Нови книги: „Капки со шапки“ на писателот за деца Стојан Тарапуза
За жал, сѐ помалку зборуваме за книгите и факт е дека децата сѐ помалку читаат, но убеден сум дека откако ќе се задоволат со новите технолошки играчки, тие повторно ќе ѝ се вратат на книгата, бидејќи нејзината вредност е безвремена, вели Тарапуза
„Капки со шапки“ е најновата книга на познатиот македонски писател за деца Стојан Тарапуза (86), што излегле неодамна во издание на „Панили“. Книгата содржи 110 песни од перото на овој плоден автор, за кого очигледно годините се само бројка, бидејќи сѐ уште неуморно трага по совршениот стих и рима.
– Мојата најнова книга „Капки со шапки“ по структурата е поразлична од моите претходни изданија, бидејќи во оваа стихозбирка има и 16 љубовни песни за тинејџерите. Ваквиот вид поезија кај нас е многу малку застапен во литературата, а децата ги интересира тоа, во нивните нежни години, кога се раѓаат првите трепети, првите љубови. Тоа се ѕвездени мигови во нашите животи. Исто така има и новини на стилски план, бидејќи јас сакам постојано да внесувам нешто ново во моето творештво. Инаку, збирката ја поделив во неколку циклуси: „Детето во мене“, „Во еден круг“, „Војските на денот“, „Насолзени брошки“ и „Песни во панталони тесни“ – ни рече Стојан Тарапуза.
Една од карактеристиките на неговата поезија е музикалноста, а ја има и во новите песни.
– Мене музиката ме води низ секоја песна, а стиховите сами се редат откако инспирацијата ќе ме заплисне како поплава. Но на овој творечки процес му претходи повеќемесечно раѓање на песната во мене, своевидно креативно горење, што зрачи со духовна светлина, навирена и во песните што ги создавам. Читајќи ги, ние пиеме од таа духовна светлина и се просветлуваме. Стануваме поблагородни, пожизнерадосни, па и поуспешни. Всушност, за мене творештвото доаѓа како поплава, а изригува како творечки пламен – нѐ воведе во својата тајна креативна работилница Тарапуза.
Таму е постојано интересно, а вистински чуда се случуваат по полноќ.
– Се случува во три часот наутро да станам и да напишам песна. Всушност, секоја моја нова творба се раѓа. Првиот стих ми доаѓа сам, некој го испраќа, а потоа се редат другите зборови еден по друг. Песната ја носам во мене понекогаш и по три месеци, ја повторувам во себе додека не ја изгладам. Кога треба да ги објавам стиховите ги чукам на машина за пишување и гледам дали има нешто да се поправи. Обично нема потреба или тоа се само мали исправки. Ете, тоа е мојот метод на создавање – открива Тарапуза.
Во своите 110 нови песни, тој обработува и нови теми.
– Можеби 90 отсто од темите во песните се нови. Јас не сакам да се повторувам во моите творби и мислам дека кога еден автор ќе заглави во едно клише, неминовно почнува да се повторува. Да, темите се вечни, се знаат, отсекогаш се пишува за животот, за љубовта, радоста и тагата, но секој автор треба да најде свој агол, од кој ќе го соопшти тоа. Не треба на читателите да им здодееме, со едно исто, со ништо ново во стилот, структурата, изборот на темите. А нашите млади читатели постојано бараат нешто ново, необично, па и чудно. Сакаат интересни теми, добро напишани – открива тој.
Инаку Тарапуза, е неуморен автор и веќе подготвува нешто ново за своите читатели, овој пат книга со раскази за деца.
– Секој автор треба да пишува како што чувствува и да учи додека е жив, да чита, да следи што се случува во светот на литературата, да контактира со колегите дома и во регионот. Мои книги се преведени на српски, словенечки и на албански јазик и реакциите се позитивни, младите читатели во овие земји ги примиле пораките што им ги испаѓам преку моите стихови. И самиот сум препејувал книги, на пример поезијата на Драган Лукиќ, и сум се трудел да звучат природно стиховите, бидејќи самиот превод е облекување на делото во друга облека, и тоа е еден вид творештво – посочува познатиот писател за деца.
Според Тарапуза, во македонската литература за деца се пополнува јазот и има сѐ повеќе млади автори што создаваат дела наменети за најмладите читатели.
– Тешко на онаа литература што нема подмладување. Но малку ме загрижува фактот што младите сакаат да успеат уште со првата книга, нестрпливи се. Затоа им препорачувам да не брзаат многу, оти творештвото не е само вештина, туку, како што веќе споменав, постојано креативно раѓање и постојано учење – вели Тарапуза.
Тој сѐ уште често другарува со децата, на разни литературни фестивали, средби, ги посетува во нивните училишта.
– Неодамна бев во Струмица, имав средби со многу деца и тие мигови се навистина убави. Но, за жал, сѐ помалку зборуваме за книгите и факт е дека децата сѐ помалку читаат, но убеден сум дека откако ќе се задоволат со новите технолошки играчки, тие повторно ќе ѝ се вратат на книгата, бидејќи нејзината вредност е безвремена – ни рече на крајот Стојан Тарапуза.
Детето во мене
Детето во мене често ми вели:
Не бегај од мене, не се дели!
Јас сум твојата внатрешна сила,
духовно ждребе, ветре со крила.
И дење и ноќе – во секоја доба,
во тебе живеам како во соба!
Некогаш сум ѓаволесто,
некогаш – бесно,
но такво сум само
кога на желбите им е тесно!
Така ми вели
и си тера по свое,
не му е гајле
што е дете мое!
Денеска сум среќен
Денеска сум среќен,
се сретнав со Верка,
ѝ кажав што мислам
и зошто ја меркам.
Таа се насмеа,
го довикна атот
и ко сонце сонето
продолжи по патот.
Од книгата „Капки со шапки“ на Стојан Тарапуза
