„Лов“ на Томас Винтерберг е длабоко емотивна драма што ги истражува катастрофалните последици од лажните обвинувања и менталитетот на толпата. Сместен во тесно поврзана данска заедница, филмот го следи Лукас (кој го игра брилијантниот Мадс Микелсен), благ и питом учител во градинка чиј живот излегува од контрола кога Клара (Аника Ведеркоп), малата ќеркичка на неговиот најдобар пријател, несвесно го обвинува за несоодветно однесување
Видеотeка: Рецензија на филмот „Лов“ на Томас Винтерберг
Кога зборуваме за скандинавски (во овој случај поточно дански) драми, можеме да заклучиме дека станува збор за посебен вид во категоријата на современите реалистични драми. Овој вид филмови се одликуваат со длабок реализам, кој преку препознатливото скандинавско меланхолично расположение го доведува гледачот до катарзични моменти. Скандинавските драми се сметаат за едни од најуникатните и најдобри во светот на кинематографијата, а за тоа се заслужни големиот број филмски мајстори, кои со години и децении го градеа и го обликуваа овој посебен правец за да биде тоа што е денес.
Од легендарните Урбан Гад, Габриел Аксел и Ерик Балинг, преку хиперпопуларниот повеќекратно наградуван и докажан Ларс фон Трир, па сѐ до современите автори како, на пример, Сузан Биер, Николас Виндинг Рефн и Томас Витерберг. Оваа плејада на светски докажани режисери зад себе остави неизбришлива трага во светот на кинематографијата, а нивните дела ќе останат долго да служат како еден вид лектира за новите режисери.
Би било исклучително тешко и неблагодарно да се прави пресек на нивните дела и да се избере најдоброто, но со сигурност може да се каже дека филмот „Лов“ на режисерот Томас Винтерберг од 2012 година е еден од филмовите што ќе остане врежан кај гледачите како модерно ремек-дело што се занимава со една од најтешките теми на современото живеење. Томас Винтерберг, преку овој филм, бескомпромисно влегува во битка со овие тековни проблеми и води жестока битка на филмското платно без влакна на јазикот и без бариери ги одгатнува сите табуа меѓу децата и возрасните.
Томас Винтерберг несомнено е еден од најдобрите современи режисери, како во својата родна Данска така и на светско ниво. Тој заедно со Ларс фон Трир го основа филмското движење „Догме 95“, со што се воспоставија правила за филмска продукција. Тој е најпознат по филмовите „Фестен“ (1998), „Субмарино“ (2010), „Далеку од лудата толпа“ (2015) и „Уште еден круг“ (2020) за кој ја доби наградата „бафта“ за најдобар неанглиски филм и номинација за „оскар“ за најдобар режисер, првиот дански режисер номиниран во категоријата за најдобар режисер.
Неговиот филм „Лов“ (2012) беше апсолутен победник на „Канскиот филмски фестивал“, освојувајќи ја главната награда од екуменското жири, како и најпрестижната „златна палма“.
„Лов“ на Томас Винтерберг е длабоко емотивна драма што ги истражува катастрофалните последици од лажните обвинувања и менталитетот на толпата. Сместен во тесно поврзана данска заедница, филмот го следи Лукас (кој го игра брилијантниот Мадс Микелсен), благ и питом учител во градинка чиј живот излегува од контрола кога Клара (Аника Ведеркоп), малата ќеркичка на неговиот најдобар пријател, несвесно го обвинува за несоодветно однесување.
Силата на филмот лежи во неговиот застрашувачки реализам. Винтерберг прецизно прикажува како една невина детска лага може да ја уништи довербата и да ја ослободи колективната хистерија. Сценариото, кое заедно го напишаа Винтерберг и Тобијас Линдхолм, е непоколебливо во испитувањето на човечката природа, покажувајќи како стравот и предрасудите можат да го заматат расудувањето. Идиличниот амбиент на малиот град станува отровна заднина на жесток хаос, засилувајќи го интензитетот на филмот.
Мадс Микелсен нуди изведба што ја дефинира неговата кариерата, прикажувајќи ги ранливоста и тивката издржливост на неговиот лик со извонредна длабочина. Неговите суптилни изрази и воздржаната болка предизвикуваат огромно емпатија, правејќи ја маката на Лукас длабоко да влијае за поврзување со гледачот. Аника Ведеркоп, како Клара, детето што е во центарот на бурата, еднакво предизвикува емпатија, внесувајќи невиност и збунетост во својата улога.
Маестралната кинематографија на Шарлот Брус Кристенсен тематски го дополнува филмот, користејќи придушени тонови и интимни снимки одблиску, за да ги нагласи емоционалните превирања. Прогонувачкиот резултат на Јохан Седерквист дополнително ја подига тензијата, правејќи го секој момент екстремно драматичен.
„Лов“ не е лесен филм, но има длабоко влијание. Овој филм ја предизвикува публиката да се соочи со непријатните вистини за моралот, општествената правда и за кревкоста на угледот. Со своето маестрално раскажување приказни и извонредни изведби, „Лов“ претставува моќно обзнание за тоа колку брзо расудувањето може да го замени разумот, оставајќи пустош во односите меѓу луѓето.
Ова ремек-дело на Винтерберг е суштинско дело за секој што го цени киното што предизвикува размислување, наспроти лесните филмови.
