Можеш да ми помогнеш?
А ти, можеш ти да ми помогнеш?
Што викаш толку бе?!
А ти, што ти викаш?!
* * *
Која ти беше онаа женска сношти во паркот?
А ти, со кого беше?
Какво ти е тоа прашање?
А какво ти е тоа твое прашање?
* * *
Те напуштам, мил мој.
Ама зошто сега? Ќе те испратам до Драмски, па ти сврти си лево, а јас ќе се вратам.
Мислев, те напуштам навистина, засекогаш. Станавме туѓинци.
А бе, не ми е тешко. Ќе те испратам, па ќе си земам автобус за назад.
* * *
Сврши?
Остави ме да уживам уште неколку секунди.
Дојди, да те гушнам.
Пушти ме да се одморам. Уште неколку секунди.
* * *
Пшшт, Луна, те молам, мирно, мирно…
Комшија, кучево нешто многу ви лае. Да не е женско?
Да, женско е.
Кучка една. Моево исто е женско, ама ме слуша за сѐ, го истренирав, не смее да писне… А да ве прашам комшија, вие да не сте самец?
* * *
Можеш ли да пукнеш од
љубов?
Можеш, ако љубовта ти е
дебела.
Но јас страдам, а се дебелеам. Му простувам сѐ, му дозволувам сѐ. А тој и натаму е виток и згоден.
А која крвна група си ти,
а која е тој?
* * *
Го положив испитот!
Уште еден и ќе дипломирам.
Ти честитам. Браво. Наскоро, дај боже, да видиме некој твој проект. Дело на видело!
Па кај нас не е баш така. Мислам, на архитектите не им даваат одма шанса.
А бе не се секирај. Гледај колку се гради во градот. А вие на куќата, ќе ѝ подигате кат?
* * *
Ало? Јас сум. Ќе дојдеш по мене? Се направив пуздер од дождов. Не престанува да лие.
Каде си?
Кај Градска болница. На автобуската. Од другата страна на Зелено пазарче… Еј, не мора да доаѓаш. Пристигна дваесет и двојка.
Сега ми кажуваш. Веќе го облеков мантилот, а на телевизија има една толку добра емисија. За животот во океанот.
* * *
Хокус, покус, преварантус.
Хокус, покус, прдикокос.
