Животни
Секоја мачка носи гени да биде црна или портокалова или комбинација од овие две бои, а исто така и ген да има риги. Случајното спарување на приближно 20.000 гени, од кои секој доаѓа во неколку верзии, е она што ја прави секоја мачка уникатна. Генетиката е многу посложена и всушност постојат неколку верзии на црниот ген, а секоја од нив депонира повеќе или помалку пигмент на дел од крзното. Едната верзија е за јагленово црно крзно, другата за чоколадно кафено крзно, а третата за крзно во боја на цимет.
Постојат гени што ги заменуваат црните и портокаловите гени и на тој начин се добива бојата на крзното што ја гледаме кај мачките. Ова е задача и на таканаречениот ген за разредување, кој создава нова, разредена боја. Тој ген влијае на густината на пигментот на крзното. Разредената верзија на генот предизвикува нерамномерно таложење на пигментот, правејќи ја бојата да изгледа бледо.
Исто така, сите мачки имаат крзно со риги, без разлика на бојата на нивното крзно. Ригите потекнуваат од генот агути, што предизвикува секој слој да има ленти или шарени ленти на него. Генот агути ги предизвикува овие светли и темни ленти со мешање на пигментацијата додека влакното расте. Генот агути е доминантен, што значи дека едно маче треба да добие само еден ген од едниот родител за да има риги. Но, ако наместо тоа тој добие два гени неагути, тогаш мачката ќе биде еднобојна. Интересно е тоа што генот неагути само делумно ги крие ригите, поради што тие сѐ уште се видливи кај многу еднобојни мачки.
