Животни
Недостиг од хормонот АДХ или негова неефикасност предизвикува дијабетес инсипидус (ДЛ) кај животните. Централниот ДЛ е резултат на проблеми во синтезата или ослободувањето на АДХ поради оштетување на мозокот. Нефрогениот ДЛ е предизвикан од неадекватен одговор на бубрезите на АДХ. Симптомите на ДЛ вклучуваат претерано пиење вода и излачување разредена урина. Дијагнозата се поставува со тестови за ограничување вода и одговор на синтетички АДХ.
Лекувањето на централниот ДЛ вклучува синтетички деривати на АДХ, додека нефрогената форма зависи од причината. Редовното следење и приспособување на терапијата се клучни за контрола на состојбата. Дијабетес инсипидус или инсипидниот дијабетес кај животните претставува состојба при која телото не може правилно да задржува вода. Тоа се случува затоа што или мозокот не произведува (или не ослободува) хормон што помага бубрезите да ја задржат водата, наречен антидиуретски хормон (АДХ или вазопресин), или бубрезите не реагираат на тој хормон. Како последица на тоа животното излачува големи количества разредена урина и, за да не дехидрира, мора да пие многу големи количества вода. Причините може да бидат различни, во зависност од тоа дали проблемот е во мозокот (централен ДЛ) или во бубрезите (нефроген ДЛ).
Кај централниот ДЛ механизмот е нарушување во синтезата, транспортот или ослободувањето на АДХ. Тоа се случува кога делови од хипоталамусот, нервните врски кон хипофизата или самиот заден дел на хипофизата се оштетени. На пример, големи тумори на хипофизата или на хипоталамусот, цисти што притискаат на тие структури, воспалителни процеси (воспалителни лезии, грануломи), повреди или последици од операции во пределот на мозокот може да го прекинат преносот или производството на АДХ. Исто така, инфекции или миграции на паразити во тој регион може да придонесат за оштетување.
