Москва, САД увезуваат рекордни количества руска нафта
И покрај тоа што САД поради новонастанатата ситуација во Украина ја прогласи Русија за светски непријател број еден и во таквиот глобално- политички и воен контекст САД ги мобилизираа своите европски сојузници, сепак, забележлива е една појава во Америка што е тотално спротивна од споменатите антируски чекори. Имено, не може, а да не се забележи дека во заднината на офанзивната дипломатска активност, Америка прави нешто што никогаш не го напушта – го штити својот национален интерес, интересот на националната економија, на своите граѓани, презема потези за општата американска благосостојба и се грижи за стопанството и граѓаните да можат непречено да уживаат во перформансите што администрацијата се обидува долгорочно да им ги обезбедува. Постојат низа такви примери дека САД им овозможува не само на граѓаните туку и на својата економија не само да функционираат беспрекорно туку и да имаат резерви за десетици и стотици години. Низ историјата тоа се покажало и со тенденциите за перманентно проширување на сферите на интерес и тоа што националните интереси Америка ги брани со илјадници километри надвор од својата територија.
Неприкосновен интерес за обезбедување на својата нација и држава
Така е и овој пат со енергентите, на примерот со нафтата. За да ги обезбедат својата економија и граѓаните, САД не воведоа санкции за увоз на руската нафта, туку напротив. Во екот на најголемите судири во Украина и заговарање и спроведување на досега најширок обем на санкции спрема Русија, увозот на руска нафта во САД достигна рекорден обем, иако тие самите на своите европски сојузници им наметнаа санкции за набавка на руската нафта и гас. Со тоа американската администрација уште еднаш покажува дека интересот за својата економија и граѓани е неприкосновен, без разлика какви кризи се случуваат во светот. Грижата за економијата и нацијата никогаш не ја испуштаат од фокусот и таа е приоритет над приоритетите. Токму тоа треба да биде лекција за големите патриоти, па дури и кај нас во Македонија, како треба да се однесуваме за нацијата, за граѓаните, за идентитетот, за јазикот, за историјата, за културата, дека токму носителите на тие атрибути на државата – нацијата и граѓаните, треба секогаш да бидат во фокусот на секоја влада и институциите за да се обезбедат нивна иднина и одржливост.
Русија стана трет најголем снабдувач на нафта во САД
Во една таква ситуација, информацијата што беше деновиве пласирана во дел од водечките светски медиуми беше примена со големо изненадување и недоумица, особено кај делот од јавноста што не е добро упатен во економските текови. Имено, медиумите објавија дека американско-руските тензии на полето на енергетските прашања не ги спречија САД да купат рекордни количества руска сурова нафта во 2020 година. Американските рафинерии натоварувале 538.000 барели руска нафта и нафтени деривати дневно, соборувајќи го рекордот стар десет години. Според податоците запишани од американската Управа за енергетски информации (ЕИА), САД купиле најмногу руска нафта минатата година од 2011 година, кога увезувале 624.000 барели дневно од Русија.
Според пресметките на „Блумберг“, врз основа на податоците од царината и ЕИА, Русија стана трет по големина снабдувач на нафта во САД во 2020 година, надминувајќи ја Саудиска Арабија, најголемиот светски извозник. Уделот на Русија во увозот на нафта од САД во моментов изнесува рекордни седум проценти. Најголеми извозници на нафта во САД минатата година беа Канада, со дневни испораки од 4,1 милиони барели, и Мексико, со околу 750.000 барели дневно. Просечниот американски увоз на нафта од Саудиска Арабија минатата година изнесуваше 522.000 барели дневно. Американските енергетски компании, вклучувајќи ги „Ексон“, „Шеврон“ и „Валеро енерџи“, беа меѓу клучните купувачи на нафта и нафтени деривати од руските производители.
Зошто САД сè уште увезуваат руска сурова нафта
Пред извесен период, Американците беа сведоци на појавата наречена „Бумот на фракинг“, која го преобликува американскиот енергетски пејзаж. Домашното производство на нафта и природен гас нагло се зголеми, што доведе до поевтина енергија и намалена зависност од увоз. Иако ваквиот бум ја направи Америка најголем производител на нафта во светот пред неколку години, сепак САД сè уште увезуваат милиони барели секој ден од други делови на светот, вклучувајќи и од Русија. Во пресрет на случувањата во Украина имаше во Конгресот повици до администрацијата на Бајден брзо да го намали увозот на руска сурова нафта од САД, одејќи дотаму што препорача забрана на товарите. Прашањето доби нова итност поради нарушувањата на пазарот на нафта. Почитувајќи ја одлуката дека енергијата е на листата на западните санкции, рафинерите се откажаа од купувањето руска нафта, а банките одбиваат да финансираат пратки на руски стоки, според трговците, нафтените директори и банкарите.
Но од друга страна, Соединетите Американски Држави сè уште трошат многу повеќе нафта отколку што компаниите извлекуваат дома, што наложува да се увезуваат одредени резерви. Но таа е помалку зависна од руската нафта отколку Европа и зема само мал дел од увезената сурова нафта од Русија. Америка го добива најголемиот дел од увозот на сурова нафта од Канада, Мексико и од Саудиска Арабија. Помалите земји во Латинска Америка и во Западна Африка, исто така, обично испраќаат повеќе сурова нафта во САД отколку Русија.
Околу 8 отсто од американскиот увоз на нафта и рафинирани производи или околу 672.000 барели на ден, дошле од Русија минатата година, рече Енди Липоу, претседател на „Липоу оил“ во Хјустон, цитирајќи податоци од Управата за енергетски информации. Од тоа, руската сурова нафта сочинуваше приближно 3 отсто од увозот на нацијата, или околу 200.000 барели дневно.
Во средината на 2021 година, американскиот увоз на руска сурова нафта достигна највисоки нивоа за околу една деценија, а во последниве години се зголемуваше, покажуваат податоците на ЕИА. „Но руската сурова нафта никогаш не сочинувала голем дел од американскиот систем за снабдување со нафта“, рече Липоу.
Можеби руската сурова нафта никогаш не сочинувала голем дел од американскиот систем за снабдување со нафта, но во средината на 2021 година американскиот увоз го достигна највисокото ниво во околу една деценија. Ако САД извезуваат милиони барели дневно од Заливскиот брег (југоисточниот брег на САД, кој ги опфаќа државите Тексас, Луизијана, Мисисипи, Алабама и Флорида), зошто увезуваат нафта од Русија?
Проблемот е Законот за Џонс, донесен пред еден век, кој ефективно ја ограничи големината на бродовите на кои им е дозволено да превезуваат стока меѓу американските пристаништа. Тоа ги остави купувачите на нафта на Западниот брег и на Источниот брег практично да не можат да ги добијат резервите испорачани од Заливскиот брег. Заливскиот брег, каде што нафтените компании испорачуваат околу три милиони барели дневно во декември, е поврзан со цевководи до Пермскиот басен во Западен Тексас и Ново Мексико и Кушинг, Оклахома, центар за складирање нафта во нацијата. Но во овој момент не е профитабилно за компаниите да испорачуваат нафта од тој регион до Источниот и Западниот брег на САД со многу мали бродови, така што рафинериите по должината на тие брегови, на кои им недостигаат цевководни врски од Перм и од Кушинг, главно ја увезуваат од странство.
На рафинериите во САД им требаат различни сорти сурова нафта
САД купуваат руска нафта делумно за да ги нахранат рафинериите на кои им требаат различни степени на сурова нафта со поголема содржина на сулфур за да направат гориво со врвни капацитети. Американските рафинерии беа дизајнирани пред неколку децении да користат потешки сорти на сурова нафта, често со повисоки нивоа на сулфур, кога домашните резерви беа помали.
– Во последниве години, руската сурова нафта пополни дел од празнината низ светот што ја оставија зад себе со санкциите кон Венецуела и Иран, кои го осакатија протокот на тој тип и слични видови нафта од тие две земји до рафинериите во Заливскиот брег и на други места – рече Липоу.
Приближно половина од нафтата што САД ја увезуваат од Русија оди на Западниот брег, каде што рафинериите земаат испораки на сурова нафта од странство, главно затоа што не се поврзани со цевководи до Пермскиот басен, најголемото американско нафтено поле. Рафинериите на Западниот брег земаат руска сурова нафта што се испорачува од пристаништето Козмино на источната страна на земјата на Тихи Океан.
Друга четвртина од таа нафта, приближно 50.000 барели дневно, оди на источниот брег, каде што рафинериите исто така не се поврзани со цевковод со тековните врвни извори на производство на нафта во САД. Преостанатиот квартал често завршува на брегот на Персискиот Залив, каде што руската сурова нафта урал, која има повисоко ниво на сулфур од поголемиот дел од произведеното во САД, се смета за профитабилна за употреба во рафинерии дизајнирани да работат таканаречени кисели масла.
Примерот со односот на американската администрација кон увозот на руската нафта е добар ако се третира како показател за носителите на јавни функции за тоа во кој правец треба да се размислува кога се зборува дека се бранат националните интереси. Интересот на своите граѓани, на својата економија, секогаш треба да биде во преден план, да се наоѓаат модуси тие да се бранат и да се надградуваат. Доколку се знае што се сака, ако националните интереси се во преден план, тогаш ниедно друго прашање не може да го пренасочи фокусот на носителите на јавни функции од она за што треба вистински да се залагаат.
