Стотици навивачи беа наредени за да влезат во Ролан Гарос речиси три часа пред 60-та средба во понеделникот помеѓу Ѓоковиќ и Надал, кои повеќе од кои било други двајца тенисери играле еден против друг во опен-ерата на тенисот, која почна во 1968 година. Дурент, кој ја предводеше машката кошаркарска репрезентација на САД до златото во Токио, веднаш беше свесен за разликата бидејќи 27.000 гледачи беа на мечот на САД со Србија во неделата. Слично беше во неделата во „Ла дефенс арена“ кога францускиот пливач Маршан го освои златото пред заглушувачка публика
Има многу забележлива разлика помеѓу Летните олимписки игри (ЛОИ) во Париз и Игрите непосредно претходно: бучавата, пишува агенцијата „Асошиејтед прес“ (АП). Од душекот за џудо до базенот, трибините на гимнастиката и секое друго место, дури и над 10.000 км подалеку на Тахити каде што се натпреварите во сурфање, гледачите се вратија на Игрите на жесток начин, пишува АП. ЛОИ во Париз се први со гледачи по пандемијата на ковид-19.
– Ова е веројатно патување што се случува еднаш во животот за нас – рече Џоди Линзи, која леташе 23 часа од Австралија за да може нејзината 14-годишна ќерка Ели, пливачка, да ги види своите идоли во базенот.
Тоа беше патување што не можеа да го направат на претходните Игри, кои функционираа под строги пандемични ограничувања. Звуците беа сосема различни во Токио, можеше јасно да се слушнат спортистите, противниците можеа да прислушуваат додека маскираните тренери на ривалите даваа инструкции, чкрипењето на патиките на теренот обезбеди звучна заднина на кошарката, исто беше и со ударот на топката за одбојка во сала, па дури и прскањето во базенот.
– Јас сум некој што напредува од толпата и од околината, па кога тоа го немаше во Токио, навистина се борев, а потоа очигледно кога тргна наопаку за мене во финалето, навистина беше тешко да продолжам и да се туркам себеси и навистина бев разочарана од тоа. Тука немав ништо од тоа прашање. Толпата навистина ве поттикнува. Бучавата беше тука, атмосферата беше тука и, да, тие навистина ве поттикнаа на крајот – рече Кимберли Вудс од Велика Британија по нејзиниот бронзен медал во дисциплината слалом во кајак за жени во Париз.
Стотици навивачи беа наредени за да влезат во Ролан Гарос речиси три часа пред 60-та средба во понеделникот помеѓу Новак Ѓоковиќ и Рафаел Надал, кои повеќе од кои било други двајца тенисери играле еден против друг во опен-ерата на тенисот, која почна во 1968 година.
– Секогаш се чувствувам како да играм дома кога играм тука. Тоа е многу посебно за мене – рече Надал.
Кевин Дурент, кој ја предводеше машката кошаркарска репрезентација на САД до златото во Токио, веднаш беше свесен за разликата бидејќи 27.000 гледачи беа на мечот на САД со Србија во неделата.
– Едноставно сакам кога еден меч во кошарка може да ги собере луѓето од целиот свет, различни сфери на животот како ова – рече Дурант, забележувајќи ја разликата со ЛОИ во Токио, тој рече: „Тоа изгледа како толку одамна. Таа ера на светот изгледа како да беше пред 20 години. Значи, беше неверојатно да се видат толку многу луѓе тука како ја поддржуваат кошарката“.
Слично беше во неделата навечер во „Ла дефенс арена“ кога францускиот пливач Леон Маршан го освои златото со доминантна победа на 400 метри поединечно мешано пред заглушувачка публика.
– Тоа беше над она што го очекував, сите го извикуваа моето име. Не знам како да објаснам, но беше навистина одлично – рече Маршан. Н.М.
