Тешки внатрешни судири во ЕУ и за прашањето за мигрантите
- Повеќе национални влади претпочитаат да платат наместо да примат повеќе баратели на азил
Новите правила за миграција во Европа наидоа на турбуленции во ЕУ, при што земјите беа поделени околу тоа која држава членка колкава одговорност треба да преземе. Имено, министрите за миграција и внатрешни работи на Унијата се состанаа во Луксембург за да ги разрешат техничките детали на новиот предлог за таканаречените центри за враќање и за прекуграничните овластувања за депортација на мигрантите. Но на маргините на средбата, доминираа политичките препукувања за тоа кој има капацитет да прифати повеќе баратели на азил. Европската комисија (ЕК) завчера требаше да каже кои земји се борат со миграцијата и каква помош треба да добијат, но тоа сега поради кавгата и несогласувањата е одложено.
Ова го истражуваше и го објави реномираниот медиум „Политико“, при што заклучи дека „членките на ЕУ се значително поподготвени да платат отколку да ги отворат своите врати за мигранти“.
Отсуство на волја за прием на мигранти
- Белгиската министерка за миграција Анлин ван Босујт, на маргините од состанокот изјави дека ќе се даваат финансиски придонеси, бидејќи нејзиниот систем за прифаќање баратели на азил е полн.
- Финската министерка за внатрешни работи Мари Рантанен, од Партијата на Финците, изјави дека нејзината земја очигледно нема да прима мигранти од други земји членки на ЕУ.
- Владината политика во Холандија е да плаќа, а не да прима луѓе.
- Шведскиот министер за миграција Јохан Форсел силно навести дека неговата земја не е заинтересирана да прима повеќе мигранти, при што Форсел се пожали дека земјата веќе примила толку многу баратели на азил во последната деценија.
Изговори и меѓусебни обвинувања
Коментари како горните истакнуваат очигледен проблем: дека секоја земја е подготвена да троши пари, но не и да прима мигранти. Во такво сценарио, би можел да се активира сложен систем на компензации – и тие, наместо тоа, би се справувале со одредени барања за азил за земјите на кои им е потребна помош, наместо да примаат мигранти што се преместуваат од други земји во ЕУ.
Просекот на Италија и Грција, кои веројатно ќе бидат назначени како приматели на таа поддршка, не помогна во конкретниот случај. Минатата година, двете земји обработија само мал процент од случаите на миграција што требаше да ги процесираат, како што е утврдено со таканаречените Даблински правила, кои пропишуваат која земја треба да ги обработи барањата за азил (обично земјата на влез на апликантот во ЕУ).
Владите, исто така, не беа во можност да се договорат и се конфронтираа за „систем на задолжително признавање на одлуките за азил донесени во други земји од ЕУ“. Ова го изјави во Луксембург данскиот министер за миграција, Расмус Стоклунд, кој моментално ги води дискусиите. Данска предложи промена на оригиналниот нацрт на комисијата, но националните влади остануваат „премногу поделени“, рече тој.
Неуспехот за договор може да ги
заостри граничните прописи
и да ја загрози ЕУ
Неуспехот за постигнување договор може да резултира и со сериозни политички трошоци во ЕУ.
– Ситуацијата во која земјите членки одбиваат да ги спроведат правилата што ги договорија во водечкиот пакт за миграција на ЕУ „фундаментално би го поткопала кредибилитетот на заедничкиот европски систем за азил“ – рече Алберто-Хорст Најдхарт, виш политички аналитичар во Европскиот политички центар.
– Ако се случи тоа, како непосреден резултат ќе имате повторно воспоставување внатрешни гранични контроли низ шенген-зоната, ќе имате систематски враќања на надворешните граници… Системските импликации од ова сигурно би ја загрозиле Унијата и… сигурно би имало политичка спирала на последици, бидејќи десницата би барала оправдување. Тоа е најлошото сценарио, но ова е „многу различен политички контекст“ отколку во 2015 година, кога ЕУ се соочи со својата последна миграциска криза. Националните влади се повеќе насочени кон сопствените цели – заклучува Најдхарт. Р.С.
