Американските воени команданти се залагаат за почесто декласифицирање на информациите за противниците на САД, што може да има спротивен ефект, вели Пол Пилар од „Нешенел интерест“
Меморандумот на американските команданти ја разбранува јавноста
Девет од единаесет американски воени команданти со четири ѕвезди минатата година испратиле меморандум до директорот на националното разузнавање со кој апелирале во јавноста повеќе да се пласираат разузнавачки материјали што може да се искористат во информациската војна против Русија и Кина, како што пренесува магазинот „Политико“. Самиот меморандум не беше објавен јавно, но, според описот на „Политико“ и избраните цитати, генералите и адмиралите барале „муниција во тековната војна на наративи“ за борба против „опасното однесување“.
Колку е оправдано?
Неколку аспекти на она што е опфатено во извештајот на „Политико“ одразуваат одредена активност на американските разузнавачки агенции. Една од нив е дека информациската војна од други сили треба да биде важна цел за разузнавање. Всушност, американските агенции треба да се посветат на собирање информации и аналитички ресурси на она што го прават не само Русија и Кина туку и други странски држави на овој фронт и да ги проценат мотивите на странските влади.
Апелите на поборниците за декласификација на повеќе разузнавачки материјали се исто така оправдани. Заклучоците и главните откритија на американските разузнавачки служби на многу теми може безбедно да се користат во јавноста, без притоа да навлегуваат во разни детали што може да ги загрозат разузнавачките извори и методи. Декласифицираниот материјал безбедно и ефикасно се користеше во минатото за да се зајакнат демократските чекори што американските власти ги направија во странските влади.
Причина за загриженост
Двата аспекта на меморандумот на командантите со четири ѕвезди, кога се разгледуваат заедно, претставуваат причина за загриженост. Прво, наменетата публика за бараниот материјал не се само странските влади туку и странската јавност. И сè што се шири во странската јавност, исто така, е изложено на американската јавност. Второ, она што се бара не е целосен непристрасен опис или процена на руското или кинеското однесување. Наместо тоа, барањето е за „муниција“, поточно материјал што има за цел да покаже дека однесувањето е штетно или опасно и да се побие она што би можеле да го кажат тие влади. Со други зборови, обелоденувањето на разузнавачките материјали што го посакуваат генералите и адмиралите всушност е селективно, односно е избрано за да докаже одредена поента. Разузнавачкиот материјал избран на овој начин има тенденција да поддржува некои можни политики кон засегнатите земји и помалку да поддржува други политички опции. Селективното ширење на овие информации во јавноста на овој начин не е соодветна функција за разузнавачките агенции на САД.
Во овој случај, материјалот избран да демонстрира штетност веројатно ќе има тенденција да поддржува построги и поконфронтациски политики кон Москва и Пекинг. Материјалот што не е избран затоа што наместо тоа упатува на оправдани објаснувања за руското или кинеското однесување или сугерира можности за соработка, има тенденција да поддржи различни политики.
Која е целта на разузнавачките агенции?
Разузнавачките агенции се занимаваат токму со она што може да ѝ наштети на државата или да претставува закана. Најзначајниот годишен производ на американската разузнавачка заедница, кој вклучува верзија за јавноста, е светската „процена на закана“. Самото обележување на овој документ јасно ги покажува неговиот обем и цел и не е претставен како последен збор за сè што треба да знае јавноста за одредени земји. Светскиот географски опсег на процената значи дека не се издвојуваат некои странски земји како цели на информациска војна. Покрај тоа, светската процена на закана ги одразува заклучоците на разузнавачките агенции за тоа што тие сметаат дека е закана. Материјалот и самата негова цел не се селектирани за да генерираат јавна поддршка за која било посебна политика или оперативна мисија. Во тој поглед, воените команди имаат сосема различен пристап од разузнавачките агенции. Мисијата на војската е да спроведува политики што директно значат конфронтација, а не соработка. Наместо тоа, мисијата на разузнавачката заедница е да обезбеди најобјективни и точни можни информации како повод за креирање политика.
Селективното јавно објавување разузнавачки информации има проблематична историја во САД. Меѓу најсериозните, а може да се каже погубни примери во последно време беше крајно селективното избирање разузнавачки материјал од страна на администрацијата на Џорџ В. Буш, за да се помогне во градењето јавна поддршка за почнување офанзивна војна во Ирак. И денес разузнавачките агенции и земјата сè уште закрепнуваат од обидите на администрацијата на Трамп да ги политизира разузнавачките информации за работи што, како меморандумот на воените команданти, ги вклучуваат Русија и Кина. Она што го бара меморандумот го попречува процесот на закрепнување и ја поткопува главната причина за постоењето на разузнавачките агенции во државата.
