Тур де Франс е годишна машка велосипедска трка со повеќе етапи, која се одржува првенствено во Франција. Таа е најстарата и најпрестижна од трите гранд тур трки, каде што покрај неа се вбројуваат Џиро д’Италија и Вуелта а Еспања. Првиот Тур де Франс се одржал на 1 јули 1903 година. Бил осмислен од Анри Дегранж за да ја зголеми продажбата на весникот „Л’ауто“ и оттогаш се одржува секоја година, освен за време на Првата светска војна (1915-1918) и Втората светска војна (1940–1946). Модерните изданија опфаќаат 21 еднодневна етапа во период од 23 до 24 дена, вклучувајќи рамни, ридести, планински и индивидуални хронометарски етапи. Возачите поминуваат приближно 3.500 км (2.200 милји) на секоја трка, при што маршрутата се менува годишно за да се прикажат различни региони. Исконските искачувања вклучуваат превои на Пиринеите и Алпите, а до 2023 година финалето беше на Шанзелизе во Париз. Денес, Тур де Франс е водечкиот годишен спортски настан во Франција и еден од врвните тестови за атлетска издржливост. Привлекува огромни толпи покрај патот, се емитува низ целиот свет и има длабоки културни корени во францускиот национален идентитет
Тур де Франс или Трка околу Франција (француски: Tour de France) е годишна етапна велосипедска трка, која првенствено се одржува во Франција, но може да се случи да помине и низ соседните земји. Трката првпат била организирани во 1903 година. Како што трката добивала поголема значајност, станувала сè попопуларна и нејзината слава започнала да се шири низ целиот свет. Првично учествувале само француски возачи, но со зголемувањето на популарноста, тоа се променило и сега учествуваат возачи од целиот свет секоја година. Тур де Франс е дел од Светската турнеја.
Заедно со Џиро д’Италија и Вуелта а Еспања, Тур ги сочинува трите најпрестижни тринеделни велосипедски трки, гранд тур. Традиционално, трката обично се одржува во јули. Додека маршрутата се менува секоја година, форматот на трката останува ист со вклучување два хронометра, премин низ планинските масиви на Пиринеите и Алпите и завршницата на Шанзелизе. Поновите изданија на Тур де Франс се состојат од 21 ден возење (етапи) во период од 23 дена.
Сите етапи се мерат на крајот; завршните времиња на возачите се составени од сите претходни нивни времиња на етапите. Возачот со најмало вкупно време е водач на трката и ја добива честа да ја носи посакуваната жолта маичка. Секогаш генералниот пласман привлекува најмногу внимание на трката од другите пласмани: бодовниот пласман за спринтерите, планинскиот пласман за специјалистите за искачување со надежи за генералниот пласман, пласманот за млад возач за возачи под возраст од 26 години и екипниот пласман за најбрзите екипи. Д.Ст.

Жак Годе – легендарниот директор на Тур де Франс
Жак Годе беше француски спортски новинар и директор на велосипедската трка Тур де Франс од 1936 до 1986 година. Неговиот татко Виктор Годе бил коосновач и финансиски директор на „Л’ауто“, весникот што го организирал првиот Тур во 1903 година. Кога Жак Годе ги завршил студиите во 1931 година, станал главен уредник на „Л’ауто“. Известувал од Летните олимписки игри во 1932 година во Лос Анџелес. Во 1924 година, Жак Годе почнал да работи за весникот на својот татко на улицата Фобур-Монмартр, Париз. Четири години подоцна, тој го следел својот прв Тур де Франс и седел воодушевен додека ги гледал возачите како се мачат повеќе од 16 часа на коловози „кои не биле ништо повеќе од просечни земјени патеки, калливи, каменести“. Годе се вратил следната година и ги следел сите трки до 1989 година, со исклучок на 1932 година кога отишол на Олимписките игри во Лос Анџелес и на 1981 година кога бил премногу болен.

Морис-Франсоа Гарен – победник на првата трка околу Франција
Морис-Франсоа Гарен беше италијанско-француски велосипедист, најпознат по победата на првиот Тур де Франс во 1903 година. Гарен, исто така, го освои Тур де Франс во 1904 година, со мала разлика пред Лусиен Потие, но подоцна му беше одземена титулата, која му беше доделена на Анри Корне. Трката предизвика страст кај гледачите, кои сечеа дрвја за да ги спречат ривалите и ги тепаа другите ноќе надвор од Сент Етјен. Гарен беше една од жртвите на толпата.
Пјер Шани напиша дека „при искачувањето на Кол де ла Република, напуштајќи го Сент Етјен, поддржувачите на регионалниот возач, Форе, го напаѓале Италијанецот Гарен. Тој бил фрлен на земја и претепан, избегал со скршен прст“.