Петгодишната казна за неподобност за избирање за Марин Ле Пен, претседателката на групата пратеници на Националниот собир (РН), во случајот со парламентарните асистенти на Националниот фронт, многу политички аналитичари, а и медиуми во Франција констатираат дека „без сомневање ќе има политички последици во Франција“
По изрекувањето на судската пресуда на Марин Ле Пен
Како што пренесува париски „Ле монд“, претседателот Емануел Макрон се бореше да ја скрие својата незачуденост (пред околу петнаесет министри, каде што се забранети мобилните телефони) откако ја дозна, зад затворени врати на Советот за еколошко планирање, информацијата за казната изречена против Марин Ле Пен од парискиот кривичен суд.
За потсетување, лидерката на Националниот собир (РН), Марин Ле Пен, беше осудена на четири години затвор, од кои две треба да се издржуваат под електронски мониторинг, заедно со парична казна од 100.000 евра и дополнителни пет години неподобност за избирање, кои веднаш стапуваат во сила. Од оваа судска одлука, која може да предизвика силен политички пресврт, стравуваат највисоките нивоа на власта.
Премиерот на Франција, Франсоа Бајру, изјави дека се чувствува „загрижен од формулацијата на пресудата“
Додека владата е претпазлива и одбива да ги коментира судските одлуки, премиерот Франсоа Бајру во понеделникот стави до знаење дека се чувствува „загрижен од формулацијата на пресудата“. Оваа изјава ги повторува стравовите на премиерот, откриени претходниот ден во „Фигаро“: „Ако Марин Ле Пен не може да се кандидира, постои ризик од шок кај јавното мислење“.
Првиот секретар на Социјалистичката партија, Оливие Фор, рече дека е „вознемирен од ова премиерско однесување“, пред да жали што „почитувањето на законот, владеењето на правото и поделбата на власта повеќе не се на агендата на владата“.
Емпатијата на Франсоа Бајру за РН е поврзана со неговите сопствени правни проблеми. Како претседател на партијата МоДем му се судеше во сличен случај, пред да биде ослободен првостепено во февруари 2024 година, одлука на која обвинителството се жалеше. Оттука и неговата амбивалентност кон споменатата пресуда на судската институција за Ле Пен. На телевизијата ЛЦИ на 27 јануари, премиерот рече дека обвинението за проневера на јавни средства поднесено против ќерката на Жан-Мари Ле Пен е „неправедно“, сметајќи дека е „многу вознемирувачко што пресудите се изрекуваат без можност за жалба“, мислејќи на фактот дека пресудата веднаш е извршна. Франсоа Бајру сега чека во заседа од опозицијата, а пред сè од Марин Ле Пен, која би можела да го предизвика уште во вторник, за време на прашањата на владата во Националното собрание.
Во понеделникот вечерта на ТФ1 (ретко кога некој што е осуден во Франција има можност да се обрати до целата нација на телевизија), претседателката на РН ја опиша казната како „политичка одлука“ и го осуди „нарушеното владеење на правото“.
Поддршка на Доналд Трамп за Марин Ле Пен
По објавувањето на нејзината осуда, Марин Ле Пен доби поддршка од она што Емануел Макрон го нарекува „реакционерен меѓународен сојуз“, од Кремљ на Владимир Путин до самиот Доналд Трамп. Иако е рано да се предвидат последиците од оваа пресуда, стравот да се види како „популарно движење“ се крева против власта е очигледен на високи места. „Таа заслужува кривична казна, но не и политичка казна“, му напишаа многу гласачи на лидерот на сенаторите на Макрон, Франсоа Патриат. И внатре во владата се прашуваат дали законодавството отиде предалеку.
– Дали барањето за примерност на политичката класа ја убива демократијата, би можеле да ја отвориме оваа дебата – признава делегираната министерка за урбана политика Жулиет Меадел.
– Марин Ле Пен ќе се обиде да ја вовлече земјата во хаос. Таа нема да дозволи да ѝ се пресече грлото на аголот на масата без да каже ништо – предвидува Харолд Хуварт, пратеник за париски „Ле монд“.
– Нема да дозволам да бидам елиминираа вака – предупреди Ле Пен на телевизија.
Може ли Марин Ле Пен да ја урне и онака ослабената влада на Франсоа Бајру заедно со себе со гласање предлог за недоверба по предлог за недоверба?
Сега, неподобна за избори, Марин Ле Пен нема да може да се кандидира на парламентарните избори во случај на распуштање на собранието. Па, која е поентата да се предизвика пад на владата, прашуваат луѓето околу премиерот на Франција, Франсоа Бајру? Посебно што социјалистите би морале да ѝ подадат рака на оваа операција за дестабилизација за таа да успее, што е далеку од сигурно. Доколку Емануел Макрон поднесе оставка, пратеничката од Па-де-Кале секако би можела да стане премиерка, ако Џордан Бардела ја освои Елисејската палата. Но ќерката на Жан-Мари Ле Пен остро го отфрли ова сценарио во понеделникот вечерта, решена да се натпреварува за претседател на републиката.
Додека чека да се најде начин за излез од срамот, Марин Ле Пен има намера да го задржи притисокот врз извршната власт, за која верува дека ѝ должи многу, по одбивањето на пратениците на РН да гласаат за недоверба на владата за буџетот и за благонаклоноста кон изборот на Ришар Феран за претседател на Уставниот совет. Во Собранието многу текстови од почетокот на годинава немаше да бидат усвоени без гласовите на РН. Во понеделникот, десничарските избрани функционери протестираа во палатата „Бурбон“ против осудата на Марин Ле Пен. Оттука, испитувањето на нацрт-законот на Макрон за „доживотно живеење во социјалните станови“ мораше да се одложи, поради недостиг од поддршка од избраните претставници на РН, што беше од суштинско значење за неговото усвојување.
Пресудата за Марин Ле Пен: првиот неуспех во нејзиниот политички живот две години пред претседателските избори
Кој ја спушти рампата за кандидирање за претседателските избори?!
Тоа е сериозно запирање за првпат во нејзината кариера. По осудувањето во понеделникот, 31 март, на две години затвор и пет години неподобност за избирање
со непосредна сила, во случајот со парламентарните асистенти на Националниот фронт (ФН, предок на РН), таа најави дека ќе поднесе жалба – која доаѓа во најлош
можен момент: тоа, всушност, може да ја спречи да се кандидира за претседателските избори по четврти пат. Оваа кандидатура, според оние околу неа, требаше да биде победа и влез во Елисејската палата. Сепак, сè уште ништо не е дефинитивно: поволната пресуда по жалба, која би била донесена пред 2027 година, може да промени сè
Трикратната претседателска кандидатка се најде запрена на својот пат кон Елисејската палата, откако ја предводеше дедемонизацијата на партијата и успеа, за разлика од сега нејзиниот починат татко Жан Мари Ле Пен, да го внесе Националниот собир во центарот на политичката игра во Франција.
Тоа е сериозно запирање за првпат во нејзината кариера. По осудувањето во понеделникот, 31 март, на две години затвор и пет години неподобност за избирање со непосредна сила, во случајот со парламентарните асистенти на Националниот фронт (ФН, предок на РН) – таа најави дека ќе поднесе жалба – која доаѓа во најлош можен момент: тоа, всушност, може да ја спречи да се кандидира за претседателските избори по четврти пат. Оваа кандидатура, според оние околу неа, требаше да биде победа и влез во Елисејската палата. Сепак, сè уште ништо не е дефинитивно: поволната пресуда по жалба, која би била донесена пред 2027 година, може да промени сè.
Медиумите пишуваат за „иронијата за Ле Пен“
Има еден вид иронија за Марин Ле Пен, по пресудата од понеделникот, пишуваат француските медиуми.
– Зарем таа не е онаа што во 2013 година повика да се прогласи јавно „доживотна неподобност за избраните функционери осудени за проневера на јавни средства“? И пред сѐ, не го започна ли својот медиумски и политички подем со тирада за чесноста на избраните функционери?
Имено, медиумите потсетуваат дека на 22 мај 2002 година, неколку дена по тешкиот пораз на Жан Мари Ле Пен во вториот круг од претседателските избори од Жак Ширак (17,8 отсто наспроти 82,2 отсто), Марин Ле Пен беше една од гостите на политичката дебата на ТВ Франс 3. Триесетгодишничката тогаш реши да ги нападне другите присутни гости.
– Кој придонесе Французите да веруваат дека сите политичари се нечесни? Тоа сте вие! – извика таа. Сепак, таа тогаш оставаше впечаток дека длабоко верува во мантрите на својата суверенистичка партија, чиј слоган беше „чисти раце и крената глава“.
Некои карактеристични настани од кариерата на Марин Ле Пен
Политичка наследничка на својот татко откако влезе во политиката во раните 2000-ти, пратеничката од Па-де-Кале доживеа асимптотична траекторија. Првично, таа не сакаше да го преземе семејниот бизнис, претпочитајќи да стане адвокатка. Но многу брзо нејзината кариера заглавила, па се нашла ангажирана во партијата. Одлучна поддржувачка на Ле Пен Постариот за време на поделбата предводена од Бруно Мегре, поранешен број 2 на ФН, во 1998-1999 година, таа стана клучна фигура меѓу активистите и ја замени, функцијата за функција, својата постара сестра Мари-Каролин, која замина со мегретистите. И така, Марин постепено се навикнува на идејата да биде политичка наследничка на својот татко.
Во еден таков контекст, на ветувањето дека „ќе ја дедемонизира партијата“, таа беше избрана за претседателка на ФН во 2011 година. Таа ги водеше своите три кампањи, вклучително и две квалификации за вториот круг против Емануел Макрон во 2022 година. Под нејзино водство, партија ќе освои неколку града во 2014 година и од двајца пратеници во 2012 година ќе има 123 во 2025 година. Дел од парламентарната десница (Ерик Чиоти) ѝ се приклучува во летото 2024 година. Сепак, мандатот на Марин Ле Пен покажа слабости. Нејзината партија доживеа неколку последователни кризи, особено онаа од 2015 година, што резултираше со исклучување на Жан-Мари Ле Пен. Според политичките аналитичари, таа самата ќе направи катастрофални грешки, особено нејзината целосно неуспешна дебата во 2017 година против Емануел Макрон.
На еден друг фронт, не политички, туку правен, партијата на Марин Ле Пен деновиве доби пресуда во аферата со „комплетите за изборните кампањи“. Во овој случај на првостепена пресуда против партијата и против Ле Пен за „измама и проневера на работ на парламентарните избори во 2012 година“ беа санкционирани и одредени средни менаџери и даватели на услуги блиски до Марин Ле Пен.
Ако нејзиниот татко, кој почина на 7 јануари, помогна да се стави француската десница во центарот на играта, Марин Ле Пен, од своја страна, дозволи нејзиното идеолошко семејство да стане суштинско и повеќе да не се гледа како едноставно страшило на францускиот политички живот. Пресудата ќе ја принуди да се повлече од политичкиот живот. Барем за некое време.
Тешки пресуди за Марин Ле Пен, но и за поранешниот претседател на Франција, Никола Саркози
Навистина нема допирни точки помеѓу двата случаја, „Саркози“ и „Ле Пен“. Ниту нивната природа, ниту нивната привременост, ниту политичките прашања што ги носат: Никола Саркози влезе во самракот на својата кариера, за разлика од Марин Ле Пен, која игра за својата претседателска иднина. Сепак, и двајцата беа предмет на силни медиумски и политички протести, иако должината на истрагите, речиси десет години во двата случаја, покажа дека судиите не ја презеле иницијативата лесно.
Случајно, две политички фигури, Никола Саркози и Марин Ле Пен, се истовремено во вестите, во судовите и во политиката. На првиот, кој се наоѓа на петтото судење и носи електронска нараквица по казната од три години затвор, од кои едната треба да ја издржува, за корупција и учество во аферата со прислушувањето, сега му се суди поради сомневања за либиско финансирање што тежи на неговата претседателска кампања во 2007 година. Судскиот процес во кој се појавува не е завршен.
– Двајцата се предмет на силен медиумски и политички протест – пишува Франсоа Фресоз, уредник во „Ле монд“, што, според него, е конструиран како средство за одбрана и политичко оружје, а протестот околу работата на судиите не е знак за добро демократско здравје.
Меѓутоа, тонот на обвиненијата објавени на крајот на март, прикажувајќи го поранешниот шеф на државата како „спонзор“ на корупциски пакт склучен со поранешниот либиски диктатор Моамер Гадафи, како и сериозноста на бараните казни, даваат идеја за влогот: седум години затвор, 300.000 евра парична казна и пет години неподобност за избори.
Од друга страна, втората личност, Марин Ле Пен, во понеделникот, на 31 март, дозна за својата првостепена пресуда на четири години затвор, од кои две треба да ги издржува со електронски мониторинг и пет години неподобност за избирање со непосреден ефект во судењето за европските парламентарни асистенти вработени во Националниот фронт (сега Национален собир). Прогласена за виновна дека одиграла централна улога во проневера на пари платени од Европската Унија за финансирање на активностите на екстремно десничарската партија, за отштета проценета, според Европскиот парламент, на седум милиони евра во периодот 2004-2016 година, таа смета дека нејзината кандидатура на претседателските избори во 2027 година е сериозно компромитирана.
УШТЕ ЕДНА ГОЛЕМА АФЕРА ЈА ПОТРЕСУВА ФРАНЦИЈА ПОВРЗАНА СО ПОРАНЕШЕН ПРЕТСЕДАТЕЛ НА РЕПУБЛИКАТА: ОБВИНИТЕЛСТВОТО ПОБАРА СЕДУМ ГОДИНИ ЗАТВОРСКА КАЗНА ЗА НИКОЛА САРКОЗИ
Јавноста беше сведок на длабоко мрачната слика на дел од Француската Република
На судењето за аферата „Саркози-Гадафи“, под сомнение за либиско финансирање на претседателската кампања во 2007 година, јавниот обвинител изрази жалење за „многу мрачната слика на дел од Француската Република што се појави“ за време на судењето. Француското национално финансиско обвинителство притоа побара седумгодишна затворска казна за поранешниот претседател на Републиката и неговиот „фаустовски договор за корупција“ и парична казна од 300 000 евра.
Обвинителот Себастијан де ла Туан, на судењето за аферата „Саркози-Гадафи“ зборуваше последен. Но неговото експозе ја потресе јавноста за мрачната страна на Француската Република.
– По дванаесет недели сослушувања, мора да се каже дека се појави многу темна слика на дел од нашата Република. Слика обележана со корупција на високо ниво, поттикната од амбиција, жед за моќ и алчност, која ја ткаеше својата мрежа во највисоките ешалони на државата – рече тој.
Потоа, Националното финансиско обвинителство побара седумгодишна затворска казна за поранешниот претседател на Франција, Никола Саркози, шест години за поранешниот министер Клод Геан, неговиот најблизок соработник, и три години за Брис Хортефе, неговиот најдобар пријател.
Побарани се тешки казни, и навистина историски, за судење што не е ништо помалку такво.
– Видовме еден државен министер (Никола Саркози, министер за внатрешни работи во 2005 година), чија енергија и политички талент ќе му овозможат неколку месеци подоцна да ја стекне довербата на мнозинството Французи, заробен во братоубиствена политичка војна за наследување (со Доминик де Вилпен), заедно со неговиот најблизок пријател во потрагата по финансирања неопходни за задоволување на неговите сеопфатни политички амбиции. – рече обвинителството.
Корупција на највисоко ниво
Против Никола Саркози, обвинет за „корупција“ (се казнува по законот со десет години затвор), за „злосторничко здружување“ (десет години), „прикривање јавни средства“ (пет години) и „незаконско финансирање на кампањата“ (една година), поради тоа обвинителството побара казна од седум години затвор, казна од 300.000 евра и казна за лишување од правото да се појавува на избори како кандидат пет години и забрана за извршување правосудна функција – ова се однесува на неговото легално место во Уставниот совет, а не на неговата работа како адвокат. За првиот посредник, Зиад Такиедин, кој е во бегство во Либан, беа побарани шест години затвор и парична казна од три милиони евра.
– Видовме втор агент за корупција што се огради од неговите поранешни врски во криминалниот свет и кој се изгради преку неговите политички мрежи во Франција и во светот, бил примен педесет и девет пати во Елисејската палата. Ова е Александар Џухри, обвинет за единаесет прекршоци, против кого обвинителството побара пет години казна затвор и пет милиони евра парична казна и забрана од четири години да раководи со претпријатија.
Видовме висок државен службеник (Клод Геан), со навидум примерна префектурална кариера, како се компромитира заедно со терорист осуден во отсуство на доживотен затвор (Абдала Сенуси, водачот на нападите), а потоа добива куфери со банкноти за цели на политичко финансирање и на крајот се губи во својот личен финансиски маневар од Либија, што му овозможило да купи стан во 16-от арондисман на Париз, кој обвинителството има намера да го одземе. За поранешниот префект обвинителството побара шестгодишна затворска казна, 100.000 евра парична казна и забрана за избор од пет години – продолжи обвинителот.
Брис Хортефо и неговиот пријател Тиери Гобер се соочуваат со тригодишна затворска казна, парична казна од 150.000 евра и пет години забрана за избор. Ерик Воерт, благајникот на кампањата и поранешен министер, се извлекува полесно: обвинителството побара една година затворска казна и парична казна од 3.750 евра, максималната казна со која се соочуваше.
Пипалата на октоподот далеку надвор од Франција
За либискиот дипломат Бечир Салех, гувернер, шеф на кабинет на Гадафи и директор на колосалниот либиски суверен богат фонд, се побарани шест години затвор и парична казна од четири милиони евра. Но овој „човек, кој знаеше премногу“, ексфилтриран од Либија од блиските соработници на Никола Саркози, тогаш од Франција, сега живее мирни денови, веројатно во Дубаи.
Против двајцата саудиски братучеди милијардери што ги позајмуваа своите банкарски сметки за да го преплават протокот на корупцијата, обвинителството побара три години затвор, од кои едната беше суспендирана, и парична казна од четири милиони евра за Калед Бугшан (во бегство), а за Ахмед Салем Бугшан само две години, од кои една условно, бидејќи тој се појави на рочиштето.
Останува Вахиб Насер, швајцарскиот банкар во Кредит Агрикол, кој одигра „централна и суштинска улога“ во финансиските аранжмани. Обвинителството бара четиригодишна затворска казна за Франко-Џибутанецот, парична казна од еден милион евра и одземање на автомобилот (13.200 евра) и полисите за животно осигурување (428.000 евра). Преостанатото во Швајцарија не може да се заплени, ниту „мерцедесот“, „порше кајенот“ и „јагуарот“, кои се на името Бугшан, но за кои тој многу се грижи. Конечно, Едуард Улмо, поранешен извршен директор на „Ербас“, се соочува со три години затвор, од кои две се суспендирани, за провизијата од два милиони евра што Александре Џухри ја доби за продажбата на дванаесет авиони во Триполи.
Очигледно за поранешниот шеф на француската држава побараната казна е најтешка и најсрамна.
Коруптивниот договор продолжил и откако Саркози станал претседател на Републиката
– Совршено е утврдено дека Никола Саркози дејствувал надвор од неговите должности како министер за внатрешни работи за да склучи договор за корупција со Моамер Гадафи – инсистираше обвинителството.
Откако беше избран за претседател на Републиката, тој продолжи да го спроведува договорот за корупција со пренасочување на ресурсите на неговата канцеларија за промовирање на интересите на либискиот режим.
Овие реквизиции не се изненадување за поранешниот претседател на Републиката, кој имаше подготвено соопштение за печатот, веднаш објавено на Икс, во кое ги осудува „интелектуалните конструкции“ на обвинителството, кои „ги прекршуваат основните принципи на правото“.
Одбраната ќе го има завршниот збор на 31 март, истиот ден кога се очекува одлуката на судот дали на лидерката на крајната десница Марин Ле Пен ќе ѝ биде изречена казната за забрана да биде кандидатка во наредните пет години.
Страниците ги подготви Тони Гламчевски, дописник на „Нова Македонија“ од Франција
