Формирана новата уметничка група „Три“
Изложба со наслов „Зошто не сега…?“ на тројца македонски визуелни и мултимедијални уметници, здружени во групата „Три“, ќе биде отворена на 17 февруари, во 19 часот, во МКЦ. Уметничката група „Три“ ја сочинуваат тројца еминентни и етаблирани македонски визуелни и мултимедијални уметници: Страхил М. Петровски, Лазе Трипков и Ангел Коруновски, кои со својата различност и визуелен пристап во творештвото решија да се обединат и заеднички да дејствуваат на македонската ликовна сцена како група автори.
– „Зошто не сега…?“ е евокативно истражување на контрасти, медиуми и уметнички потенцијал на монохроматското. Во срцето на уметничкото изразување лежи меѓусебната игра на контрасти, каде што разликите го обликуваат наративот на заедничката визија. „Хроматски контрасти: сенки, отсуство и рефлексија“ обединува тројца препознатливи македонски уметници – Страхил Петровски, Ангел Коруновски и Лазе Трипков – чии дела ги истражуваат димензиите на монохроматската, црната и апстракцијата. Оваа тријада на медиуми, стилови и перспективи се спојува за да ги осветли длабоките начини на кои отсуството и присуството можат да ја обликуваат нашата перцепција за реалноста. Во нивните уникатни пристапи кон црното како доминантна сила, овие уметници поставуваат убедливо прашање: Зошто да чекаме да се вклучиме во длабоките можности на сегашниот момент? – се наведува во најавата за изложбата.
Страхил Петровски се претставува со делото „Сенките…/ Светлината…“. Тој преку своите светло-темни композиции-формации составени во голема просторна инсталација ја доловува минливата убавина на урбаните сенки во дваесетина дела (слики и објекти, во периодот од 2016 до 2025 год.), работени во комбинирана техника, на платно, филц, дрво и (не)сликарски материјали… Секоја слика/објект, поединечно или во групација, ја открива невидената кореографија на барокно-ренесансната светлина и темнина во секојдневните физички и ментални простори и форми, нивните сенки, архитектонски и апстрактни и на моменти еформелистички и калиграфски линии, дамки, потези, форми/(не)форми… поделени од сончевата светлина, ефемерните форми на движење, статичност или замрзнатост на одредени моменти. Делата на Петровски нѐ повикуваат да се соочиме со минливата природа и да го перципираме светот околу нас, од еден поинаков агол на гледање. Прашањето „Зошто не сега…?“ резонира во неговите слики, објекти и инсталации и нѐ „принудува“ да го видиме она што инаку би можеле да го занемариме и пропуштиме во одредени моменти од нашето битисување.
Делото на Ангел Коруновски носи наслов „Црната бездна“. Монохроматските црни слики на Ангел Коруновски навлегуваат во празнината како место на можност и длабочина. Неговите дела се минималистички, но богати, секое платно открива суптилни текстури, градации на тонови и тивок интензитет, кој е длабоко медитативен.
Уметноста на Коруновски ги предизвикува гледачите да се соочат со прашањето „Зошто не сега…?“ како покана за пауза, за задржување и за вклучување во емоционалната тежина на сегашноста. Во неговото црно нема празнина, туку бесконечен пејзаж на контемплација.
Лазе Трипков, пак, се претставува со „Рефлексии во геометријата“. Десетте геометриски илустрации на Лазе Трипков даваат остар контрапункт на органските форми на Петровски и текстуралните истражувања на Коруновски. Со прецизност и симетрија, неговите дела ги трансформираат линиите и формите во рефлексии на рамнотежа и ред. Сепак, дизајните на Трипков не се статични – тие вибрираат со енергија што зборува за итноста на сегашноста. Неговите композиции се визуелен потсетник дека структурата и спонтаноста можат да коегзистираат и дека „Зошто не сега…?“ е повик да се прифати хармонијата и во мислата и во дејствувањето. Црното, како обединувачки елемент, станува камен-темелник на оваа изложба – заеднички јазик преку кој секој уметник комуницира различни идеи. За Петровски, црната боја претставува сенки во движење; за Коруновски тоа е длабочината на интроспекцијата; за Трипков е платно за прецизност и јасност. Заедно, нивните дела го предизвикуваат поимот црно како отсуство, трансформирајќи го во богат спектар на емоции, текстура и форма.
– Насловот „Зошто не сега…?“ одекнува низ изложбата и како прашање и како предизвик. Зошто да не се вклучите со ефемерните сенки на нашите градови? Зошто да не ја прифатите емоционалната длабочина на интроспекцијата? Зошто да не размислуваме за структурата и убавината на светот околу нас? Овие уметници нè поттикнуваат да го искористиме моментот и да го откриеме длабокото во сегашноста. „Зошто не сега…?“ не е само изложба; тоа е искуство – динамична средба со три перспективи на времето, присуството и перцепцијата. Таа нè повикува да се движиме подалеку од набљудувањето, да станеме учесници во тековниот дијалог помеѓу минливото и трајното, апстрактното и опипливото – се наведува во најавата. В.Д.
