Животни
Летаргија и намален апетит се вообичаени симптоми на болка кај домашните миленици. Мачките и кучињата што страдаат обично јадат помалку или целосно одбиваат храна, а навремената посета на ветеринар е од суштинско значење за дијагноза и соодветен третман. Грижата за домашните миленици ги надминува секојдневните активности како хранење и играње. Тоа подразбира и внимателно следење на нивното здравје, особено затоа што нашите миленици не можат со зборови да изразат што ги боли или мачи. Затоа е важно да се препознаат суптилните знаци на болка, што е особено предизвикувачко кај мачките поради нивната способност вешто да го маскираат своето страдање.
Инстинктот да се скрие болката кај животните бил развиен во природата за да се заштитат од предатори. Иако нашите миленици сега се заштитени во безбедна средина, тој инстинкт сè уште постои. Токму затоа сопствениците често доцна ги забележуваат здравствените проблеми на своите миленици. Промените во однесувањето се најчесто првиот знак дека нешто не е во ред. Животните во болка често стануваат поповлечени, помалку социјални, па дури и агресивни. Болката може да ги натера да престанат да прават активности во кои некогаш уживале, како играње со топка или скокање. Кај кучињата болката често се манифестира со куцање, избегнување на употреба на повредениот дел од телото или постојано лижење на болното место, што може да доведе до самоповредување доколку не се лекува навреме. Мачката што претходно сакала да ја галат може одеднаш да почне да избегнува допири и да покажува агресија.
Исто така, промените во секојдневните навики може да се должат на болка. Мачките што ненадејно почнуваат да вршат нужда во куќата, без разлика дали станува збор за мокрење или дефекација, по години користење на кутијата со песок, може да имаат преголема болка за да влезат и излезат од кутијата или преголема болка да стигнат до местото на кое се наоѓа кутијата. Ако мачката престане да се грижи за сопственото крзно, тоа често е знак дека страда.
