Досега, сите супстанции беа собрани од блиската страна на Месечината со шесте слетувања на американската мисија „Аполо“, трите роботски мисии „Луна“ на поранешниот Советски Сојуз, како и со кинеската беспилотна мисија „Шанг’е 5“
Примероците собрани од кинеската лунарна мисија „Шанг’е 6“ од далечната страна на Месечината се доставени до капсулата за повторно влегување во орбитата, која подоцна ќе ги однесе на Земјата, објави Кинеската национална вселенска администрација.
Откако леташе во орбитата на Месечината околу 56 часа, сондата „Шанг’е 6“ натоварена со собран материјал се закачи со комбинацијата на капсула за повторно влегување во орбита во 14.48 часот и пренесе запечатен контејнер во кој се чуваат скапоцените лунарни примероци.
Операцијата беше второто автоматизирано рандеву и приклучување на кое било вселенско летало во орбитата на Месечината. Првиот беше направен за време на мисијата „Шанг’е 5“ во декември 2020 година.
Администрацијата соопшти дека пред приклучувањето, качувачот извршил четири маневри за приспособување во орбитата. Воздигнувачот следно ќе отстапи од комбинацијата на капсулата за повторно влегување во орбита, а комбинацијата ќе продолжи да орбитира околу Месечината пред контролата на земјата да му даде наредба да ја напушти орбитата на Месечината и да се врати на Земјата.
По влегувањето во орбитата на Земјата, парот ќе се одвои и капсулата за повторно влегување ќе спроведе серија комплицирани маневри за да се врати на претходно поставеното место за слетување во севернокинеската автономна област Внатрешна Монголија кон крајот на јуни.
Како една од најзначајните вселенски мисии во светот оваа година, „Шанг’е 6“ (според име на кинеска божица) е невиден потфат, чија цел е да се извлечат примероци од далечната страна на Месечината за научни студии.
Досега, сите супстанции беа собрани од блиската страна на Месечината со шесте слетувања на американската мисија „Аполо“, трите роботски мисии „Луна“ на поранешниот Советски Сојуз, како и со кинеската беспилотна мисија „Шанг’е 5“.
Според научниците, пејзажите и физичките карактеристики на далечната страна на Месечината, која трајно гледа подалеку од Земјата, се многу различни од оние на блиската страна што за нас е видлива.
Така, анализата на примероците од далечната страна ќе помогне подобро да се разбере историјата на Месечината и на Сончевиот Систем, велат тие.
Вселенското летало „Шанг’е 6“, тешко 8,35 тони, кое се состои од орбитер, лендер, воздигнувач и капсула за повторно влегување, беше лансирано со ракетата носач со тежок лифт „Долг Марш 5“ на 3 мај од центарот за вселенско лансирање „Венчанг“ во провинцијата Хаинан. Тоа влезе во орбитата на Месечината на 8 мај.
По мноштво софистицирани процедури, лендерот се спушти во басенот Јужен Пол-Ајткен, еден од најголемите познати кратери од удар во Сончевиот Систем, во неделата наутро.
За време на 49-часовната површинска операција, која траеше од недела наутро до вторник наутро, уредите за собирање – механичка рака и вежба – беа користени за собирање површински и подземни материјали, кои потоа беа ставени во посебен контејнер на качувачот.
По завршувањето на задачите, кревачот се кренал од површината на Месечината и влегол во орбитата на Месечината во четвртокот наутро.
Настан што научниците го чекаа со децении
Кинеските научници ќе ги споделат научните податоци генерирани од мисијата со нивните меѓународни партнери и ќе спроведат заедничко истражување, рече Ге, истакнувајќи дека пристапот до примероците од „Шанг’е 6“ за меѓународни апликации ќе се отвори во подоцнежна фаза.
Кога го следеше процесот на слетување во националните астрономски опсерватории, кои припаѓаат на Кинеската академија на науките, Пјер-Ив Меслин, главен истражувач на француската програма за детектор на радон на Месечината, рече дека тој и неговите колеги размислуваат за овој момент со години.
– Речиси секоја вечер ја гледавме Месечината овде во Пекинг. Тоа е многу импресивна и амбициозна мисија. Ние сме многу задоволни што сме дел од неа. – откри тој, додавајќи дека е многу добра идеја да се има меѓународна соработка бидејќи научното проучување бара голема заедница на научници.
