Партнерства што до вчера се чинеа невозможни (2)
- Неоспорно е дека светот се менува. Се формираат нови сојузи, кои не се засноваат само на политика туку и на перформанси, ефикасност и резултати. Додека гледаме како се одвива кинеско-германското партнерство, ќе видиме повеќе од само изградба на возови. Сведоци сме на воспоставување на нов глобален распоред на силите, кој не е поттикнат од ривалство, туку од соработка и еден друг вид интерес
- Во врска со изградбата на железничката инфраструктура во Германија, САД ги претставија своите врвни инженерски фирми. Јапонија ја понуди својата легендарна технологија за воз „Шинкансен“, а исто така се пријавија и други европски нации. Но, на крајот, победи Кина, а тоа не случајно
Втора причина зошто Германија ѝ довери на Кина да биде носител на изградбата на инфраструктурната железница е – економската причина. Трошоците за работна сила во Германија се високи. Прописите за планирање се сложени. Одобрувањето на проектите трае со години, а изградбата уште подолго. Па, кога Германија сфати дека ѝ е потребен нов железнички систем за да се намали сообраќајниот метеж и да се модернизира нејзиниот транспорт, се соочи со тешка одлука. Да продолжи да се бори сама или да погледне во странство. Така се отвори вратата. Не затоа што Германија не можеше да гради, туку затоа што повеќе не можеше да си дозволи да не бара помош. И светот забележа. Железничкиот проект на Германија не беше само уште една градежна работа. Тоа беше еден од најголемите инфраструктурни договори во поновата европска историја вреден 660 милијарди долари. Брзо стана магнет за глобална конкуренција. Главните играчи се редеа.
САД ги претставија своите врвни инженерски фирми. Јапонија ја понуди својата легендарна технологија за воз „Шинкансен“, а исто така се пријавија и други европски нации. Но, на крајот, победи Кина, а тоа не случајно.
Па, како Пекинг го изведе тоа? Прво, цената. Кинеските градежни компании работат со помали буџети, со многу пониски трошоци за работна сила од американските или европските фирми. Само тоа го направи нивниот предлог премногу привлечен. Второ, брзината. Кога Кина вели дека ќе изгради нешто за пет години, таа обично го прави тоа за четири. Нивниот домашен рекорд зборува сам за себе. Цели градови се изградени за месеци, не за години. Додека другите понудувачи нудеа квалитет, Кина комбинираше квалитет со неспоредливи временски рокови. Трето, технологијата. Кина веќе не само што копира туку нејзините возови сега се натпреваруваат или ги надминуваат јапонските и европските модели во безбедноста, ефикасноста и удобноста. И додека „Шинкансен“ е култен, исто така е скап за извоз. Кинеските системи за голема брзина се поприспособливи и попристапни за големи проекти како овој.
Но, не беше сè мазно. Извештаите сугерираат дека некои земји се обиделе да извршат притисок врз Германија да размисли повторно. Според извештаите, се појавија предупредувања за зависност од Кина, шепотења за геополитички ризик, па дури и суптилни закани. Сепак, Германија стоеше цврсто. Зошто? Затоа што бројките не лажеа. Кина едноставно понуди најдобра комбинација од перформанси, цена и испорака. И во денешниот несигурен свет, прагматизмот ја победува политиката. Тоа не беше само деловна победа за Кина. Тоа беше исто така и дипломатска. За да разберете зошто Германија соработуваше со Кина, мора да погледнете подалеку од железниците. Оваа приказна не е само за возови. Станува збор за опстанок. Германија, која долго време се сметаше за економски мотор на Европа, се соочува со сериозно забавување. Кон крајот на 2024 година, германската влада откри зачудувачки дефицит во буџетот од 60 милијарди евра. И тоа не беше еднократна криза. Тоа беше резултат на неколку долготлеечки проблеми, кои удираа одеднаш. Пандемијата ја погоди Германија посилно од очекуваното. Заклучувањето го забави производството. Извозот се намали. Инвестициите пресушија. Потрошувачката, обично сигурен мотор, запре. Покрај тоа, населението на Германија старее брзо. Повеќе луѓе се пензионираат, а помалку работат. Тоа значи зголемување на трошоците за здравствена заштита, пензии и социјални услуги, но помалку даночни обврзници што ќе ја издржуваат. Потоа, тука е и самата Европа.
Како една од најсилните економии на континентот, Германија често ја плаќа сметката за време на криза во ЕУ. Од спасувачки програми до контрола на границите и енергетска политика. Таа дарежливост сега се чувствува потешко со забавувањето на економијата. И додека политичарите се расправаат за тоа како брзо да ги балансираат сметките, едно е јасно – на Германија ѝ се потребни економски спасувачки линии. На сцената се појавува Кина.
(продолжува)
