Глобалната битка за собирање на светското ѓубре уште повеќе се разгорува. Откако Кина забрани увоз на пластичен отпад во 2019 година, другите азиски земји се проширија во секторот што носи својствен ризик од загадување на воздухот, земјата и водата.
Иако рециклирањето странски пластичен отпад може да биде профитабилно, недостигот од регулативи и надзор предизвика огромен број проблеми во земјите увозници. Откако Кина се повлече, Виетнам и Малезија станаа едни од најголемите увозници на пластичен отпад во Азија, додека Турција се појави на сцената како нето-увозник на европски пластичен отпад. Поголемиот дел од пластиката што пристигнува во Азија се прераспределува преку Хонгконг.
Експертите очекуваат количествата пластичен отпад што се извезуваат од индустриски развиените нации да продолжат да се префрлаат во земјите каде што регулативата сè уште не е воспоставена. Најголемиот дел од пластичниот отпад доаѓа од земји како Јапонија, САД и Германија, кои беа најголеми нето-извозници на отпадоци од пластика и отпад во 2019 година. Според податоците добиени од платформата „Комтрејд“ на ОН, Јапонија испорачала повеќе од 550.000 тони во странство во претходната година, при што не примила речиси никаков странски пластичен отпад, што резултира со нето-извоз од околу 530.000 тони. Германија е одговорна за нето-извоз од 413.000 тони, додека во САД тој достигна повеќе од 317.000 тони.
