Луѓето, поточно родителите честопати, несвесно, пренесуваат штетни и отровни модели на однесување што самите ги искусиле во сопственото детство, но има и позитивни примери. Така, благодарение на напредокот во психологијата и неврологијата, сега знаеме дека постојат неколку клучни навики коишто можат значително да ги подобрат емоционалните односи со децата. Овие навики им овозможуваат на децата да се чувствуваат забележани, разбрани и безбедни, а им даваат на родителите алатки за да изградат поздрава и поповрзана семејна динамика, пишува порталот „Јортанго“ (YourTango). Следат две важни навики што можат да ја зајакнат емоционалната стабилност и меѓусебната доверба на долг рок.
Одговорете со емпатија
Истражувањата покажуваат дека родителската емпатија има позитивен ефект врз емоционалниот и социјалниот развој на детето и ја намалува опасноста од појава нна проблематично однесување. Децата што примаат емпатија од своите родители развиваат поголема отпорност и подобри емоционални вештини.
– Емпатијата е способност да се разбере емоционалното искуство на другото лице, а во родителството, тоа има клучна улога во развојот на безбедна приврзаност. Кога родителите се обидуваат да ги разберат чувствата на детето од нивна гледна точка, тие создаваат врска што придонесува за чувство на прифаќање и поддршка – објаснува психологот Џонис Веб.
Сепак, важно е родителите да бидат свесни за сопствената емоционална стабилност и контрола. Прекумерното реагирање на негативните емоции на детето може да го намали влијанието на емпатијата и да го зголеми емоционалниот стрес кај детето. Урамнотеженото, мирно присуство му овозможува на детето да научи како да се справи со емоциите на здрав начин.
Научете го вашето дете како да се справи со емоциите
На децата им е потребна поставеност и правила коишто јасно им покажуваат какво однесување е прифатливо, но без тоа да ги понижува или казнува. Ова го поттикнува развојот на самоконтрола и одговорност.
– Родителската одговорност вклучува не само разбирање на емоциите, туку и активно учење за Вашето дете како да ги препознава и регулира. Ова значи – да му помогнете на детето да разбере што чувствува и како може да се справи со тие чувства на конструктивен начин. Поставувањето граници со емоционално поддржувачки тон е дел од тој процес – вели Веб.
Родителите кои поставуваат јасни граници на разбирлив, умерен и прифатлив начин, им помагаат на децата да развијат емоционална зрелост и чувство на сигурност. Овој пристап му покажува на детето дека неговите чувства се важни, но дека постојат начини да ги изрази без тоа да биде навредливо и нападно.
