Поради нивните разорни ефекти, долготрајната закана од нивното присуство и макотрпните напори потребни за нивно отстранување, противпешадиските нагазни мини се забранети од Обединетите нации (ОН) уште од 1997 година, кога беше постигнат договорот кон кој се приклучија над 150 земји. Сепак, сè уште има алармантно голем број од нив што се распоредени во земјите низ светот.
Како што покажува инфографикот, Мониторот за нагазни мини и касетна муниција класифицира големи делови од светот што на некој начин и до одреден степен се „контаминирани“ со нагазни мини. Негативните ефекти од нивното присуство не можат да се потценат. Нагазните мини и остатоците од експлозиви од војните претставуваат сериозна и постојана закана за цивилите. Ова оружје може да се најде на патишта, патеки, земјоделски полиња, шуми, пустини, покрај границите, во и околу околните куќи и училишта, но и на други места каде што луѓето ги изведуваат своите секојдневни активности. Тие го оневозможуваат пристапот до храна, вода и други основни потреби, а ја попречуваат и слободата на движење. Тие го спречуваат враќањето на бегалците и на внатрешно раселените лица, како и испораката на хуманитарна помош.
