Кучињата што се постојано гладни и склони кон прекумерна тежина имаат заедничка биологија со некои луѓе склони кон дебелина. До вакво интересно сознание дојдоа британските научници идентификувајќи генетски извор на тенденцијата на многу лабрадори – и некои луѓе – да се прејадуваат.
Истражувачите открија дека промените во одреден ген, еден од клучните сегменти на биолошкиот код што го создава планот за тоа како функционираа нашето тело, ги менуваат хемиските сигнали што му кажуваат на нашиот мозок дека сме јаделе доволно.
Научниците велат дека нивните наоди, објавени во списанието „Сајенс“, откриваат нешто „моќно“ за биологијата на ризикот од дебелина.
– Со проучувањето на кучињата, усовршивме нова интересна биологија овде – објасни водечката истражувачка д-р Елинор Рафан од Одделот за физиологија, развој и невронаука на Универзитетот во Кембриџ.
Таа додаде дека откритието покажало дека „сопствениците на слаби кучиња не се морално супериорни – а истото тоа важи и за слабите луѓе“.
– Ако имате висок генетски ризик од дебелина, склони сте кон дебелеење, освен ако не вложите огромен напор да не го правите тоа. А оние со низок генетски ризик едноставно не мора да работат толку напорно – вели таа.
Оваа биолошка врска меѓу кучето и човекот беше утврдена од истражувањето на истражувачите на генетиката на 250 лабрадори. Тимот бараше делови од генетски код што беа вообичаени кај кучињата со прекумерна тежина.
Тие избраа еден ген особено – наречен DENND1B – кој беше поврзан со поголема телесна маса кај лабрадорите. И кога пребаруваа низ библиотека со генетски информации од илјадници луѓе, открија дека истиот ген е поврзан и со поголема телесна маса кај луѓето.
Пред оваа студија за генетиката на лабрадорот, д-р Рафан рече дека „никој не се сомневал дека тој ген има врска со дебелината“.
Генот се меша со патеката за сигнализација на мозокот што помага да се регулира нашиот апетит.
– Тоа ја менува предиспозицијата за зголемување на телесната тежина бидејќи го менува системот што е вклучен во регулирањето на тоа колку се чувствуваме гладно и колку енергија согоруваме – објасни д-р Рафан.
Наодите би можеле да помогнат во идниот развој на нови лекови за справување со дебелината. Но научниците велат дека откриваат колку потешките луѓе – и сопствениците на кучиња – со оваа генетска предиспозиција треба да работат на неутрализирање на нејзините ефекти.
Друг член на истражувачкиот тим, Елис Меклелан од Универзитетот во Кембриџ додаде дека резултатите ја нагласуваат „важноста на основните мозочни патишта во контролирањето на апетитот и телесната тежина“.
Откритието додава нови сознанија на развојната слика за тие патишта и биолошките движечки сили зад прејадувањето.
Група на лекови за губење на тежината, која го вклучува и „оземпик“, е насочена кон некои од оваа биологија и експлодираа во популарност во последниве години.
– Она што го идентификувавме овде е поинаков пат(од оној што е цел на тие лекови) – објасни д-р Рафан.
Но, сето тоа зборува за истиот важен дел од биологијата, а тоа е дека дебелината не е за слаба волја.
Станува збор за фактот дека некои луѓе се склони кон зголемување на телесната тежина бидејќи имаат генетски ризик што ги зголемува нивната реакција на храна и нивниот апетит. Ова важи и за кучињата и за луѓето – тие имаат генетски нагон за прејадување.
