Франција има нова влада, но тоа можеби нема да трае долго. Ле Пен, лидерката на Националниот митинг, во неделата предупреди дека новата влада е само „минлива“ и „последица на мочуриштето создадено од неприродните сојузи на парламентарните избори“. Крајно десничарските пратеници предупредија дека внимателно ќе го проверат буџетот на Владата и ќе ја соборат доколку таа се обиде да воведе нови даночни зголемувања, за кои Барние, наводно, рекол дека е отворен
Часовникот повторно отчукува за францускиот премиер Мишел Барние. Поранешниот главен преговарач на Европската Унија за брегзит е во трка со времето за да донесе политичка стабилност во Франција, да ги поправи нејзините лоши финансии и да ја врати нејзината репутација како стабилен партнер.
Но за разлика од одбројувањето до брегзит, овој пат крајниот рок над Барние може да падне во секој момент. Новиот премиер на Франција може дури и да се бори да ја „надживее“ Лиз Трас, шампионката за брегзит и поранешна британска премиерка, чиј 49-дневен мандат беше толку краток што беше „надживеан“ од главица зелена салата.
Новиот кабинет на Барние, претставен во саботата, започнува со работа оваа недела, без гаранции за тоа колку долго ќе биде на функција, со оглед на слабата ситуација во француското законодавство.
ПАРТИИТЕ НА ВЛАСТ ВЕЌЕ СЕ ФАТИЈА ЗА ГУША
Францускиот претседател Емануел Макрон во понеделникот го одржа својот прв состанок на кабинетот, поздравувајќи ги своите новоименувани министри во мошне ладната соба во Зимската градина во Елисејската палата и вети дека ќе „им помогне да успеат“.
Но во следните часови, претседателот, наводно, се пожалил дека тимот – мешавина од центристи, фигури од десниот центар и цврсти конзервативци – „не е неговата влада“ и дека тој „не успеал ни да ги назначи министрите од неговиот сопствен табор“ во пораки до неколку сојузници.
Макрон му ја даде на Барние невозможната задача да создаде влада на „национално единство“ што ќе ја одрази искршената политика на Франција и ќе ги зачува достигнувањата на проделовното наследство на претседателот, особено непопуларните, како што е зголемувањето на старосната граница за пензионирање. Барние мораше да го стори тоа без да ја вклучи крајната десница – чие присуство во Владата ќе беше дочекано со бес од многу пратеници – и левицата, која се чувствуваше предадена од одлуката на Макрон да го именува конзервативниот Барние за премиер и вети дека ќе го собори.
Така, Барние заврши со мешаница од центристи и десничарски фигури, кои не секогаш се согласуваат. Ќе му треба целото негово искуство како вешт преговарач за да го одржи ова мнозинство стабилно заедно.
„Ќе мораме да направиме компромиси“, рече Барние оваа недела во интервју за „Франс 2“.
– Со култура на компромис успеав да преговарам за единството на земјите членки за време на разговорите за брегзит. Мораме да ја научиме оваа култура на компромис… да им служиме на луѓето – рече францускиот премиер.
НА МИЛОСТ И НЕМИЛОСТ НА МАРИН ЛЕ ПЕН
Но маргината за грешка на премиерот е опасно тесна. Владата треба да поднесе намален буџет за 2025 година, што ќе помогне на некој начин да се справи со растечките фискални проблеми на Франција, во рок од неколку дена. А потоа е крајно десничарскиот слон во собата. Без мнозинство во парламентот, Владата зависи од премолченото одобрување на трупите што ѝ припаѓаат на големата ривалка на Макрон, Марин ле Пен, за да остане „жива“.
Првиот предизвик со кој се соочува Барние е преживување на барањето за недоверба во Националното собрание. Левичарската коалиција Нов народен фронт, која освои најмногу места на предвремените избори летово, веќе предупреди дека ќе поднесе барање за доверба по говорот на Барние за поставување на политиката што се очекува следната недела. За усвојување на мерката се потребни 289 гласа.
Владата на Барние теоретски има корист од поддршката на над 200 пратеници од центристичкиот и конзервативниот блок, иронично единствените две големи сили во парламентот што загубија места на изборите. Тоа ги остави во непријатна позиција да треба да ги предвидат потезите на десничарскиот Национален митинг за да се уверат дека неговите 126 пратеници нема да се придружат на какви било напори од левата страна за да ја урнат Владата.
Ле Пен, лидерката на Националниот митинг, во неделата предупреди дека новата влада е само „минлива“ и „последица на мочуриштето создадено од неприродните сојузи на парламентарните избори“. Крајно десничарските пратеници предупредија дека внимателно ќе го проверат буџетот на Владата и ќе ја соборат Владата доколку таа се обиде да воведе нови даночни зголемувања, за кои Барние, наводно, рекол дека е отворен.
Иако ништо од ова не е добро за премиерот, екстремната десница сè уште може да има интерес да ѝ дозволи на владата на Барние да опстане – за некое време.
– Јас не сум приврзаник на гласањето за оцена (на Владата) веднаш, тоа само ќе додаде (повеќе) хаос на хаосот – рече еден тешкаш од Националниот митинг, кому му беше дадена анонимност да зборува искрено.
„Ние исто така ќе бидеме означени како (партија) на бруталност“, рече изворот. Тоа е изгледот што Националниот митинг се обидуваше да го оттргне во внимателното додворување на Ле Пен кон потрадиционалните конзервативни гласачи.
Според уставниот експерт Бенџамин Морел, во интерес на крајната десница е да чека.
– Тие се во завидна позиција во моментов, зошто би сакале да ја соборат Владата? Тие се кингмејкери, тие добиваат јавни пари (како избрани функционери) и можат да се фокусираат на обука на своите војници – рече Морел пред следните претседателски избори.
Потпрен на патериците на Националниот фронт
Но дури и Барние, за чиј начин на размислување се вели дека е „спокоен, решителен, борбен“, знае дека неговите денови се одбројани.
– Мојот мандат е кревок, ќе дадеме се од себе – рече Барние по објавувањето на неговата влада.
Иако Барние направи некои потези, кои, најверојатно, ќе ја израдуваат екстремната десница – вклучувајќи го и поставувањето на тврдокорниот конзервативен сенатор Бруно Ретајло за министер за внатрешни работи – тој само на прсти се врти околу контроверзните теми како имиграцијата и зголемувањето на даноците.
– На крајот на краиштата, Националниот митинг не може да дозволи конзервативниот великан да успее – рече Жан-Ив Ками, специјалист за екстремната десница во фондацијата „Жан Жорес“. Ако го направи тоа, партијата на крајот ќе се смета за „патерица на Владата“.
– Во одреден момент, гласачите на Националниот митинг ќе одлучат дека Барние не оди доволно далеку… за безбедноста и имиграцијата – рече Ками.
